Pareta eta aterki berdeak.

2017-07-17  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Zenbaitetan, askotan ustekabean, bizitzaren egunerokotasunean gizarte honek ezarri dizkigun normaltasun muga horiek zanpatzen dituen pertsonekin aurkitzen gara, zortez. Niri trenean nindoala gertatu zait eta tristea bada ere lehenengo ideia burura etorri zaitena zera izan da: “edozein ez zen pertsona honen ondoan eseriko, ezta hitz egiterakoan kasurik egingo ere”, baina nik zortez egin dut, bere aldamenean nindoala hitz egiten hasi zait.

Bere bizimodua zein den kontatu dit, zenbaitetan kalean lo egiten duen pertsona, prostituzio munduan aurkitzen dena izanik. Ondoren bere barnea askatu dit, bizitzaren ikuspuntu ederra emanez, niretzako eta beste askorentzako lezio bikainak. Idatzi egiten duela kontatu dit eta horra hor sorpresa! Nik ere asko egiten dudan gauza da, idatzi eta barnea askatu, niretzako, besteentzako idatzi. Eta trena aurrera zihoan heinean geroz eta liluratuago sentitu izan naiz. Haur eta helduen arteko ezberdintasunetaz hitz egin dugu, arrazionaltasunaz, beldur eta mugetaz, politikaz, baina batez ere gizarte honek alor guztietan egiten dituen ezberdintasun eta epaiketaz.

Prostituzio munduan ibiltzen denez, askok gaizki ikusten dutela esan dit, benetan zergatik dagoen hor eta gustora dagoen jakin gabe. Psikiatrikoan egon denez, mugatzat lehiotik ikusten zuen mendia hartzen zuen, gainditu beharreko mugatzat hartuz hau, pareta berdea deitzen zion honi, eta aterki berdeak zuhaitzei, harrigarria dena da ondoren esan didana, hori gaindituz gero bizitzaren opariekin aurkitu gaitezkeela, baino horretarako gainditu beharra dagoela. Maitasunaren askatasuna mugatu egiten dugula ere esan dit, maitasuna ederra dela, maitatzea baino gauza politagorik ez dagoela, berdin duela zeinekin eta zergaitik. Naturataz hitz egin dit, honek sendatzen duela esanez, eta ez gaur egun hain modan aurkitzen diren medikazioak. Pertsonen arteko energia eta konplizidadean sinesten duela ere kontatu dit, baita bizitza zeinen gogorra den ere. Gauza anitz kontatu dizkit.

Orain, hemen hau idaztearen arrazoia zenbaitetan besteen ezberdintasunak epaitzen garen bitartean besteen barnean zer dagoen ahazten dugulako da. Arestian aipatu dudan bezala, beste norbait ez baitzen bere ondoan eseri ere egingo. Horrela pentsatzen duenak asko galtzen duela ohartu naiz treneko bidaia zoragarri honetan, pertsona orok izanen duela gurekin alderdi komun bat, elkartuko gaituen puntu bat, eta nahiz eta ez izan, irakaspen bat emango digula, izate hutsarekin, igarotako egoera ezberdinekin. Denok ez ditugu egoera berdinak pairatzen, bakanak izanen dira hauek, pertsona bakoitzeko egoera anitzak, eta egoera anitz horiek dira indartzen, aurrera jarraitzen laguntzen eta besteekin partekatuz gero irakatsi zein ikasten laguntzen gaituztenak. Pareta berdea ez baita soilik erortzen.

“BADIRA ZAKILA DUTEN NESKAK ETA BULBA DUTEN MUTILAK”

2017-03-02  //  Ebidenteegia  //  Iruzkinik ez

Aspaldiko partez hemen naiz, egun hauetan hitz egiten ari den gaiaren inguruan hausnartzeko asmoz: Hazte Oir kolektiboak atera berri duen autobusaren gaiaren inguruan hain zuzen. Chrysallisek gaur egun aurkitzen diren haurren identitatearen inguruan buruturiko kanpainari erantzun bat emateko asmoz, “badira zakila duten neskak eta bulba duten mutilak” “Hazte Oir” kolektiboak haur transexualen aurkako autobus bat jarri du martxan, Bilbo, Donosti, Iruña eta Gasteiztik igarotzeko asmoarekin.

