bolalumak

Atalak: literatur apunteak

gauza jakina da bolalumek -txiskeroak, giltzak edo linternen antzera- askoz luzeago eta egonkarrago irauten dutela beren lekuan, idazten -edo pizten, irekitzen ala argitzen- ez dutenean. beti beren potean, beren tiraderan, edo beren armairu zokoan.

adibidez, idazten ez duen bolaluma. bera beti dago pote berean. esan liteke bere potea dela ia, pote horretaz jabetu dela.
zenbat aldiz frogatu behar digu ez duela idazten? badakigu hutsaren hurrengo probalitatea dugula, baina behin, bitan, hirutan botazen diogu aho-hatsa, edota borobilak egiten ditugu era konpultsiboan, edota barruko tinta-tutua ateratzen dugu eta tolesten dugu, ea berpizten den… baina finean, emaitza bera da, hartzen dugu bolaluma hori eta berriro bere potean sartzen dugu. haserre bai, baina bere potera. azkenean, iristen da egun bat, bat-batean idazten ez duten 3-4 bolaluma pote berean elkartzen direna, eta beraz, aho-hatsa, borobil konpultsiboak edota tinta-tutu-tolestea hainbeste biderkatzen zaigu, ezen egun horretan (5 urtean behin gutxi gorabehera), bai egun horretan, azkenean, amorruz hartzen ditugu denak eta botatzen ditugu, batzuetan txiki-txiki eginda, biraoka. izan ere, konturatu gara zenbat aldiz jo diguten adarra madarikatu horiek, zenbat aldiz zapuztu duten gure idazteko itxaropena.

baina zer gertatzen da orduan idazten duen bola-lumarekin?
idazten duen bola-luma, aitzitik, oso bestelako bizimodua darama. arlotea da.  batzuetan bere potera sartzen dugu bai, baina maiz bere potetik hartu eta gero geuretzat gordetzen dugu poltsiko batean, edo kaierreko espiralean, edo zerbait idazten dugu eta idaz-mahaiko tiraderan sartzen dugu, edo telefono ondoan ala egutegian uzten, edo sofan barrena galtzen da liburu bati iruzkin pare bat idatzi eta gero, edo gau-mahaian uzten dugu maitasun-ohartxo bat idatzi ondoren. bere potean sartu ordez.

auskalo orain non dagoen.

idatzi zituen testuak lez.