Bai Euskarari Akordioa: puntu indartsuak eta ahulak (hiznet)

Atalak: Sailkatu gabea

Zein dira Bai Euskarari Akordioaren prozesu honi, bere
osotasunean hartuta, ikusi dizkiozun puntu indartsuak edo ahulak; zer
azpimarratuko zenuke positibo edo negatiboki. Gutxienez bi mailatan erantzun
ezazu galdera:

a) gizartean eragiteko eredu bat izan nahi duen aldetik,
b) maila metodologikoan. Gehienez bi orrialde guztira.

–        
Gizarte
eragileei inplikazioa eskatzen zaie eta, hortaz, litekeena da gizarte eragile
horiek plangintza bera barneratzea eta bere egitea. Izan ere, konpromisoei
heltzeko behar den kemena eta dedikazioa eskainiko diete gizarte eragileek
plangintzari. Nork bere konpromisoa hartzea, bakoitzak konpromiso horren
betetzean inplikazio handiagoa erakutsi ohi du. Horrek sendotu egiten du
konpromiso hartzen duen pertsonaren gogoa, plangintzari begira.

–        
Gizarte
eragileen partehartzea ahalbidetzen du. Horrek plangintzari onurak baino ez
dizkio ekartzen. Eragileen euren partehartzearekin sendotzen da plangintza
bera. Aurreko puntuan esan bezala, norberak bereganatzen ditu plangintza bera
eta haren edukiak eta, hortaz, arrakasta izateko aukera handiagoak daude.

–        
Konpromiso
maila ezberdinak daude eta horrek malgu jokatzea ahalbidetzen du. Izan ere,
gizarte eragile bakoitzak bere buruari gehien egokitutako konpromisoari helduko
dio. Honek plangintzaren aniztasuna eta zabaltasuna bermatzea ahalbidetzen du,
ahalik eta sektore gehienetara heltzeko aukera mahai gainean jarriz.

–        
Konpromiso
maila ezberdinak izanagatik, horiek neurtzeko eta haien jarraipena egiteko
prozesu bateratua ezarri da. Horrek laguntzen du herri ezberdinetan konpromiso
berari heldu diotenen arteko alderaketak egitea. Gainera, plangintzari
bateratasuna ematen dio. Aurrekoan goraipatzen genuen plangintzaren aniztasuna
eta oraingo honetan batasuna. Ez dira kontrajarriak, aniztasuna batasunaren
barnean. Hau da, konpromisoa maila ezberdinak baina helburuak komunak. Horrek
gizartearen aurrean plangintza orokor eta serioaren itxura ematen du.

–        
Konpromisoa
hartzen duenak bere burua behartzen du konpromisoa betetzera borondatez. Beraz,
konpromisoa ez betetzeak ez dakarkio kalterik, ez dauka erantzukizunik. Izan
ere, borondate hutsean oinarritzen dira konpromisoak. Konpromiso hartzaileak
uste badu konpromisoa betetzeko gehiegizko lana egin behar duela, bete barik
laga dezake eta horrek ez dio inolako kalerik egingo.

–        
Borondate
hutsean oinarritutako konpromisoak direnez, konpromiso horiek betetzeko inolako
asmorik ez duten eragileengana heltzea ezinezkoa da. Borondate ona dutenen
artean, arrakasta ziurra da. Borondate eskasa dutenen artean, berriz, porrota
ere ziurra da. Tarteko multzorik bada, hala ere. Eta tarteko multzo hau izan
ohi da handiena. Multzo honengana iristeko komunikazio estrategia egokiak landu
behar dira, berariazkoak, plangintzaren onurak salduko dituzten komunikazio
estrategiak. Bestela, jai da. Borondate ona dutenak konbentzituta daude eta
seguruenik, hein handi batean, euskalduntzean besteak baino aurrerago daude.
Tarteko multzo horietan daudenengana iritsi behar da nahitaez, bestela
hankamotz eta eraginik bakoa izan daiteke plangintza. 

–        
Nahiz eta
konpromiso maila ezberdinak aurreikusi, eragileen arteko aniztasuna ikaragarria
da eta, agian, hiru konpromiso maila horietaz gain, bestelakoak ere proposatu
daitezke. Eragile askorengana heldu nahi du plangintzak eta horien artean denetarik
dago. Gainera, eragile bakoitzaren hizkuntza egoera ere zeharo ezberdina izan
daiteke batetik bestera. Batasunaren mesedetan hiru konpromiso horiek egokiak
dira, baina benetako eraginkortasunari begira, ez nago horren ziur.