Gaur egun Chrysallis bezalako erakundeek egiten dituzten ekintza denak, pertsona hauek gizartean beraien tokia izan dezaten egiten dituzte, normaltasun guztiaz har daitezen eta errealitatea heterogeneo eta anitza dela ohar gaitezen.

Bestalde, badira “Hazte Oir” bezalako kolektibo ultrakatoliko lotsagarriak gaur egungo gizartean, errealitatea homogeneotasunean dagoela pentsatzen dutenak, pentsakera atzerakoia dutenak, errealitatea distortsionatzen dutenak, Chrysallisek egiten dituen bezalako kanpainak beharrezkoak direla ziurtatzen dutenak (azken finean, beraiek pentsatzen dutena kontuan izanda, kontzienziazio kanpainak beharrezkoak direlako), intolerantzia bultzatzen dutenak… hau da, enpatia minimorik ez duten kolektiboak.

Intolerantzia eta ignorantzia azaleratzen dute hauek, enpatia eza eta errealitatea bera den bezalakoa onartzen ez dutenez pertsona hauen bizikidetza normalizatu ordez, kontrakoa bultzatzen dutelarik. Publikoki diskriminatzen duen kolektiboa dugu hau, modu honetara zenbait pertsonengan eragin negatibo bat bultzatzen dutelarik (bullynga indartuz).

Bere jardunean ardatz gisa, petsonen duintasuna, gaitasunak eta espektatibak hartzen dituela zehazten du, pertsona bakoitza bakana dela eta errespetua behar duela esanez. Nik zera esango dizuet: ERRESPETU hitzaren esanahia oso oso indartsu eta garrantzitsua da, ezin duzue modu honetara zikindu.

Lehenik eta behin, ez duzue pertsona zuek esan bezala ardatz gisa hartu, bestela aniztasuna kontuan izango zenuteelako. Halaber, ERRESPETUA guztiz bortxatu duzue, kontrakoa egin duzuelako, intolerantziak indarrez hartu baitzaituzte.

Kalean badaude pertsona transexualak, badaude pertsona intersexualak, badaude pertsona transgeneroak, etab. DENETARIKO pertsonak aurkitzen dira, nahiz eta zuek ez onartu eta zuek bezalako “pertsona” bihotz gabeek horiek balio dutenaren erdia ere ez duzue balio, garbi geratu da egiten saiatu zareten ekintza zikin, nazkagarri eta lotsagarri honen aurrean.

Arrazionaltzat hartzen duzue zeuren burua eta ni HIPOKRITA batzuk zaretela esatera ausartuko naiz, egia arrazoiaren bitartez bilatu ordez, egia deuseztatzen duzuelako, ez duzuelako errealitatea den bezala onartu nahi. ANIZTASUNAk gaur egun izugarrizko garrantzia jokatzen du, gustatu edo ez gustatu ,eta zeuen arrazionaltasuna hipokresia eta ezjakintasunaren pare ezartzen dut, burutzen dituzuen jarduera bakoitza gizartearentzako eztanda gisa hartzen dudalarik eta ez zuek esaten duzuen modura hobekuntzatzat.

Zakila duten neskak eta bulba duten mutilak aurkitzen direla ez sinesteko esaten duzue, gezur horiek ez barneratzeko, baina emakume batek uso formako espiritu baten bitartez haurdunaldi bat izan duela barneratzea nahi duzue, oso arrazionala dena.

