Alternatiboak euskarazko kulturgintza hauspotzen

Atalak: Sailkatu gabea

bell hooks-en “Enseñar a transgredir” liburua irakurri dut uda honetan. Berak, besteak beste, pedagogia alternatiboaren garrantziaz dihardu (aipatzen ditu esklaboek emandako klase klandestinoak, esklaboek ahoz transmititutako kontakizunak, klub auto-antolatuak, …). Hori irakurtzen ari nintzela, euskaraz pedagogia alternatibo horrek duen eta izan duen garrantzia etorri zitzaidan burura behin eta berriz (ikastolak eta eskolak, gau-eskolak eta euskaltegiak, bertso eskolak eta abar). Harremanen bidez sortzen da jakintza oro, istorioak kontatzea eta biziaraztea prozesu kolektiboa baita.

Gogoratu nintzen ere Esan Ozenkik 30 urte bete zituela eta Fermin Muguruzak pedagogia ikasi zuela. Eta inoiz irakurri niola musika pedagogiagatik aldatu zuela inpaktu askoz handiagoa lortzen zuelako. Eta Karlos Osinagak elkarrizketa honetan esaten dituenak. Eta nire bizipen asko ere gogoratu nituen (horiek hurrengo batean, irakurle).

Eta momentu horretan (liburua irensten ari nintzen bitartean) Berriak udako serie bat egin zuen sei sortzailerekin (Unai Iturriaga, Amancay Gaztañaga, Arantxa Lannes, Paula Estevez, Ane Pikaza eta Oier Guillan). Ba, Unaik aipatu zuen H28k izan zuen garrantzia, Amancayk Zestoako gaztetxea, Arantxak Uztaritzeko Iratxo dantza taldea, Paulak esan zuen bera mugitzen zen leku gehienak autogestionatuak direla eta Oierrek, azkenik, Mikelazulo kultur elkartea. Hau da, 6tik 5ek aipatu zuen modu batera edo bestera pedagogia alternatiboa. Eta horrek hauspotu zuen neure susmoa.