Zoriontasuna, bilatu edo topatu?

Atalak: Bizitzako plazerak

Aurrera egiten goazen heinean, burutzen ditugun ekintza guztiak zoriontasunera iristeko ekintzak direla uste dugu, hori baita geure bizitzetan aurkitzen den jomuga: zoriontasuna.

Batzuek, aberastasuna, sexua eta dibertsioarekin lotzen dute, beste batzuek berriz, maitasun, laguntasun eta elkartasunarekin. Baina zer da zoriontasuna? Noiz izanen gara benetan zoriontsu?

Hitz honen esanahia praktikan bilatzen saiatzen garenean, zenbaitetan porrotean erortzen gara, nire ustetan hau ez baita benetan bilatu eta aurkitzen den zerbait, bat-batean zure barnera begiratu eta agertzen dena baizik. Saiakera behin eta berriz egiten dugu, gizarteak ezartzen gaituen bizimodu hori kontuan izanik ahalik eta zoriontsuen izateko (haurtzaroan ikasketak, nerabezaroan ikasketak eta eskolaz kanpoko ekintzak, gaztetasunean unibertsitatea eta lana eta etxebizitza aurkitzea, ondoren, ezkontza, aita/ama izan, lana, eta etxebizitza mantentzea, gero, erretiroa eta denbora librea). Pentsatzen dugu gizarteak ezartzen dizkigun etapa guzti horiek gainditzen goazen heinean zoriontasunetik gertuago garela, eta ez. Zoriona ez da etapak igarotzea, nahiz eta ez dugun ahaztu behar bizitzak ezartzen dizkigun oztopoak gainditzean poztasuna geure jabe egiten dela. Beraz, zer da zoriona?

Ezin dut esanahi soil batean laburtu, norbanako bakoitzak modu batera edo bestera sentitzen duela pentsatzen baitut, nahiz eta zenbait gauza izan ezean hau inoiz lortuko duzunaren ustea dudan.

Zenbaitetan bilatzen saiatzen ari garen horretan bizitzako gauza garrantzitsuenak ahazten zaizkigu, norbanakoaren askatasuna, ingurukoekiko eta haiek gurekiko dugun/duten maitasuna, elkartasuna eta lagunduak izan eta laguntza ematea. Bizitzari zoriontasuna eska diezaiokegu, baina guk berari irribarre egiten ez badiogu berak ere ez digu irribarrerik egingo.

Zoriontasuna ez da bilatzen den zerbait. Aurrera goazen horretan, ezer eskatzen ez badugu, gu geu izanen bagara (gizarteak ezartzen dizkigun kateetatik aske), laguntzen badugu eta lagunduak bagara, maitasuna geure arma bilakatzen bada bakarrik iritsiko den zerbait da zoriontasuna. Eramaten utzi, haizeak hosto bat eraman dezakeen bezala. Hor dago gakoa. Horretarako, ezinbestekoa egiten da beldurrak alde batera utzi eta arriskatzea, sentimenduak azaltzen, maitatzen, itxaropena izaten, nahi duzun hori eramaten, negar egiten, amesten, aldaketak burutzen, … arriskatzen ez badugu eta geure barnekoa atera ezean inoiz ez baikara aske izango eta barruan izango dugu desiatzen dugun guzti hori eta hala gertatzen den bitartean zoriontasunik ukitu, dastatu, usaindu, ikustea ezinezkoa izango da.