Guzti honetatik gizartearen erantzuna zein izan den goraipatzea geratzen zait, gehiengoa autobus ibiltari honen aurka altxatu baita. Baina egia dena da, nahiz eta aurka egon toki guztietan zabaldu den kanpaina izan dela, eta azken finean, beraien mezua iritsi dela.

Zoriontasuna, bilatu edo topatu?

2016-12-13  //  Bizitzako plazerak  //  Iruzkinik ez

Aurrera egiten goazen heinean, burutzen ditugun ekintza guztiak zoriontasunera iristeko ekintzak direla uste dugu, hori baita geure bizitzetan aurkitzen den jomuga: zoriontasuna.

Batzuek, aberastasuna, sexua eta dibertsioarekin lotzen dute, beste batzuek berriz, maitasun, laguntasun eta elkartasunarekin. Baina zer da zoriontasuna? Noiz izanen gara benetan zoriontsu?

Hitz honen esanahia praktikan bilatzen saiatzen garenean, zenbaitetan porrotean erortzen gara, nire ustetan hau ez baita benetan bilatu eta aurkitzen den zerbait, bat-batean zure barnera begiratu eta agertzen dena baizik. Saiakera behin eta berriz egiten dugu, gizarteak ezartzen gaituen bizimodu hori kontuan izanik ahalik eta zoriontsuen izateko (haurtzaroan ikasketak, nerabezaroan ikasketak eta eskolaz kanpoko ekintzak, gaztetasunean unibertsitatea eta lana eta etxebizitza aurkitzea, ondoren, ezkontza, aita/ama izan, lana, eta etxebizitza mantentzea, gero, erretiroa eta denbora librea). Pentsatzen dugu gizarteak ezartzen dizkigun etapa guzti horiek gainditzen goazen heinean zoriontasunetik gertuago garela, eta ez. Zoriona ez da etapak igarotzea, nahiz eta ez dugun ahaztu behar bizitzak ezartzen dizkigun oztopoak gainditzean poztasuna geure jabe egiten dela. Beraz, zer da zoriona?

Ezin dut esanahi soil batean laburtu, norbanako bakoitzak modu batera edo bestera sentitzen duela pentsatzen baitut, nahiz eta zenbait gauza izan ezean hau inoiz lortuko duzunaren ustea dudan.

Zenbaitetan bilatzen saiatzen ari garen horretan bizitzako gauza garrantzitsuenak ahazten zaizkigu, norbanakoaren askatasuna, ingurukoekiko eta haiek gurekiko dugun/duten maitasuna, elkartasuna eta lagunduak izan eta laguntza ematea. Bizitzari zoriontasuna eska diezaiokegu, baina guk berari irribarre egiten ez badiogu berak ere ez digu irribarrerik egingo.

Zoriontasuna ez da bilatzen den zerbait. Aurrera goazen horretan, ezer eskatzen ez badugu, gu geu izanen bagara (gizarteak ezartzen dizkigun kateetatik aske), laguntzen badugu eta lagunduak bagara, maitasuna geure arma bilakatzen bada bakarrik iritsiko den zerbait da zoriontasuna. Eramaten utzi, haizeak hosto bat eraman dezakeen bezala. Hor dago gakoa. Horretarako, ezinbestekoa egiten da beldurrak alde batera utzi eta arriskatzea, sentimenduak azaltzen, maitatzen, itxaropena izaten, nahi duzun hori eramaten, negar egiten, amesten, aldaketak burutzen, … arriskatzen ez badugu eta geure barnekoa atera ezean inoiz ez baikara aske izango eta barruan izango dugu desiatzen dugun guzti hori eta hala gertatzen den bitartean zoriontasunik ukitu, dastatu, usaindu, ikustea ezinezkoa izango da.

GOIERRIKO ZUBIA

2016-09-28  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Gaur egun Sexu aniztasun eta askatasunean oinarritutako gizarte batean aurkitzen garen arren, badira zenbait hutsune kolektibo honetako pertsonen eskubideak bermatzeko garaian.

