Noiz lortuko da normalizazioa?

2009-11-26  //  Sailkatu gabea  //  3 iruzkin

Erdaldunak, aurreiritziak eta jarrerak

2009-11-21  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Oso elkarrizketa interesgarria plazaratu du Argia astekariak aste honetan Esti Amorrorturekin. Aspalditxo neukan komentatzeko eurek egindako ikerketa, baina alperkeriaz jota, aurrera eraman ez. Eta, beraz, ikasle onen moduan kopiatu. Hemen dago elkarrizketa.

Erdaldunen euskararekiko aurreiritziak eta jarrerak izeneko ikerlana egin du laukoteak. Lan taldeko kideetako bat izan da Amorrortu (Bilbo, 1969). Zergatik ikerketa hori? “Zelan erakarriko ditugu euskarara ez badakigu zein uste eta jarrera dituzten?”.

Esti Amorrortuk, Ane Ortegak, Itziar Idiazabalek eta Andoni Barreñak egin dute liburua. Euskaldun batzuk, eta batik bat, erdaldunak mahai-inguruetan bildu dituzte eta galdera, eztabaida eta hausnarketen bidez saiatu dira biltzen euskararekiko dituzten uste, aurreiritzi eta jarrerak. “Hori dena ezagutu behar dugu ikusteko zein neurri izan daitekeen arrakastatsuagoa. Inportantea da adieraztea gizartean talde guztiak ez direla berdinak, batzuek oso jarrera aldekoa dutela, beste batzuek bai-bainakoa eta beste batzuek kontrakoagoa. Jakin behar dugu zer eska dakiokeen bakoitzari, zer egiteko prest dagoen”.

Deustuko Unibertsitatean hartu gaitu, Gizarte eta Giza Zientzien Fakultatean, Ikerkuntza eta Graduondokoen dekano orde baita eta eskolak ematen ditu Euskal Filologian.

EAEko erdaldunen kolektiboak non jartzen du euskararen normalizazioan “adostasun-atalasea”? Euskararen alde zer egiteko prest daude?

Ez dakigu atalaserik dagoen. Gauza batzuetan adostasun handia dago, baina bakarrik oso ideia orokorretan, esate baterako, “euskara errespetatu behar da”, “ez da hiltzen utzi behar”, konpromisorik eskatzen ez duten adierazpenetan. Guk azpimarratu nahi duguna da nahiko adostasun handia dagoela umeekin zerikusia daukaten kontuetan. Hau da, jende gehienak nahiz eta guztiz aldeko jarrera ez izan, asumituta dauka belaunaldi gazteek euskara ikasi behar dutela eta gainera prest ere badaude normalean egingo ez luketena umeekin batera egiteko. Guk hor ikusi dugu badagoela esku hartzeko eremu probetxugarria izan daitekeena. Jende asko, nahiz eta euskarak bost axola, prest dago umeak euskaldundu daitezen, batzuk prest daude, ez euskaldun izateko, baina bai pixka bat ikasteko, umeei laguntzeko etxeko lanekin…

Adostasuna bai, baina konpromisorik gabeko kontuetan.

Bai, eta ez badago konpromisorik, horrek ez du asko balio. Baina aldi berean horrek erakusten du erdaldunen artean euskararen prestigioa hobetu dela eta elebitasuna askoz barneratuago dagoela. Ondoko aurreiritzia askok esan du: “Nahiz eta nik ulertu ez, nire aurrean euskaraz egitearekin ez daukat problemarik”. Orain dela hogei urte galdera ber-bera eginda emaitzak oso ezberdinak ziratekeen. Aurreratu egin dugu, ez dago zalantzarik.

Umeengatiko adostasun maila azpimarratuko dugu orduan.

