Esposizio denbora
Jurgen Meiseli elkarrizketa zoragarria egin dio Miel Anjel Elustondok Argian. Oso interesgarriak dira haurren hizkuntzen jabekuntzari buruz esaten dituenak. Oso. Eta aipatzen du kontzeptu bat, nire ustez oso iradokitzailea: esposizio denbora. Hau da, hizkuntza batean zenbateko esposizioa duen pertsona batek.
Eta horrek ekarri dit gogora egunerokoan behin baino gehiagotan erantzun behar izan dudan galdera bat: zenbat denbora behar du heldu batek euskara ikasteko? Hori galdetu eta erantzuna hasten da beti berba honekin: segun. Orain, nik uste dut erantzun zorrotzagoa eman ahal izango dudala: esposizio denboraren arabera. Zenbat eta esposizio denbora gehiago (eta trinkoago), orduan eta arinago, eta, jakina, alderantziz.
Sarritan ahaztu egiten zaigu hizkuntza bat ezin dela ikasi fisika edo kimika bezala, ezin dela ikasi natur zientziak edo geometria bezala. Ez. Hizkuntza bat, batez ere, praktika bidez ikasten da, egiten ikasten da, irakurtzen, entzuten, idazten eta berba egiten. Hizkuntza ikasteak, azken finean, zerikusi gehiago du ikasketa praktikoekin eta praktikatzen (eta hizkuntza horri zure bizitzan espazio bat edo batzuk aurkitzen) ikasten da. Eta horretan garrantzia du esposizio denborak (eta, ahal dela, kalitatezko esposizio denborak, ezta?). Eta ez hori bakarrik: esposizio horren trinkotasunak ere eragina du (ez da gauza bera euskara ikasten astean ordubete ematea 10 urtetan edo ordu horiek urte bakarrean pilatzea).
Beraz, esposizio denbora hori handitzera jo behar dugu, han eta hemen, eta etxealdia bada aukera ona, ezta?
Iruzkinik ez
Trackbacks/Pingbacks