Jaiotzen garen unetik onargarritasun soziala bilatzen dugu pertsona orok, eta gaur egun gizakiok dugun “hasierako pentsamendu” horretan ez dugu barne hausnarketa bat egiten geure buruarekin eta mundu guztia heterosexualtzat hartzen dugu normalean (aurresuposizioa), gainera joera binarioa azaldu izan ohi dugu, “normaltasun” horretatik at beste joera batzuk aurkitzen direla ohartu gabe, eta honen ondorioz legitimitate morala, onargarritasun soziala eta legezko eskubideak galarazten dizkiegu gainerako sexu politiko eta identitateei.

Zenbaitetan nire buruari galdetu izan ohi diot ea zergatik suertatzen diren hainbeste ezberdintasun denok maila berdinean jokatzen dugun garaian eta aurreko garaietara jotzen dut orduan: heterosexualitatia, binarismoa, matxismoa, homo-transfobia garbiak ziren garaietara, hain zuzen. Urte eta mendeak igaro ditugu “balio moral” horietan biziz, familia eta bizi eredu bakarrak daudela ikusiz, “normaltasuna” zer den erakutsi izan digute: Emakume eta gizon bat ezkontzea, seme-alabak izatea, emakumea etxean geratu eta gizonezkoa lanera joatea, dibortziorik ez izatea eta bizitza guztia batera igarotzea, baina honek balio etiko eta moralak suntsitu ditu, zenbait pertsonen nortasuna mugatuz eta beste zenbait petsonengan ideia baztertzaileak bultzatuz.

Esan bezala, zentzugabezko balio horiek zenbait pertsonen nortasuna mugatu izan ohi dute, askok beldurra eduki baitute diren hori azaleratzeko garaian eta sekretuan edo ezkutuan bizi izan dira. Ez al da tristea zarena izateagatik onarpen soziala izango ez duzula pentsatzea? Baztertua izango zarela sentitzea? Zaren hori azaleratzeko ikara izatea?. Pentsatu dezagun alderantziz, une batez, eta hausnartu nola sentituko ginatekeen izateagatik epaituak, baztertuak, jipoituak, irainduak… izango bagina, ikaraz biziko bagina, garen guzti hori ezkutatzeko beharra izango bagenu… Niri pertsonalki, barrenak mugitzen zaizkit.

Aurrera pausoak egon diren arren, (zenbait berdintasun lege eta eskubideetan) oraindik ere badugu lana alor honetan, hezkuntzak ezinbesteko papera jokatzen duelarik. Garaiak aldatu diren moduan hezkuntza sustatzeko garaian moduak ere aldatu behar direlako, ikastetxe eta familiak aniztasunean murgilduak aurkitzen baitiria. Hezitaile orok aurkitu izan du ikastetxean homosexualak diren ikasleak adibidez, zenbait familietan transexualak diren seme-alabak, edota familia eredu ezberdinak (monoparentalak, homosexualak, etab.) eta ideia baztertzaileak aldatzeko ez dago oinarritik lantzea baino modu hobeagorik. Arartekok burututako ikerketen arabera EAEko adingabeen %10-15ak jarrera homofoboak azaldu ditu eta bigarren hezkuntzako %23k gertu ikusi izan dituzte eskolan homofobiak eragindako jazarpenak. Datu nahiko esanguratsuak gaur egungo gizartean LGTBI kolektiboaren inguruan ematen den errepresioaz ohartarazteko.

