Hasiera »
Txerraren bloga - Garaigoikoa
Txerra Rodriguez
Soziolinguistikari buruz dihardu blog honek, euskararen hizkuntza komunitatearen ikuspegitik beti ere.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- Joan-etorri (xin-fan)(e)k Hegemonia (edo autozentroa) bidalketan
- Joan-etorri (xin-fan)(e)k A casa do amo bidalketan
- Lehen jabetze eskola sortu da Gasteizen - Garaigoikoa(e)k Soziolinguistikaren dibulgazioa gaur eta hemen: barreiatzen egitasmoa bidalketan
- 30 musker - Garaigoikoa(e)k Normalizaziorako alderdi linguistikoak bigarren mailakoak dira bidalketan
- Txikilinux(e)k Intersekzioetan bidalketan
Artxiboak
- 2024(e)ko abendua
- 2024(e)ko azaroa
- 2024(e)ko urria
- 2024(e)ko iraila
- 2024(e)ko uztaila
- 2024(e)ko ekaina
- 2024(e)ko maiatza
- 2024(e)ko apirila
- 2024(e)ko martxoa
- 2024(e)ko otsaila
- 2024(e)ko urtarrila
- 2023(e)ko abendua
- 2023(e)ko azaroa
- 2023(e)ko urria
- 2023(e)ko iraila
- 2023(e)ko uztaila
- 2023(e)ko ekaina
- 2023(e)ko maiatza
- 2023(e)ko apirila
- 2023(e)ko martxoa
- 2023(e)ko otsaila
- 2023(e)ko urtarrila
- 2022(e)ko abendua
- 2022(e)ko azaroa
- 2022(e)ko urria
- 2022(e)ko iraila
- 2022(e)ko abuztua
- 2022(e)ko uztaila
- 2022(e)ko ekaina
- 2022(e)ko maiatza
- 2022(e)ko apirila
- 2022(e)ko martxoa
- 2022(e)ko otsaila
- 2022(e)ko urtarrila
- 2021(e)ko abendua
- 2021(e)ko azaroa
- 2021(e)ko urria
- 2021(e)ko iraila
- 2021(e)ko uztaila
- 2021(e)ko ekaina
- 2021(e)ko maiatza
- 2021(e)ko apirila
- 2021(e)ko martxoa
- 2021(e)ko otsaila
- 2021(e)ko urtarrila
- 2020(e)ko abendua
- 2020(e)ko azaroa
- 2020(e)ko urria
- 2020(e)ko iraila
- 2020(e)ko abuztua
- 2020(e)ko uztaila
- 2020(e)ko ekaina
- 2020(e)ko maiatza
- 2020(e)ko apirila
- 2020(e)ko martxoa
- 2020(e)ko otsaila
- 2020(e)ko urtarrila
- 2019(e)ko abendua
- 2019(e)ko azaroa
- 2019(e)ko urria
- 2019(e)ko iraila
- 2019(e)ko abuztua
- 2019(e)ko uztaila
- 2019(e)ko ekaina
- 2019(e)ko maiatza
- 2019(e)ko apirila
- 2019(e)ko martxoa
- 2019(e)ko otsaila
- 2019(e)ko urtarrila
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko azaroa
- 2018(e)ko urria
- 2018(e)ko iraila
- 2018(e)ko uztaila
- 2018(e)ko ekaina
- 2018(e)ko maiatza
- 2018(e)ko apirila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko otsaila
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko abendua
- 2017(e)ko azaroa
- 2017(e)ko urria
- 2017(e)ko iraila
- 2017(e)ko uztaila
- 2017(e)ko ekaina
- 2017(e)ko maiatza
- 2017(e)ko apirila
- 2017(e)ko martxoa
- 2017(e)ko otsaila
- 2017(e)ko urtarrila
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko azaroa
- 2016(e)ko urria
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko uztaila
- 2016(e)ko ekaina
- 2016(e)ko maiatza
- 2016(e)ko apirila
- 2016(e)ko martxoa
- 2016(e)ko otsaila
- 2016(e)ko urtarrila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko uztaila
- 2015(e)ko ekaina
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko apirila
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko otsaila
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko abendua
- 2014(e)ko azaroa
- 2014(e)ko urria
- 2014(e)ko iraila
- 2014(e)ko uztaila
- 2014(e)ko ekaina
- 2014(e)ko maiatza
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko martxoa
- 2014(e)ko otsaila
- 2014(e)ko urtarrila
- 2013(e)ko abendua
- 2013(e)ko azaroa
- 2013(e)ko urria
- 2013(e)ko iraila
- 2013(e)ko abuztua
- 2013(e)ko uztaila
- 2013(e)ko ekaina
- 2013(e)ko maiatza
- 2013(e)ko apirila
- 2013(e)ko martxoa
- 2013(e)ko otsaila
- 2013(e)ko urtarrila
- 2012(e)ko abendua
- 2012(e)ko azaroa
- 2012(e)ko urria
- 2012(e)ko iraila
