Ama-hizkuntzaren ideologia

Atalak: Sailkatu gabea

Azken aldi honetan berriro ama-hizkuntza (edo lehen hizkuntza) izan dut berbagai. Eta, gainera, bi testutan irakurri ditut horren gainekoak. Lehenengoa Estibaliz Amorrortu, Ane Ortega eta Jonen Goirigolzarrik Bat aldizkariaren 104. Zenbakian dator:

Ideologia horren arabera, familian ikasitako hizkuntzak erabat eta bizitza guztirako baldintzatzen du pertsona eta hizkuntza hori da onen menperatuko duena; era berean, pertsonaren lehen (“ama”) hizkuntza ez dena ezin da hain ondo ikasi, hain zuzen ama-hizkuntza ez delako.

Bigarrena, oraindik, biziagoa da eta Paula Kasaresek dakar, Euskararen biziberritzea liburu gomendagarrian:

Ama-hizkuntza, metafora biologizista eta esentziazalea, konstruktu ideologikotzat hartzen dut, hizkuntzaren eta hiztunaren artean harreman zehatzak (naturalak) aurreikusi eta lehenesten baititu.

Ama-hizkuntza edo lehen hizkuntza izateak ez dakar per se mintzaira hori hiztunaren bizitzan nagusia izatea, ez ohikoena edo usuena, ez eta maiteena edo nahiena ere edo hiztunak seme-alabekin solastatzeko hautatu lukeena izatea. Ama-hizkunta ez da kontzeptu zehatza, ez eta eragingarria ere hiztunen bilakabidea aztertzeko.