Familiak ere ezinbesteko bilakatzen dira, askotan hauen onarpen ezak sufrimendua areagotu egiten baitu. Nik, pertsonalki aukera izan nuen hau gertutik bizitzeko, nire ahizparen prozesuan (transexualitatea) neska gazte bat ezagutzeko premia izan bainuen. Neska honen kasuan, ez zuen familiaren laguntzarik izan eta 13 urte zituela etxetik alde egin behar izan zuen bere aitak jipoitu egiten zuelako, ez dago horretarako eskubiderik, azken finean horrelako bizimodu tristeak eragina izaten baitu zeure bizitzan, psikologikoki eta psikiatrikoki kalteak eragiten dituelako. Beraz, etxean landu beharreko alorra ere bada, pertsona orok baitugu errespetatuak izateko eskubidea, eta guk geure seme-alabak errespetatzen ez baditugu ezin dugu pentsatu ondoren beraiek beste norbanakoak errespetatuko dituenik.

Aipatutako hutsuneak direla eta, Goierriko Zubiak paper garrantzitsua jokatzen du genero-identitatean oinarritutako diskriminazioaren aurkako borrokan, pertsona guztiak berdintasunean kokatzen baititu, aniztasunak aberastu egiten gaituela ohartaraziz, bakoitzak kolore bat dugu eta denon artean erromako zubia osatzen dugu.

Goierriko zubiaren hiru helburu nagusiak belaunaldi gazteak eta gizartea heztea, informazioa zabaltzea eta babesa ematea izanik gizartea hezteko tresna aproposa dugu hau, aurrera pausoak emateko ezinbesteko bilakatzen delarik. Honen bitartez, helduok informazio gehiago izateko aukera izango dugu, alor honetan trebatzeko aukera paregabea eta honen ondorioz seme-alaben babesa.

Ni neu, talde honetako partaide naiz, funtsezko ikusi nuelako Goierriko Zubia bezalako talde baten eraikuntza, honen bitartez gutxinaka, hutsuneak kolorez betetzen joango garelako. Paper garrantzitsua jokatzen dugula ikusten dut, azken finean genero eta sexu aniztasunaren aurkako ideia baztertzaileak alde batera uzteko lana egingo dugulako, errespetua kaleetan murgildu behar delako eta kontzientzia eta onarpena ezinbesteko bilakatzen delako danak geure ezberdintasunean berdinak izateko.

Gaur egun “normaltzat” hartzen dena aspergarria, lotsagarria dela esan dezaket, beraz bakoitzak normala zer den galdetu beharko genioke geure buruari, azken finean diskriminazioa egotea, jarrera baztertzaileak izatea, errespetu faltak edukitzea… ez dira Goierriko Zubiaren normaltasunaren barnean sartzen. Guk ez dugu diskriminaziorik egiten norbanakoa aske bizitzea aldarrikatzen dugu, sexu askapena ehuneko ehunean defendatuz. Hori horrela izanik, edozeinek du aukera sortu dugun talde honen partaide izateko, edo nahiz eta partaide ez izan taldean parte hartzeko (zuzenean ez bada zeharka izan daiteke).

“GARAPEN” ATZERAKOIA.

2016-08-04  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Politika merkea garesti irteten omen da, politikariek beraien buruak saltzen aberastasunaren ikur, gizarte “garatu” suntsitzaile bat lortuz.

Garapenaz hitz egiten dudanean gaur egungo gizartea datorkit burura, diruak, denen jabea den horrek, kontrolatzen gaituelarik. Merkatura bultzatzen gaituzte, beraiek deitzen duten erreprodukzio eta eraginkortasun hori atzerapena eta suntsipenaren oinarri bilakatuz. Zertarako nahi dugu aberastasun ekonomikoa horrek gizarteko hondamendia esan nahi badu? Agian, zergatik galdetzen dudan galdetuko diozue zeuen buruari, orain azalduko dizuet.