Umeen euskalduntzea aprobetxatu beharko genuke gurasoekin zeozer egiteko. Batzuetan nahikoa izan daiteke pixka bat ikastea etxeko lanekin laguntzeko, edo umeak Pirritx eta Porrotx ikustera eroan eta zeozer ulertzeko. Zeren batzuk hala diote: “Ez dut EGA nahi, ez dut sekula lortuko, baina nahi nuke euskara ulertzea, nire koadrilakoak euskaldunak dira eta ni nagoenean beti pasatzen dira gaztelaniara eta ez dut hori gertatzerik nahi”.
Helburu asko egon daitezke hizkuntzaren ikaskuntzan eta ezin dugu pentsatu erdaldun denak euskaldunduko ditugunik. Zergatik ez kontuan hartu konpromiso mailak egon daitezkeela, eta gaitasun komunikatibo mailak? Euskararen irakaskuntza oso araututa dago euskaldun oso bihurtzeko: euskaltegira zoaz, egiten dituzu perfil guztiak… baina bestelako askoz ere aukera gutxiago dago –egon badaude batzuk: berbalaguna, koadrilategi…– eta gehiago indartu behar dira.

Erdaldunen erdiak baino gehiagok ondokoak esan dituzte liburuan: “Euskara ez dago jada desagertzeko arriskuan”; “Euskararen arazoa denborarekin konponduko da haurrek eskolan ikasten baitute”. “Arrosa koloreko etorkizuna” deitu diozue horri. Zein arrisku ditu ikuspegi horrek?

“Ume denek ikasten dutenez”, “ofiziala denez”, “erakunde publikoek babesten dutenez”… Erdaldunek inpresio hori dute, konponduta dagoela kontua.
Arrosa koloreko etorkizuna arinkeria da. Ez dugu nahi erdaldunek uste izatea guk pentsatzen dugula euskararen normalizazioan dena dagoela arriskuan eta euskara hiltzeko zorian dagoela, baina uste dugu arrosa koloreko arinkeria hori, erdaldunen artean oso zabaldua dagoena, oso arriskutsua dela. Ez dira kontziente egoera oraindik ez dagoela konponduta eta horrek dakarrena da konpromisoa gutxitzea. Hori oso arriskutsua da.

Euskara ikasteko eta erabiltzeko barruko eta kanpoko motibazioak aipatu dituzue.

Motibazio instrumental eta integratzaileez gain, barnekoak eta kanpokoak hartu ditugu kontuan. Barneko motibazioarekin egiten duzuna zeuk gura duzulako egiten duzu. Kanpokoa kanpoko faktoreek eragindakoa da. Esate baterako, seme-alabak D ereduan eskolaratzeko erabakia hartzerakoan pertsona batek daukan motibazioa izan daiteke: “Nik nahi dut nire umea euskalduna izatea”, eta beste batek: “Nire koadrilako denek ikastola honetara bidaltzen dituzte umeak”. Hori kanpo motibazioa da. Euskararako benetan eraginkorrak barnekoak dira duda barik, kanpoko presio edo motibazioa galtzen denean ondorioa desager daiteke.

Euskara ikasteko eta erabiltzeko erakarmen txikia duten motibazioen artean daude euskal hiztunekiko errespetua eta inguru hurbilean dauden euskaldunekin hitz egin ahal izatea. Ez al da kezkagarria?

Euskalduna izanda harritu egin zara? Gu euskaldunak gara eta modu batera ikusten dugu errealitatea, eurak elebakarrak dira eta beste prisma batekin ikusten dituzte gauzak. Gu elebidunak gara eta eurekin beti erabiltzen dugu euren hizkuntza. Euretariko askok ez du planteatu ere egiten beste modu batera egin daitezkeela gauzak.

Honaino iristen dira: berdin zaie euskaraz egitea bere aurrean, baina ez dute planteatzen hizkuntza aldatzea.

