Iluntasunaren argiak.

2024-01-10  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Izarrei begira zegoela lausotu zuen auspoa, iluntasun orok argi izpi berriak zituela ohartu zenean. Denbora zijoan hauei arreta eskaintzen, zeruak eskainitako obrari begira. Barneak astintzen, askatzen.
Malko gaziaren zaporeak sakontasunez arnastera bideratu zuen, lasaitasunak gain hartuta denbora askoan sentitu ez zuen bakeari leku eginez. Aspaldiko partez burua zuri sentitzen zuen, irakurketarik gabe, asperen egin gabe. Bera, zerua, iluntasuna, izarrak eta argia.
Disdira bakoitza bere egin eta iluntasunak ekarri zizkion ikasketa horietara bideratu zuen bere pentsamendua, denborarekin argi bilakatu zirenetara.
Izar bakoitzak bere bizitzaren pasartea irudikatzen zuela ohartu zen ordutan, ilutasunik gabe argitasunaren garrantzia barneratzea ezinezkoa zela konturatuz.
Disdira bakoitza ezberdina zen bestearengandik, batzuk argi gehiago egiten zuten, besteak gutxiago, baina denak ziren ederrak bere baitan.
Une batez berriro ere, zeruak eskainitako obrari begira jarri zen. Barneak astintzen, askatzen, lasaitzen, bizitzarek alde ilun zein argiak miresten.

Norabideak

2023-07-25  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Ametsen noraezean, kanpoko soinuek norabidea iparrera bideratzeko diote. Barneko grinek beste bide batzuk badirela.

Ezezagutzaren ikarak gain hartu zaitu, baina, lehen pausoa iparrera emateko garaian, oinek ekialdera egin dute, barneak zeresana duela azaleratuz.

Kanpoko soinuek beste behin, iparrera ekiteko diote.

Burua ero, oinak bero.

Bidegurutzean so egin eta oihartzun goxo batek, ekialdea dela zure jomuga dio, eta zu, ezereza eta zalantza horretan, ohartu gabe bide horretan aritu zara oinez, non hasi edo amaituko duzun jakin gabe. Amets berriak, amets gaizto bilakatzearen zalantzaren desorekan.

Kanpoko soinuen kutsadura horretatik atera duzu burua, atera duzu, bihotza.

Amets orok du bere hasiera.

Ekialdea, Mendebaldea, Hegoaldea ere norabide badirela.

Batzuetan. ezinbesteko dela galduta egotea, ondoren, aurkitzeko.

MAITASUNA

2022-11-18  //  Bizitzako plazerak  //  Iruzkinik ez

Maitasuna hitzak pertsonak daramatza hitzaren esanahi guztietan, hauen tokietan jartzean, ulertzean eta zaintzan. Uneetan, irrietan, goxotasunean, besarkadetan, muxuetan, zaintzan.. du oinarria.

Baita hauek ematen dizkiguten une txar zein onetan.

Askotan, askatasuna erabiltzen dugu hau ezkutatzeko, besteengandik uzten ditugun gure gauza horiek muga bezala hartzen ditugun momentuan.

Maitasuna ere bada, besteen tokian jarriz beraiengatik ematen dugun guztia, eta zenbaitetan, guk nahi dugun hori alboratzea ere bada aske izatea.

Ez da erraza sentimenduak kudeatzea, hauek tartean daudenean beti pozik egotea, edota gure nahiak albo batera uztea, besteen premietara egokitzea eta pertsonalitate anitzak eskaintzen dizkigun aldaera guztiak ulertzea eta hauetara egitea.

Hori ere bada maitasuna, elkarbizitzan sortzen diren alde on zein txarrei heldu, aurre egin, landu eta zaintzea.

Tristea da maitasuna bizitzeari uko egitea, askatasun ezan jarriz arrazoia. Tristea, tximeleten hegaldia hastean, hegalak moztea. Azken finean, maitatzean aske sentitzen ez denak, bere beldurrak azaleratzen dituelako.

Pertsona ezberdinak elkartzean, kohesio bat sortzean, bata bestearekin bat egitean, izugarria da sortzen dena, eta polita da oso horrelako sentimendua bizitzea. Zenbaitetan elkarbizitza zaila egiten zaigun arren, bihotzaren txokorik goxoenean sortzen diren maitasun izpiak gure bizitzak argitzen ditu, eta zailtasunei aurre egitean pertsona bezala indartzen gara, baita bikote, lagun… bezala.

Batzuetan, gure beharrak ez dira justuak, aldamenekoaren beharretan pentsatzen ez badugu. Eta hau, edozein motatako harremanetan ezinbestekoa da.

Ez da askeago, maitasunaren muga jarriz, bere nahiak aurrera eramaten dituen hori, azkenean, ez dago preso handiagorik bere beldurren menpe bizi dena baino.

Ireki ditzagun bihotzak, zabaldu barnea, eta ausartu gaitezen, beldurren muga hori hautsiz maitatuta izan eta maitatzen! ez baitago ezer ederragorik pertsonen arteko sentimenduak eragiten duten emozio leherketa hori baino! Ikasi dezagun elkarrekin, elkarregandik, uler ditzagun aldamenekoak, besarkatu, hitz politak esan, eta batez ere, besteen tokian jarriz MAITATU!