Bizi gara gizarte batean, non makinek ordezkatzen gaituzten. Bizi gara gizarte batean, non prekarietatea gailentzen den. Bizi gara gizarte batean, non gazteok aukera murritzak ditugun. Bizi gara gizarte batean, non legeak pertsonak baliogaetzen dituen. Bizi gara gizarte batean, non bizi oinarriak alde batera uzten diren murrizketak direla eta. Bizi gara gizarte batean, non harremanak pantaila baten bidezkoak bihurtu diren. Bizi gara gizarte batean, non bakoitzaren itxurak gehiago balio duen bakoitza bera baino. Bizi gara gizarte batean, non gizonezkoak emakumeen gainetik aurkitzen diren. Bizi gara gizarte batean, homosexualek ume bat ezin dutela izan pentsatzen duten batzuk. Bizi gara gizarte batean, non transexualak ez duten eskubiderik bizitzeko, beldurrarengatik. Bizi gara gizarte batean, non pertsona bisexualak epaitzen diren. Bizi gara gizarte batean, non ez dela bortxatu behar erakutsi ordez, bortxaketa ekiditeko zer egin behar erakusten diguten. Bizi gara gizarte batean, zoriontsu izateko bete beharreko irizpideak zehazten dizkiguten (gorputzak argalak, modako arropak, etab.). Bizi gara gizarte batean, non besteen bizitzetan sartzeko eskubide guztiak ditugun. Bizi gara gizarte batean, non ideologi aurkari batengatik iraultzak egoten diren, zenbaiten bizitzak kontuan hartu gabe. Bizi gara gizarte batean, non irauliak izan direnak alde batera uzten ditugun. Bizi gara gizarte batean, non pertsonak ahaztu eta aligienak sortu diren. “Alienizazio garaia”.

Hau dena hausnartu ostean, garapena zer den galdetzen diot nire buruari eta gaur egun gizarteak garapenatzat duen horren sinonimotzat atzerapena hartuko nuke. Pertsonaren askatasuna mugatzen duen politika merkearen gatibu aurkituz kapitalismoaren erdigunean. Bizi itxaropena altuago bilakatu dela esaten dute, “eraginkortasun” hori dela eta, baina zein da gure bizitzeko modua? Ez dezagun ahaztu herriak eusten dituela politikariak eta gure esku dagoela bizitzeko modu hori aldatzea, gure esku dagoela “alienizazioa” ekiditea, eta harreman eta pertsonei garrantzia gehiago ematea.

Denbora

2016-06-13  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Denbora. Gizakiok sortu dugun hori.

Zenbaitetan pentsatzen jartzen naiz zertarako sortu ote dugun hau, gure arbasoak ez ote zeuden lasaiago zehaztu gabe aurkitzen zenean.

Askotan entzun izan dut inguruan “denboraren nozioa galduta izugarri gustora egon naiz”. Gaur egun ordea, uneoro denboraren menpe aurkitzen gara, hau joan egiten dela ohartu gabe, geure ibilbidean zenbait altxor utziz, segundu, minutu eta orduek hegan egiten dutelako eta gu, gu hortxe aurkitzen gara errutinan aurkitzen diren gauzak denboran beteko ote ditugun pentsatuz, baina geure barneko desioak ahaztuz.

Denbora ere modu globalean kokatzen dugu iragana, oraina eta etorkizunean kokatuz eta beti mugitzen gara hauen baitan: zer bizi izan dugu, eta zer egin behar dugun orain etorkizunean modu egoki batean bizitzeko. Bitartean geure bizitza igarotzen da eta agian konturatzerako beranduegi da egin ez dugun horretaz damutzeko.

Egunerokotasunak garbi dago baldintzatu egiten gaituela, ikasketak, lanak, haurrak, etab. beste zenbait gauzetarako denbora kentzen dizkigutelako. Eta inoiz jarri al gara pentsatzen zer izango litzateke bizitza hau denborarik gabe? Erokeria agian, lasaitasuna agian, edota kaosa, ez dakit, baina ziur nago barneko desirek oihu egingo zutela asetzeko duten hori askatzeko eta agian gehiago kezkatuko ginateke hauetan, agian une xamur gehiago biziko genituzke, agian etorkizun horretan ez ginateke damutuko egin ez genuen huraz.