- 2012(e)ko abuztua
- 2012(e)ko uztaila
- 2012(e)ko ekaina
- 2012(e)ko maiatza
- 2012(e)ko apirila
- 2012(e)ko martxoa
- 2012(e)ko otsaila
- 2012(e)ko urtarrila
- 2011(e)ko abendua
- 2011(e)ko azaroa
- 2011(e)ko urria
- 2011(e)ko iraila
- 2011(e)ko abuztua
- 2011(e)ko uztaila
- 2011(e)ko ekaina
- 2011(e)ko maiatza
- 2011(e)ko apirila
- 2011(e)ko martxoa
- 2011(e)ko otsaila
- 2011(e)ko urtarrila
- 2010(e)ko abendua
- 2010(e)ko azaroa
- 2010(e)ko urria
- 2010(e)ko iraila
- 2010(e)ko uztaila
- 2010(e)ko ekaina
- 2010(e)ko maiatza
- 2010(e)ko apirila
- 2010(e)ko martxoa
- 2010(e)ko otsaila
- 2010(e)ko urtarrila
- 2009(e)ko abendua
- 2009(e)ko azaroa
- 2009(e)ko urria
- 2009(e)ko iraila
- 2009(e)ko abuztua
- 2009(e)ko uztaila
- 2009(e)ko ekaina
- 2009(e)ko maiatza
- 2009(e)ko apirila
- 2009(e)ko martxoa
- 2009(e)ko otsaila
- 2009(e)ko urtarrila
- 2008(e)ko abendua
- 2008(e)ko azaroa
- 2008(e)ko urria
- 2008(e)ko iraila
- 2008(e)ko abuztua
- 2008(e)ko uztaila
- 2008(e)ko ekaina
- 2008(e)ko maiatza
- 2008(e)ko apirila
- 2008(e)ko martxoa
- 2008(e)ko otsaila
- 2008(e)ko urtarrila
- 2007(e)ko abendua
- 2007(e)ko azaroa
- 2007(e)ko urria
- 2007(e)ko iraila
- 2007(e)ko uztaila
- 2007(e)ko ekaina
- 2007(e)ko maiatza
- 2007(e)ko apirila
- 2007(e)ko martxoa
- 2007(e)ko otsaila
- 2007(e)ko urtarrila
- 2006(e)ko abendua
- 2006(e)ko azaroa
Hamar apunte trinkotzeari buruz
2021-10-04 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Tesian aipatu nuen euskara elkarteek ez dutela definitu euren azken helburua, hau da, euskaldunon komunitatearen trinkotzea. Artikulu honekin ez dut inondik ere kontzeptua zedarritu gura, mugatu gura. 10 apunte baino ez dira, gehiago garatu beharrekoak guztiak. Esker bereziak eman nahi dizkiot Imanol Larrañagari, bere bulkadaz sortuak baitira apunte hauek.
Baga:
Oinarrietara jo behar da lehenik, Txepetxengana. Ea berak zer zioen gai honi buruz: “Hizkuntza minorizatu baten hiztunek alde batera utzi behar duten lehen superstizioa da Gobernuaren ekimenak (izan Estatua, autonomia-erkidegoa, kantoia edo dena delakoa) berak bakarrik edo kanpotik ekarritako aditu kualifikatuaren laguntzaz konponduko dituela gaitz guztiak eta hartuko dituela neurri egokiak mehatxatutako hizkuntzari dagokion erabilera lehengoratzeko». Superstizioa baztertu eta hiztunek eurek hartu behar dute bere gain eta bere bizkar erabilera bizkortzeko eta suspertzeko ardura, euren komunitatea biziberritzearen ardura, alegia. «Atzerabidean den minoria bat ez da salbatuko minoriako kide ez direnen intentzio oneko ekintzen bidez. Bakarrik salba daiteke bere kabuz: eta, orduan, bere kideek hartzen badute atzerapen hori gelditzeko borondatea, erakundeak eta beharrezkoak diren baliabideak lortzen badituzte, hartu ahal izango dituzte beharrezkoak diren neurriak».
Biga:
Txepetxek borondatea edo kontzientzia jartzen du abiapuntutzat, oinarritzat. Nik ere berdin pentsatzen dut. Hala ere, nik eguneratu gura dut berbategia eta honela deitu: autoestimua da abiapuntua. Autoestimu hori kolektiboa izan behar da, baina ez da ahaztu behar autoestimu kolektiboa lortzeko beharrezkoa dela banakoen autoestimua. Hortaz, trinkotzeak eskatzen du aurretiaz baldintza hau: autoestimu banako zein kolektiboa (ahalduntze banako zein kolektiboa ere deitu dakioke, baina tira!).
Higa:
Autoestimutik abiatuta, ahalduntzetik abiatuta, duintasunetik abiatuta, trinkotzeak beste kontu batzuk ere eskatzen ditu. Talde pertenentzia landu beharra du trinkotu gura duenak, talde harrotasuna gurago bada. Eta proiekzioa. Hau da, etorkizunera begirako “ametsa” ekoitzi behar du.