Beste aurreiritzi bat dago: komunikazioaren eraginkortasunari begira, Babelgo dorrea madarikazioa da! Hizkuntza asko daude, hori oso txarra da. Nortzuk diote hori? Euskaldunek ez. Elebidunak ez dauka aurreiritzi hori, aurreiritzi hori daukana erdalduna da, beste hizkuntzekiko oso sentsibilitate handia ez daukana. Hizkuntza bakar hori berea izatea espero du.

Ikerketan bi mundu aipatu dituzue, euskal mundua eta erdal mundua. Euskal kulturak balio dezake zubi lana egiteko?

Bi munduko egoeran bizi dira erdaldun asko. Batzuek badakite euskararen mundua hor dagoela eta
mesfidantzaz (ETArekin, abertzaletasunarekin lotuz…) ikusten dute; beste batzuek hurbildu nahi dute edo modu onez ikusten dute –“Badakit euskara ez jakiteagatik Historiaren zati bat galtzen dudala”–; eta beste batzuek ez dakite dagoenik ere.
Euskal kultura zubi? Bai. Hain zuzen, euskararen mundutik hurbilen daudenek euskal kulturaren bidez ezagutzen dute. Euskal kulturak egin dezake eta egiten du zubi lana.

Erdaldunen erdiak baino gehiagok esan du ez zaiola axola bere aurrean euskaraz hitz egitea nahiz eta berak ez ulertu. Euskaldunak iritzi hori integratuko balu bere usteetan euskara erabiltzeko eremu aukera asko zabal liteke ?

Jarrera preskriptibista batzuk alboratu eta hizkuntza batetik bestera aldatzea baliatu behar genuke. Hizkuntza alternantzia txarto ikusita dago. Beti pentsatzen da hizkuntzen arteko interferentzia txarra dela. Askotan entzun dugu gazteek oso txarto hitz egiten dutela, beti dabiltzala hizkuntza batetik bestera, euskararen galera baino ez duela ekarriko horrek. Oso arduratuta gaude kalitatearen kontuarekin eta normala da, hizkuntza ez dagoelako normalizatuta.

Baina guk esan nahi dugu soziolinguistikaren aldetik kontuz ibili behar dugula horrekin eta egoera horrek ere badaukala zer eman euskarari. Pertsona bat nahiz eta euskaldun osoa ez izan, ulertzeko gai bada, zergatik hitz egingo dugu gaztelaniaz? Nik euskaraz eta berak gaztelaniaz saiatu beharko genuke edo gauza errazagoak esateko euskaraz eta zeozer ez badugu ulertzen gaztelaniaz eta gero berriro euskarara pasatu. Ez diogu eskolan, baina lagunartean zergatik ez erabili hizkuntza bat baino gehiago?

Alternantzia erabiltzen ez bada aukera bakarra da: gaztelania. Ez baitaki besteak hitz egiteko adina.

Itxaron behar badugu koadrilako denak euskaldun oso izan arte sekula ez dugu euskaraz egingo. Hizkuntza aniztasuna aspaldikoa den herrietan, ez Mendebaldeko herrietan, baina Kamerun edo Indian esate baterako, jendeak zazpi hizkuntza dakizki eta denak erabiltzen ditu, zurekin bat eta bestearekin bestea, gero zurekin bat eta bestea… eta ez dago inongo arazorik. Komunikazioaren eraginkortasuna bermatzen da.

Katalanek asko egiten omen dute.

Aspaldi saiatu ziren elebitasun pasiboarekin katalanak. Egia da katalanaren eta gaztelaniaren arteko distantzia linguistikoa oso txikia dela eta horrek asko errazten du. Euskaraz zailagoa da distantzia oso urruna delako. Baina egoera batzuetan saiatu gaitezke.

Gomendioak: eta orain hezitzaileak

2009-11-19  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Aurrekoan irakasleak. Eta oraingoan hezitzaileak, eskolaz kanpoko
hezitzaileak. Ea bada. Oraingoan ere Hik hasi aldizkaritik ateratako
artikuluak dira.