Agian…

LAU PARETAK

2016-05-17  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

“Ezerezaren lau paretetan finkatu dut gaurkoan begirada. Zelda barruan aurkitzen naiz, jasandako kolpe gogorren ondorioz gorputza minduta dudalarik. Hala ere, nahiago kolpe fisikoak egoera honek eragiten didan ezinegona baino. Eraso psikologikoek atsekabez betetzen naute, isolamendua mehatxu gisa erabiliz. Falta zena, ez dut nahikoa nire ingurukoak nola ote dauden pentsatzen zelda barruko bakardade honekin, gainera isolaturik egoteko.

Behin, preso egon zen kide batek esan zidan: “hiltzeko gogoa besterik ez dut hemen barruan” eta hantxe hil zen ziega barruan ezerezaren lau paretetan gaixotasun gogor batek erailduta, eta beraiek, etsaiek, ez zuten ezer egin, ez zuten etxera eraman gertukoekin azken egunak igarotzeko, ezertxo ere ez: bera eta lau paretak, lau paretak eta bera.

Errealitatearen oihartzunak oroitzera narama, egunero gogoratzen dut nire bikotearen irribarrea, baita kartzelara sartu aurretiko begirada goxo hura ere, eta orain, hamar minutu besterik ez ditut hilabetean bere ahots ximela entzuteko, bera ere preso baitago. Egunero oroitzen dudanaren artean etortzen zait nire txikitxoa burura, berarekin izan, bera Gabe galdu. Niri ikusteko amonarekin ehundaka kilometro egin behar dituela pentsatzen dudan bakoitzean beldur eta tristurak irensten nau, irentsi erotzeraino”

Gaur egun zenbaitetan tamalez bada ere, egoera kaxkar hau ematen da. Ehundaka preso aurkitzen dira ehundaka kilometrotara dauden kartzeletako ziega barrenean. Gutun, telefono dei, eta bisiten bitartez ohartzen dira beraien ingurukoek duten egoeraz, baina betiere errealitatearen zati soil bat ezagutuz.

Harrigarria da bertan egotean izan beharreko barne indarra, hori gabe atsekabeak irentsiko baitzituen hauek. Bakardadea, isolamendua, gaixorik egotea, uneoro buru hausteak, mehatxuak, jipoiak, etab. dira beraiek bizi izan dituzten egoera ezberdinak, eta gu jarri al gara inoiz pentsatzen zeinen gogorrak izan behar diren hauek? Askotan ohera sartzerakoan geure egunerokotasunean gertatzen diren gauzen inguruan pentsatzen jartzen gara, aurretik ekintza ezberdinak egiten ez dugulako denborarik pentsamenduari ekiteko, ez gara geratzen, mila gauza ditugu buruan, eta egoera ezberdinen aurrean hausnartzen dugu: familia, lana, etxeko kontuak, etab. Denbora mugatua dugu hausnartzeko, eta guk, pentsatu al dugu inoiz ziega bateko lau pareten artean zenbat gauzen inguruan pentsatu dezaketen? Zer egingo genukeen guk hauen egoeran aurkituz gero? Eromena. Hitz hori etortzen zait burura. Ez naiz sekula beraien azaletan egon, ez dut inoiz ziega barneko esperientzia makala bizi izan, baina tristurak irensten nau honen inguruan hausnartzen jartzen naizen unean, izugarrizko tortura iruditzen baitzait zenbaitek jasaten duten egoera tamalgarria, izugarria erotzeraino ere.

Atzera goaz aurrera ez bagoaz.

2016-03-10  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Oinez aurrera. Bat-batean so egin, atzerantz begiratu eta zenbait egoera ezabatzeko desira izan. Oroitzapen gazigozoak, batzuetan gaziegiak besteetan gozoegiak. Pauso bat ematera joan, iraganaren eragina geure hanken oinarri, baita etorkizunerako gogoa ere.

