“Arrain freskoa” eta beste 4 txiste

Atalak: Txisteak, Umorea

ARRAIN “FRESKOA”

Lan kontuak zirela medio, gure lagun batek Madrila joan behar izan zuen joan den abenduan. Eguneko eginbeharrak amaitu ondoren, Plaza Mayor inguruko jatetxe batera sartu zen afaltzera. Entsalada hasteko eta legatza bigarren platera. Baina arraina jaten hasi eta hura ez omen zegoen ahora sartzerik! Kiratsa! Zerbitzaria inguratu zitzaionean hala esan omen zion:
–    Hau baino arrain freskoagoak jan izan ditut!

Eta zerbitzariak erantzun:
–    Ez hemen!

 (ARGIAren 2357. alean argitaratua)

BIZILAGUNEK ZER ESANGO?

Udako arratsalde sargori jasanezin batean, Mikelek Arantxari:
–    Hau beroa! Ezin dut gehiago! Balkoira larru bizirik ateratzeko gogoa ematen dit.
–    Atera zaitez, bada! –Arantxak, di-da.

Lipar batez hausnartu eta gero, Mikelek:
–    Eta zer pentsatuko dute bizilagunek balkoira larru bizirik ateratzen banaiz? 
–    Zer pentsatuko dute, bada? Diruagatik ezkondu naizela zurekin!

 (ARGIAren 2358. alean argitaratua)

 KANIBALAK ETA POLITIKARIAK

Uhartean zer janik ez zegoela eta, kanibala aldameneko uhartera joan zen elikagai bila. Kanoa hondartzan utzi, oihanean barneratu eta bertako tribuaren saltokira hurbildu zenean, errotulu hau irakurri zuen: “Pertsona arruntak, kiloa 5 $. Politikariak, kiloa 40 $”.

Oharra irakurri eta, harrituta, hauxe galdetu zion saltzaileari:
–    Zer dela eta halako aldea prezioetan?

Eta saltzaileak erantzun:
–    Zuk ba al dakizu zenbat kostatzen den horrelako bat garbitzea?

 (ARGIAren 2359. alean argitaratua)

AMONA ETA ILOBA

Orain hurrena Tolosako Zumalakarregi kalean paseoan nenbilela, amona-iloba batzuei entzundako elkarrizketa.

Amonak ilobari:

– Zure adinerako ni hasita nengoen lanean.

Eta ilobak amonari:

–       Eta zure adinarekin, nik lanean jarraitu beharko dut!

 (ARGIAren 2360. alean argitaratua)

FRANCOREN HERIOTZA

Frankismoa ikertzen ari diren EHUko Historia Fakultateko ikasle gazte batzuk deskubritu dutenez, Francok azti baten aholkua jaso nahi izan zuen, bere azken egunak gertu zirela sumatzen hasi zenean:

–       Zein egunetan hilko naizen jakin nahi nuke –galdetu omen zion-.

Aztiak kristalezko bola igurtzi, kartak bota eta honela erantzun zion:

–       Kartek diotenez, euskaldunen festa egun batean hilko zara!

–       Eta jakin al liteke zehazki zein egun den hori?

–       Hori ezin jakin, “nire jeneralisimoa”! Hiltzen zaren egunean hiltzen zarela, euskaldunentzat festa eguna izango baita!

 (ARGIAren 2361. alean argitaratua)