– Hezitzaileek asko egin dezakete euskararen erabilera sustatzeko: Iñaki Eizmendiren artikulu dagoeneko klasiko bihurtua.

– Hezitzaileek asko egin dezakete euskararen erabilera sustatzeko II: lehenengoaren bigarren zatia.

– Jolasaren hizkuntza eta hizkuntzaren jolasa: Jaime Altunaren artikulua, jolasari buruzkoa.

– Eta berriro ere Hezitzaileek asko egin dezakete: oraingoan Jaime Altunak idatzia.

– Eta, amaitzeko, egonaldietan euskara zelan sustatu azaltzen digu Izaro Susperregik.

Gomendioak: oraingoan irakasleentzat

2009-11-17  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Gaur Dell Hymes soziolinguista handia hil da. Baina bizitzak aurrera jarraitu behar du. Ezta? Eta horrela, gomendioen sortaren hurrengo urratsa hemen.

Oraingoan irakasleentzako gomendioak.
Hik hasi aldizkaritik hartu ditut hainbat artikulu, eta horiek izango
dira hemen aipatutakoak (egon badira gehiago, baina hauek dira niri
esanguratsuenak begitantzen zaizkidanak).

– Irakasleak asko egin dezake: irakasleak ikasleak euskarara limurtzeko zer egin dezake azaltzen digute Helena Baraibar eta Kristina Boanek.

– Ikasleak nola limurtu: aurrekoaren jarraipena da hau, ikaslean zentratuz.

– Zer egin erdaraz ari diren irakasleak kontzientzatzeko? Eta euskara traketsa darabilten irakasleekin zer?: Juanbau Erauskin bi galdera hauei erantzuna ematen saiatu da.

– Zer egin ikasleek galdetzen badigute zertarako euskara erabili?: beste galdera potolo honi Itziar Idiazabal erantzuna ematen saiatu da.

– Eskolak hizketan erakusteko gomendio sorta: Helena Baraibar eta Kristina Boanek eskolan hizketan egiteko gomendioak ematen dituzte artikulu honetan.

2009ko Hiznet-eko sakontze lanak

2009-11-11  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

2009ko Hiznet-eko sakontze egitasmo batzuk igo dituzte sarera, orain ez daukat astirik horiei ekiteko, baina helduko da eguna.

2009

Barrenetxea Iparragirre, Urtzi (2009). “Hizkuntza-plangintzekiko erresistentziak organizazioetan”. Hiznet 08-09ko sakontze egitasmoa (argitaratu gabe).

Goikoetxea Aranberri, Haritz (2009). “Nola saldu euskara administrazioko langileei”. Hiznet 08-09ko sakontze egitasmoa (argitaratu gabe).

Larrauri Castresana, Saioa (2009). “EBPN-ren garapena Mundakan”. Hiznet 08-09ko sakontze egitasmoa (argitaratu gabe).

Lendinez Garate, Ainhoa (2009. ” Euskarazko eskaintza Elgoibarren”. Hiznet 08-09ko sakontze egitasmoa (argitaratu gabe).

Okariz Moran, Rosa
(2009). “Durangoko Merinaldearen amankomunazgoko euskararen egoeraren
azterketa”. Hiznet 08-09ko sakontze egitasmoa (argitaratu gabe).

Plazaola Elgarresta, Eguzkiñe
(2009). “Hizkuntza normalkuntzako teknikarien garapenerako emozioen
lanketa”. Hiznet 08-09ko sakontze egitasmoa (argitaratu gabe).

Ruiz Navarro, Juanjo
(2009). “Akuilu taldeak: Euskararen aldeko eragiletza hizkuntza
asertibitatearen bidetik”. Hiznet 08-09ko sakontze egitasmoa
(argitaratu gabe).

Urrestarazu Garmendia, Koldo
(2009). “Euskararen kudeaketa negozioetako hitzaldi informatibo eta
Batzar Nagusietan”. Hiznet 08-09ko sakontze egitasmoa (argitaratu gabe).