ZARA, NAIZ, GARA!

Bizitza.

2022-06-22  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Bizitzaren aldaketa segundu batean.

Telefono dei bat eta barnea hankaz gora.

Arnasketa sakona, barneko kontraesanak azaleratuz.

Buruak, indartsua izan behar duzula dio, bihotza hausita duzu.

Denborak guztia sendatzen omen du.

Baina nola sendatu aldatu ezin den egoera bat?

So egin, barnera begiratu, burua gora, bihotza indartu, egoera begiratu, ikusi eta barneratu, aurrera pauso bat egin.

Goxo, mimoz, indartsu, biziki maite duzun eta hain berezia den hori izar disdiratsu bilakatu behar da.

Prest nago?

EZ.

Ezin da horrelako galera baterako prestatu.

Barneak eskaintzen dizkizun sentipenak, penak batez ere, kanporatu, azaleratu, gaiaz hitz egin eta kontziente izatea besterik ez da geratzen.

Ezinezkoa dirudien arren, posible da.

Mugak buruan, sentimendu hormak bihotzean.

Hausteko, umorea, goxotasuna, mimoa eta zaintza.

Denborak sendatzen ez duen arren, denbora bizitzea badago, azken segundurarte.

Heriotza.

Bizitza guztian maitatzeko, babesteko, haserretzeko, besarkatzeko… izan duzun hori joan da. Zure eskutik helduta, lasai eta goxo.

Arnasketa sakona.

Malkoak dariola.

Lasai.

Denborak ezarri duen sufrimendu hori joan da, behingoz.

Eta orain?

Ikastea besterik ez da geratzen, bera gabe egoten ikastea.

Faltan botatzen zaitut bai, baina zutaz oroitzen naizen bakoitzean, zoriontasunez, umorez, musikaz eta irri batekin egiten dut. Hemen, eta orain desagertu zaren arren, nire izate zein barnean bizirik jarraitzen duzulako.

Eta guzti honekin zerbait ikasi badut, zera da aita, zure bihotz guztiarekin maite diozun horri, barnea zabaldu, zaintza bermatu eta maite diozun guzti hori esatea zeinen garrantzizkoa den.

Ahazten ez dena ez da galtzen.

Eta nik beti oroituko zaitut irriz, pozik eta alai.

BIZITZA EZ DA IRAGANEAN HARRAPATUTA GELDITUZ, ETORKIZUNA ISLATZEA

2021-09-30  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Motxilaren zama.

2021-04-15  //  Indarra  //  Iruzkinik ez

Bizitzaren jomuga zoriontasuna izateak, ez du esan nahi bizitza berak ezartzen dizkigun oztopoen aurrean beti irribarretsu azaldu behar garenik.

Zer moduz zaude? Galdetzen diguten unean, “ondo” edo “ondo esan beharko” erantzuna izaten dugu maiz gure ahoetan, “gaizki, triste, baju” bezalako emozioak adieraztea galdetzen duena deseroso sentiaraztea dela erakutsi izan digutelako. Errazagoa da, irribarre egin eta azalpenik ez ematea, benetan nola sentitzen garen esatea baino.

Galdera guk egiten badugu ere, erantzun emozional positiboa espero izanen dugu, askotan kontrakoa jasotzen dugunean zer egin jakin gabe geratuz.

Bizitza bera oztopoz beteriko ibilbide bat den heinean, modu ezberdinetara sentitu behar gara, eta honi ahotsa jarri eta honen inguruko barne lanketa bat egitea ezinbestekoa dela esan dezaket.

Ez da erraza honek ezarri izan dizkigun motxilaren zaman aurkitzen diren harri koxkor txiki zein handiak zabaldu eta honen baitan dagoen dena lantzen hastea, baina ez gara ohartzen hori egiten ez badugu ibilbide guztian zeharreko motxilaren zama geroz eta astunagoa izango dela.

Emozio zein sentipenen inguruko aitortza eta gestioa egin behar dela esatera nator gaurkoan, gure buruak ezagutzeko dugun tresna garrantzitsuenetako bat izateaz gain, aurrera begira egoera anitzen aurrean gure buruak babesteko jokamoldeetara bideratuko digulako honek.

Egoera ezberdinei helduz, esan beharra daukat, badirela gogorki astintzen gaituztenak, zulo beltz batean aurkitzera bideratzen diguten horiek, barnea hautsita sentitzen duzularik. Hauen aurrean borrokatzen ez badugu, bizitzan ezer gelditzen ez zaigula esatera ausartzen naiz. Badakit, pertsonon barne indarra ez dela denontzako berdina, ez eta bakoitzaren zama ere. Badaude pertsonak bizitza guztian zehar borrokatu beharra dutenak, honek, behin eta berriz kolpatzen dituelako, baina hala ere, altxatu eta aurrera jarraitzen dutenak. Badaude, bizitzak emandako zaplazteko batekin erortzen direnak, ondoren, altxatzeko gai ez direnak ere.

