Gomendioak: oraingoan Kataluniatik

3 Iruzkin

1. 

   gorkaazk | 2009-12-23 at 7:21

   Quan en general se’m dirigeixen en castellà, puc continuar
   la conversa en català? És de mala educació?

   Naturalment que podem seguir la conversa
   en català. No és de mala educació, ans al
   contrari. Aquesta actitud de canviar de llengua
   per educació forma part d’una sèrie de
   prejudicis que ha adquirit la nostra societat
   per justificar els nostres complexos i manca
   d’autoestima amb la nostra pròpia llengua i
   identitat cultural i, per tant, i al cap i a la fi,
   amb una de les parts més essencials de la
   nostra persona.
   (…)

   Katalunian egon nintzenean askotan gertatu zitzaidan; nik zerbait galdetu gaztelaniaz eta erantzuna katalanez jaso.

   Nik pozik hartzen nuen. Bi aldiz pozik. Pozik hizkuntza gutxiagotuek egiten dituzten aurrerako urratsak pozgarri zaizkidalako eta pozik erantzuna, normalean, nahiko ondo ulertzen nuela iruditzen zitzaidalako.

   Baina nago, gure herrian berdin jokatuko bagenu etorri berri gutxi poztuko litzatekeela.

   Euskaldunok, guztiok elebidun, badugu elebakar izango bagina legez jokatzeko eskubidea? Giza legezkoa da elebakar jokatzea elebidun izanda? Gure hizkuntza kanpotarrei inposatzeko eskubidea badugu?

   Reply
2. 

   txerra | 2009-12-28 at 9:25

   Ba, erantzuna ez dakit zein den, ze egia esateko gurean oso bakanetan gertatzen den kontua da ….

   Baina, bueno, batek baino gehiagok proposatzen duen bidea da, adibidez, Lourdes Oñederraren berbak:

   “Zer egin behar da euskaraz ez dakitenak erakartzeko? Ulermena
   lantzeko eskola batzuk hartzera gehiago animatuko lirateke erdaldunak,
   horrek ez baitu horrenbeste inposaketaren mamu hori. Horrelako egoerak
   normaldu egin beharko genituzke, batek euskaraz hitz egin eta besteak
   erdaraz erantzun. Umeek ere normala den hizkuntza bat behar dute
   inguruan, bizirik dagoena…BATEK EUSKARAZ HITZ EGIN ETA BESTEAK
   ERDARAZ ERANTZUN…

   Badakit gauza zaila dela proposatzen dudana, berria delako erabat
   eta hizkuntz jarduera oso lotua dagoelako ohiturarekin. Kontua da lortu
   nahi duguna lortzeko (euskara zabaltzeko, normaltzeko, “maizagotzeko”)
   balio dezakeen edo ez. Baiezkoan nago… Ez dut esan nahi arazoa goitik
   behera konponduko lukeenik, azken helmugara eramango gintuzkeenik,
   baina lagundu egingo lukeela uste dut. Bestalde, oso gauza zailak egin
   dira hemen euskararen alde, oraindik ere jarrera militanteek gogor
   eusten diote. Ikusten dira adin guztietako hiztunak egoskor euskaraz
   ezer-gutxi ulertzen duen tabernariekin esaterako, edo leihatiletan.

   Iruditzen zait hori baino errazago behar lukeela ulertzen duenarekin
   euskaraz egiteak, ez bada behintzat aurkakotasuna jarrera militante
   horien zio nagusia. Bada hemen poliki eta berandu baino lehen aztertu
   behar genukeen arrisku bat: euskararen aldeko jarrera indartsuenak
   euskaraganako maitasunean ala gaztelaniaren kontrako gorrotoan
   oinarritzen diren…

   Aurkakotasunik ez bada, beste hizkuntzaren kontrako gogorik ez bada,
   lehen pausu praktiko-pragmatikoak izango lirateke zailenak: lehen aldi
   horiek. “No te preocupes, pasamos al castellano” esan beharrean, ahalik
   eta garbien “Lasai, zuk esan ezazu gaztelaniaz (eta abisatu zerbait
   ulertzen ez duzunean)” adierazi ondoren, euskaraz segitzeko ahaleginari
   eustea, jokaera hori automatikotzen hasi arte gure artean. Agian
   kamisetak egin behar genituzke jokaera zabaltzeko.
   (Niri alemana hobeto ikasteko balio izan dit horrek… Asko eskertu izan
   dut nik ingelesa erabili arren lagun edo ikasle austriarrek alemanez
   segitzea.)”

   Reply
3. 

   txerra | 2010-12-14 at 15:09

   Liburu hori berori euskaratu eta Euskal Herriaren egoerara egokitu dute Emunekoek. Deskargatzeko hemen.

   Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.