Vegas Fernandez, Fidel
(2009). “Enpresa mundutik euskarara: langileen motibazioa euskara
planetan”. Hiznet 08-09ko sakontze egitasmoa (argitaratu gabe).

Azaroa: hiru kandela

2009-11-09  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Orain dela hiru urte

Bloga jaio berri, eta lehen gauza aurkeztu beharra,
ezta? Horren ondoren, bi kontzeptu orokor definitu nituen:
soziolinguistika eta hizkuntzaren soziologia. Euskarazko wikipediak
dezente hobeto azaltzen ditu bata zein bestea eta loturak gehitu
dizkiot artikulu originalari. Horren ostean, eta hasiera guztietan
bezala, euskarazko soziolinguistika materialak sarean non topa aipatzen
nuen, eta bildu.net-en nik soziolinguistikaren inguruan batutakoak.
Artikulua gustatuko litzaidake goitik behera berridaztea, baina
zoritxarrez ez da panorama asko aldatu hiru urteotan. Bilduko
artikuluari dagokionez, hasiera batean gogotsu ibili banintzen ere,
handik ez askora utzi nion biltzeari, eta hilda dago gaur egun.
Jarraitu nuen nire buruari autobonbo apur bat egiten (hasieretan behar
da, ezta?), eta nik egindako azterketa soziolinguistiko bat ekarri nuen
blogera.
Eta, azkenik, ireki nuen blogean sekzio bat, gaur egun arte iraun duena: irakurgaiak. Eta lehena Euskalduntzearen atakan.

1. Aurkezpena
2. Hizkuntza soziologia vs. soziolinguistika
3. Euskarazko soziolinguistika materialak sarean
4. Nire bildu.net-eko lastermarkak
5. Merkataritza euskalduntzeko plangintza
6. Irakurgaiak: Euskalduntzearen atakan

Orain dela bi urte

Orain bi urte, hilabetea hasi ginen urtebetetzearekin, eta zorionekin eta animoekin. Autobonbo moment. Horren ostean, Zaldieroak Karrika aldizkarian agertutako hainbat eta hainbat tira igo zituen Almandotz
izeneko batek flickr-era eta horietako batzuk “lapurtu” nituen. Ordutik
gehiago agertu badira ere, ez dirudi Almandotzek tirak berritu
dituenik. Pena bat da.

Orain bi urte ari nintzen igotzen Hiznet
egiten egindako lantxo batzuk. Eta hilabete honetan lau igo nituen:
generoaren ikuspegitik hizkuntza, euskalgintzaren prospektibatxo bat
(eztabaida polita ekarri zuena, alderdi ekolinguistikoa sortzeko
proposamena eta guzti), komunikabide diglosikoei buruzko hausnarketa
eta nire herrian euskara plan batek izan beharko zituen lehentasunak.

Baina
hilabeteak gehiagorako ere eman zuen. Soziolinguistikaren oinarrizko
kontzeptuak gizarteratzeko Karrikiri elkarteak egindako lana ere goratu
nuen. Eta Topaguneak antolatutako jardunaldi batzuen berri ere eman
nuen.

1. Garaigoikoak urtebete
2. Zaldiaren erokeriak
3. Hizkuntza egoera genero ikuspegitik (hiznet)
4. Sustraiak barrenago, zuhaitza gorago
5. Zelan irudikatzen duzu hemendik 10 urtera euskararen aldeko mugimendu soziala? (hiznet)
6. Soziolinguistikaz 16
7. Euskararen legeak 25 urte: jardunaldia
8. Komunikabide diglosikoak (hiznet)
9. Ibiliz eta ibiliz
10. Lehentasunak Derion (hiznet)