Gertaera bakoitzak modu batera edo bestera eragiten gaitu, gure nortasunaren araberakoa izango da hori.

Garbi dagoena zera da, guk geuk gure barnea hautsita sentituz gero, zulo beltzetik ateratzeko argirik ikusten ez badugu, inork ez ezerk ezingo gaituela lagundu bertatik ateratzen. Horregatik, ezinbestekoa da hausten gaituen zati bakoitza hartu eta honen inguruko hausnarketa bat egitea: horrela sentitzen naiz gertaera honen aurrean, eta orain zer? Zein da eman behar dudan hurrengo pausoa? Nola babestu dezaket nire burua? Nola izan dezaket egoera zehatzetan burua zuri? Noiz da niretzako unerik hoberna honen inguruan pentsatzen jarri eta negar eginez ustutzekoa? Zerk beldurtzen nau? Nola gainditu beldur hori? …

Askotan galduta sentituko gara, askotan iraganeko pasarte gogorrak aterako zaizkigu, besteetan, erantzun bat topatuko dugu, zenbaitetan, erantzunik gabe egoerari helduko diogu. Baina orokorrean, gure buruak gestionatuko ditugu, etorkizunean gertatzen zaigunaren aurrean tresna berriak sortzeaz gain, orainan, izaten ditugun zenbait jokabide zein emozio ulertu eta indarra hartzera bideratuz.

Eta zu, zer moduz zaude?

GORA BORROKA FEMINISTA!

2021-03-08  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

(gehiago…)

Hasperen bat.

2021-02-14  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Denbora gelditzeko desira segundu bateko hasperen batean, itsasoaren oihartzunak arimaren txokorik ezkutuena lasaitasunez jantzi du, olatuen hausturan itsasoak bere jomuga lortuz, indarra baretzearen oreka.

Itsasoak ezer gutxi du esateko, denboraren mugaren ertzean dabil dantzan, gelditu gabe, barneko grina olatu bakoitzean askatuz, ez da iritsi zeruarekin batzen duen marra horretara, aurrera jarraitu du, itsuturik, itsas-hondoko altxorrik goxoenak ezkutatuz.

Harkaitzen aurkako kolpeetan gelditu dira ahotsik ez dutenen oihua, segundu bateko hasperenean denbora igarotzeko desira dutenen islada, ezerezean, isiltasunean, bortitz astinduz harkaitza.

Hondarretan amaitu du bere hegaldia itsasoak, hondar-ale bakoitzaren sekreturik isilenak itsasoaren sakontasun handienera eramanez, askotarikoak dira gorde dituen irribarreak.

Askotarikoak dira gorde dituen malkoak.

Askotarikoak dira gorde dituen bihotz bakartiak.

Askotarikoak dira…

Biak lotuak, biak banatuak.

2021-02-10  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Beldurrak eta bizipenak,

kontraesankorrak, baina aldi berean lotuak,

zein gailendu? zein gutxitu?

Biak lotuak, biak banatuak.

Beldurren jabe bizipenak, bizipenen menpe beldurrak,

elkarrekin biziz, elkarri oztopatuz, irakasle lanetan emanez pausuak,

ahul edo sendoak, aurrerantz abiatuak.

Bata bestea gabe ezerazaren norabidean, iparra galduaz,

gelditzen dira salduak, bidean galduak.

Beldurrak bizipenik gabe dira balio gabekuak,

bizipenak beldurrik gabe askatuak,

elkarren egarriz, elkarrekiko amorruz,

bizitzan ezinbestekuak.

Biak lotuak, biak banatuak.

EZ GARA ASKE, IZATEN EZ BAGARA.

2021-01-12  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Izan edo ez izan.

Aske sentitu edo ez.

Zer da bizitza aske sentitu gabe?

Zer da askatasuna izanik gabe?

Bizitzan zehar igaro da denbora, urteekin zer axola?

Maite, izan gabe edo izaten, askatasunik gabe aske izan arte.

Axola gabe, edo garrantzia guztiarekin, saiatzen, ilusioez janzten, amesten, askatzen, barnetik barnera eragiten, bihotzetik bihotzera biluzten, lotzen, batzen, garena bizitzen, izaten.

Izan aditzik gabe ez dela izaten,

izan gabe, ez garela askatzen.

Musukorik gabe, muxuez gainezka elkar besarkatzen,

maitasunez eta maitasunetik zor dizkiogunak laztantzen, sentitzen, barneratzen.

Zer da maitasuna, libre izan gabe?

Ezin dugula aldamenekoa maitatu, gure burua maitatu gabe,

utz diezaiogun denborari jarduten musukorik gabe, bilakatuz amaigabe.

Uneak islatuz, uneak biziz, joko honen barruan arropa gabe,

biluztuz arimak, izanik aske, aske sentitu arte,

izan aditzik gabe ez delako izaten, askatzen,

ez dugulako maitatzen,

denboraren aurreiritziak erakutsiz, ateratzen garela galtzen,

uzten baitiogu bizitzari axola gabe igarotzen.

Izan edo ez izan.

Aske sentitu edo ez.

Zer da bizitza aske sentitu gabe?

Zer da askatasuna izanik gabe?