Maddi Imaz
Kutxa misteriotsu batean aurkitu nituen idatziak, non nortasunaren xarmangarritasuna azaleratzen zen. Nire buruarekin bakarrizketak egin ostean idatzi guztiek zeukaten isiltasunean zerbait oihukatzeko, ni neu askatzeko, hitz jarioa sentimendu bihurtuz.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- solar company in pasir gudang(e)k Gu geu gara bidea, ez dezagun ahaztu. bidalketan
- N(e)k Gu geu gara bidea, ez dezagun ahaztu. bidalketan
- Maddi Imaz(e)k HARREMANAK bidalketan
- Kayleigh Martinez(e)k HARREMANAK bidalketan
- Maddi Imaz(e)k HARREMANAK bidalketan
Artxiboak
- 2024(e)ko urtarrila
- 2023(e)ko uztaila
- 2022(e)ko azaroa
- 2022(e)ko ekaina
- 2021(e)ko iraila
- 2021(e)ko apirila
- 2021(e)ko martxoa
- 2021(e)ko otsaila
- 2021(e)ko urtarrila
- 2020(e)ko abuztua
- 2020(e)ko apirila
- 2020(e)ko martxoa
- 2020(e)ko urtarrila
- 2019(e)ko azaroa
- 2019(e)ko iraila
- 2019(e)ko abuztua
- 2019(e)ko uztaila
- 2019(e)ko maiatza
- 2019(e)ko otsaila
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko iraila
- 2018(e)ko apirila
- 2018(e)ko otsaila
- 2017(e)ko urria
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko uztaila
- 2017(e)ko martxoa
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko ekaina
- 2016(e)ko maiatza
- 2016(e)ko martxoa
- 2016(e)ko otsaila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko uztaila
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko apirila
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko otsaila
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko abendua
Kolore bat, pauso bat.
Atalak: Indarra
Etorkizuna irakurtzen dugunean kolore biziz janzten dugu, Euskal Herria herri aske gisa irudikatuz. Garbi dagoena da, gaur egun kolore grisarekin amaitzeko herritarrok ematen dugun pauso bakoitza erabakigarria bilakatzen dela, baina ez da nahikoa banako gisa borrokatzea, elkartasun zein elkarlanak ezinbesteko papera jokatzen dute.
Neure buruarekin solasten jarraituz, galdera hau luzatzen diot: nola eman elkarlan eta elkartasuna zenbaitetan mugak ezarriak dauzkagunean? Urrats zaila bilakatzen da, guk geuk gizaki gisa mugak ezartzen dizkiogu bai geure buruari eta baita besteenari ere. Zenbaitetan herrian kokatzen diren zenbait taberna edo guneetara ez gara sartzen aurrean daukagun pareta erraldoia ez dugulako botatzen edo gu geu garelako hori besteei ezartzen diegunak. Honekin zer esan nahi dut? Gizakiak ezberdinak garela eta askotan ezberdintasun horiek elkarlan eta elkartasun hori bermatzeko aukera ezara bideratzen digutela, zenbait tokietan sartzeko beldurrarengatik (guk ezarritako muga), begiratzen gaituzten moduengatik (besteek ezarritako muga)… arrazoiak anitzak izan daitezke, ondorioztatu behar duguna da muga horiek ezarrita harremanak ez direla bultzatzen eta harremanak bultzatzen badira elkartasun eta elkarlana geure norabidea finkatu eta borroka ereiteko urria izan daitekeela.
Hanka sartu ohi izaten dugu horrela jokatuz, herri baten alde borrokatzeko sentimendu ttipi bat edukitzea besterik ez baita behar, besteekin eduki izan ditzakegun ezberdintasunen muga gainditu egin behar da, pausoz pauso harri gogorrez eraikitako horma luzea eror dadin. Elkartasun eta elkarlanak hori eskatzen du, bat egitea, inongo lotsarik ez izatea, elkarren arteko laguntza, elkarren arteko borroka, elkarren arteko errespetua.
Borrokatuz bidea eraiki nahi badugu elkarrekin harremantzen hasi beharra daukagu, elkar laguntza bermatu behar dugu eta aniztasuna aberastzat hartu. Hori lortu ezkero borroka indartsuagoa bilakatuko delakoan bainago. Etorkizuna kolorez margoztatzeko pauso bakoitza kolore ezberdin batez eman beharko dugu, kolore grisarekin amaituz, denentzako herria sortuz, helmugara iritsiz: askatasunera; elkarlan eta elkartasunaren ondorioz haziak loreak erein dezala.