Orain dela urtebete

Hilabetea hasi nuen Martinezena
blogetik “lapurtutako” artikulu batekin. Roberto Manjonek egindako
artikulu baten laburpena zen. Itzulpena eta euskararen normalizazioari
buruzkoak. Horren ostean, AEK-k familia transmisioa lantzeko egin duen ataza. Jarraian, Garabide elkarteak egindako truke programari oratu nion (aurton be martxan dago).
Larrun aldizkariak euskararen legearen 25 urteak ospatzeko alea
argitaratu zuen eta horren laburpen komentatua ekarri nuen blogera.
Jardunaldi batzuen berri eman nuen gero eta hilabetea amaitu aurretik
horren kronika eta ponentziak ere argitara eman nituen (Euskara,
Kontsumoa eta Hizkuntza eskubideak).

Horren ostean, Eralani buruz bi artikulu plazaratu nituen jarraian: bata Inazio Markori Berrian
egindako elkarrizketa eta bestea Klusterretik bidalitako kronika (hau
izan zen lehen aldia eta ordutik hona gauza gehiago bidali didate eta
denak argitara eman ditut). Euskaldungoa erroizturik liburua aipatu
nuen gero, euskararen historia sozialari buruzkoa. Eta, azkenik, Dabid
Anauten aipu bat ekarri nuen Kilometro 0 izeneko artikuluan eta Patxi
Juaristiren beste aipu bat kritikatu nuen Quebec eredu izenekoan.

1. Itzulpena eta euskararen normalizazioa administrazioan
2. Urte bi
3. Familia transmisioa lantzeko ataza bat
4. Trukean ikasi
5. Irakurgaiak: Euskararen osasuna 25 urteko balorazioa
6. Euskara, Kontsumoa eta Hizkuntza eskubideak jardunaldia
7. Eralan: elkarrizketa Inazio Markorekin
8. Eralan kronika
9. Irakurgaiak: Euskaldungoa erroizturik, Txema Larrea
10. Euskara, Kontsumoa eta Hizkuntza eskubideak jardunaldiaren kronika eta ponentziak
11. Kilometro 0
12. Quebec eredu???

Hiru kandela

2009-11-06  //  Sailkatu gabea  //  4 iruzkin

Gaur blog honek bete
ditu hiru urte. 30.000 bisita baino gehiago izan ditu, 200dik gora
artikulu eta abar. Baina batez ere hiru urte. Nork esan behar zidan
niri abenturatxo honek horrela jarraitu behar zuenik …. nork. Eta egun
hauetan bloga berrirakurtzen izan naiz, eta berriro begiratzen,
erantzunak, loturak eta abar. Eta arkeologia egitea pentsatu dut.

Ricardo Gomezek
egiten duenaren antzera, nik ere nahi ditut nire blogeko artikulu
zaharrak berreskuratu, orain dela bi edo hiru urte egindakoak. Baina,
gainera, aprobetxatu nahi dut artikulu horiek errebisatzeko, loturak
eguneratzeko, kasu batzuetan inkluso berridazteko …. eta abar. Baina
bakarrik 4 urte (ea haraino heltzen den) bete arte. Ikus dezagun
esperimentua ondo ateratzen den.

Euskara sustatzeko komunikazio kanpainak hobetzeko ikastaroa

2009-11-04  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkin bat

<!–

–>

Kontsumitzen …

2009-10-29  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Euskal kultura kontsumitzen den ala ez den kontsumitzen, horrek ere
kezkatzen gaitu askotan. Horren adibide, bi ilustreen komentarioak,
kritikak edo dena delakoak:

Erramun Osa:

“Hamarkada
gitxi batzuetan euskeraz berba egiteko gauza diran pertsonak ikaragarri
hazi diran arren (..) euskeraz ekoitzitako produktuen kontsumoak ez dau
neurri berean gora egin. (..) Horrelakoetan, kanpo-faktoreei
erreparatzen jake
askotxotan: herri-aginteen babes urria, kontsumitzaileen
kontsumo-ohiturak, produktuen ezagutzarik eza eta abar.
Barne-faktoreei, ostera,  gitxitan erreparatzen deutsegu: produktuak
euskeraz eskaintzeaz gainera, orobat interesgarriak/erakargarriak ete
diran kontsumitzaileentzat. Izan be, babes eta laguntzarik zabalena
eskaini arren, euskeraz ekoitzitako hainbat produkturen gainbeherea
ezaguna da; halanda be, euskeraz dagozalako mantentzeko erabagia hartu
da. Noz arte? Zentzurik ete dauka bitartekoak-eta baliatzea etorkizunik
ez dauken proiektuetan, osterantzekoetarako nahikoa baliabide ez
dagoenean? Euskeraz ekoitzitako produktuen artean lehentasunak ezarri
ez eze, ez ete gendukez aztertu behar ikuspegi autokritikoago batez eta
funtzionatzen dabenak bultzatuz, funtzionatzen ez dabenak baztarrean
itxiz, merkatu-gune barrietara ailegatu leitezan horreetan inbertituz?”.

Kike Amonarriz:

“Euskarazko kultur kontsumoaren hedapena eta garapena 3 ardatzen
inguruan burutu beharko da: derrigorrezkotasuna, eskuragarritasuna eta
erakargarritasuna

• Derrigorrezkotasuna:

  Euskarazko kultur produkzioak
  lege-babesa behar du. Euskararen presentzia, eskaintza eta erabilera
  bermatu egin behar dira; baita kultur alorrean ere.

• Eskuragarritasuna:

  Lege-babesak eta
  derrigorrezkotasunak, ordea, mugak dituzte eta izan behar dituzte.
  Horregatik, hil ala bizikoa izango da, euskarazko DVDak, aldizkariak,
  liburuak, jokoak, etab. eskuragarri izan daitezen lortzea; merkatuak
  erdarazkoen edo ingelesezkoen eskuragarritasuna bermatzen baitu.

• Erakargarritasuna:

  Gainera, produktu horiek
  erabiliak, kontsumituak edo/eta erosiak izango badira, gustukoak,
  erabilgarriak edo interesgarriak izan beharko dute.”

“Merkatua zabaldu beharra dago, horretarako produktu egokiak ekoiztuz

• Nabarra aldizkarian esan nuen: “Abangoardiako produktuak behar
  baditugu ere, alegia, iparra markatuko duten liburuak edo filmak…
  batez ere jendeak kontsumituko dituen produktuak behar ditugu: ikusle,
  irakurle eta entzule berriak lortu behar ditugu”.
• Hitz horiei horrela erantzun die Patxi Zubizarretak Argian: “Irudipena
  dut ez dugula publikoa behar bezainbeste aintzat hartzen, eta nago
  sortzeko orduan horri ere kontu gehiago egin behar geniokeela. Oso
  iritzi errealista da Amonarrizena, -eskerrik asko-
  pragmatikoegia agian hain zaharkituta dagoen sortzaile jendearentzat,
  baina hitzok inondik ere koitoarekin zerikusi handiagoa dute
  masturbazioarekin baino eta zer pentsa ematen dute.”

“Gure 7 bekatu nagusiak aitortu eta baztertu behar ditugu

• Alegia: biktimismoa, ezkortasun kronikoa, baikortasun alferra,
  akritizismoa, inmobilismo subentzionatua, dirigismoa eta inbidia.”

Bitxia da gero

2009-10-27  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Orain arte autodefentsa ikastaroa entzun, eta mugimendu feministarekin
lotzen nuen. Baina ez, Galizian hasi dira hizkuntza autodefentsari
ekiten. Eta horretarako, mintegiak antolatu. Eta niri ez zait gustatu terminoa.

Beste gauza batzuk gehiago gustatzen zaizkit …. adibidez:

Joxerra Garziak esaten dituenak

edo Bernardo Atxagak

edo Getxoko Egizukoek (dabilen mihiari ez zaio goroldiorik lotzen)

Argazkia: Bontxi