Erantzunik gabeko galderetan murgiltzen maiz, zer ekarriko ote duen etorkizunak galdetuz. Gutxien espero dugunean ilusio berri bat, zoriontasunaren ikur.

Iraganeko koloreak soinean eta beldurrak magalean, eguneko gogoak gainean eta etorkizunaren inguruko galderak barnean.

Gizaki aske, gizaki menpeko, denboraren gatibu, iraganaren hatzaparretan herdoilduta. Ez aurrera, ez atzera, geldik, bizitzaren filmaren erreprodukzioa eginez.

Aurrerantz begira jarri eta ohartu, ohartu iraganean murgiltzeko eta atzerantz begiratzeko ohituraz, ilusio berriez janzten hasi garenean ezin larru bitxitan geratu. Barne indarra ilusio horiekin estali, horiei heldu eta bidean aurrera jarraitu, beldurrak uxatuz, oraina ahalik eta gehien gozatuz, goxatuz.

Izatearen askatasuna

2016-03-01  //  Indarra  //  Iruzkinik ez

“Neska naiz eta zakilarekin jaio naiz,

Sartzen dira nerekin maiz,

Eta nahi dut honekin amaitu garaiz,

Ez nazazu epaitu zuk apaiz”

Izatea azalerazteko beharra, ez da gauza makala, ezberdin jaio naizelako naiz “anormala” ohartu gabe beraiek direla direnak ez “normalak”. Mendekotasun, sexu edo gizentasun, edozein gara gizaki biharamun, eta aldarrikatzen dugu askatasun, aniztasun, hitz handiez idatziz HEZKIDETASUN.

Amestuz askatu eta askatuz amestu, utopia errealitatez biluztu eta ahaztu zenbat min gizarte honetan dauden buru karratuk, maitatu gure buruak, pertsona garelako ditugu eskubide osuak, eta eskubidez mintzatuz defendatuz aburuak, inork eduki gabe besteen etxeetan sartzeko helburuak.

Biluztu nazazu, ezazu zure nortasuna, borrokatuz edozeinek dugun izatearen askatasuna, batasuna, errespetatuz lortuz elkartasuna, handituz gure barneko gaitasunak.

Pauso txikiez lorpen handiak, eta lorpen handiez sendatu zauriak, gaindituz besteen maniak, ezberdintasunak bilakatzen baikaitu banako izugarriak. Ez zuk ez inork ezin gaitu epaitu, beharko lukeelako guri maitatu eta zartatu oldarkortasuna, odoletan isuriz libre izateko jariotasuna, askatasuna, maitasuna, eta epaituz gero ohartu ezin duzula jarraitu, ezta bizitzan lasaitu, “Arma, tiro, Pun!” zure buruak ezingo baitu kontzientzia hartu, izaten uzten ez badidazu egingo baitzaitut tiroz akatu!

Errespetua pasahitza.

2016-02-01  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Gizakien jokabideetan murgiltzean,

atzera begiratzean,

begiradetan hausnartzean,

goxotasunez maitatzean,

irainetaz kezkatzean,

geure buruari balioa kentzean,

emakume sentitzean,

gorputzak maitatzean,

diskriminazioan sakontzean,

negarretan murgiltzean,

kilimak sentitzean,

beldurrez janztean,

azal koloreak sailkatzean,

berdinak garela ohartzean,

dirurik ez dagoela ikustean,

aberastasunaren morroi bilakatzean,

edozerrekin sailkapen bat egitean,

koherentziaz jokatzean,

barnea eraikitzean,

enpatia bultzatzean,

gertakariak zuzentzean,

konponbidea aurkitzean,

jarrerak suspertzean,

mina sortzean,

barkamena eskatzean,

hitzak balioa galtzean,

denbora igarotzean,

gure burua hobe ezagutzean,

besteei laguntzean,

erosotasuna gainjartzean,

ERRESPETUA PASAHITZA.