Laga:
Baina hori baten batek sustatu behar du, baten batek bulkatu behar du: talde edo gune eragilea edo bulkatzailea. Eta hor niri galdera bat datorkit burura: zer distantzia dago gune eragilearen eta komunitatearen artean? Egin al da hori laburtzeko beharrezkoa den guzti-guztia?
Boga:
Baina …. kontuz. Txepetxek aipatu du ez delegatzea. Eta, hortaz, gune eragile hori ere komunitatea da. Inork trinkotu behar al du ezer? Ala gune eragile horrek “egin” behar du komunitatea? Ez al da pasatu behar gune eragile hori delegaziotik politika prefiguratiboa egitera? Gaurtik gura duguna gaurtik egitera? Zalantzak ditut …
Sega:
Autoeratzea, performatibitatea eta diskurtso propioa. Horiek dira gutxieneko elementuak. Eta horietako bakoitzean sakondu beharko genuke. Autoeratzean, adibidez, euskaldunentzako zerbitzuak eraikiz; perfomatibitatean, esate baterako, euskarazko kontsumoa nabarmen areagotzeko dinamikak abiatuz; eta diskurtso propioan, kasurako, hizkuntza ekologiaren oinarrietan sakonduz eta, batez ere, oinarri horiek jendarteratuz, modu kontziente eta masiboan.
Zai:
Komunitatearen kideen artean lika-lanak egiteko liturgiak behar dira, errituak, bat egiteko eta batera ekiteko une eta guneak. Zentzu horretan, niri oso interesgarria egiten zait Brasilgo MSTkoek aipatzen duten mistika kontzeptua (gureganatu beharko genuke eta gurera ekarri, gure moduetara eta egitekoetara ekarri, jakina).
Zoi:
Emozioak. Horiek mugitzen dute gure gorputza. Gainera, horiek ere erakartzen dute (edo ez). Uste dut lilura berreskuratzeko ahalmena garatu behar dugula (zelan? Ba ez dakit, baina egin beharko dugu, kulturgintzaren bidez-edo). Lilura erakartzeko, lilura gu gusturago egoteko, lilura komunitateko kideen arteko lika-lanak egiteko. Eta lilura sortze horretan (eta “ametsa” ekoizteko ere balio dezake), euskaratik eta euskaraz mundu berri eta justuagoa egin daitekeela aipatu beharko genuke. Hori izan daiteke indar-ideia: euskaratik eta euskaraz mundu hobea egin genezake: ekologikoa, justuagoa, berdinzaleagoa.
Bele:
Baina gatozen lurrera. Gorago lan-ildo batzuk zirriborratu ditut (autoeratzea eta abar). Baina nik uste dut kontzientzia, borondatea edo autoestimua deitutako horri ere egin beharko geniokeela kasu. Eta, horretarako, agian bide bat izan daiteke ahalduntze eskolena. Feminismoak garatu ditu bere alorrean horietakoak, eta euskara elkarteen mugimenduan ere egon dira ahalegintxo batzuk horretara hurbiltzeko: Gasteizeko Oihaneder da garatuena, Lau Haizetarako kideak ere ari dira horri bueltaka, Elgoibarko Izarrak antolatzen duen Euskara ala Ezkara eta abar, baina nik gauza sendoago eta iraunkorrago bat dut buruan.
Arma:
Ikusten duzuenez, zalantzak dira nagusi, galderak dira nagusi. Nik ikuspuntu hau dut, nirea dena, baina bere horretan hutsaren hurrengoa balio duena. Izan ere, hau edo gogoeta kolektiboa da edo ez da. Aletxo bat da hau, apala, xumea eta barrenetik egindakoa (eta oso era eskematikoan). Eta abar.
Bizitza euskaraz “ospatzen” duten 100 proiektu
2021-09-30 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Joseba Barriolaren berba batzuetatik abiatuta ekin nion bizitza euskaraz “ospatzen” duten proiektuak batzeari. Honako hauek, hain zuzen ere:
100 batu ditut, 100, seguruenik 100dik gora batu zitezkeen, baina 100 dira (adibidez, Kukulaisi edo Audioliburuak euskaraz). Aska dezagun hitza, hauspotu dezagun hitzaren sua. Liberazioari itxoiten ez dioten 100 proiektu bizigarri euskaratik eta euskaraz.
Labore (Oarsoaldea, Bilbo eta Txingudi), Elikagunea (Azpeiti), Lakari (Zarautz), Bidazi (Bidasoaldea), Marisatsa (Durangaldea), Landare (Iruñerria), Bioalai (Gasteiz) eta askotariko kontsumo-taldeak eta ekoizleak.
96: Erabil kolektiboa: euskaldunak ahalduntzeko lanean ari den elkarte irekia da, Ipar Euskal Herrian. Profesionalez eta herritarrez osatutako elkartea da eta haren helburua da euskararen biziberritzean ekarpen landu eta zehatza egitea. Tailerrak egiten dituzte, euskarri pedagogikoak eta abar.
Postdata bi: bizitza “ospatzen” euskaraz
2021-09-27 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Bizitza euskaraz “ospatzen” duten 50 proiektu ekarri nituen plazara. Horren ostean beste 30 ekarri nituen. Eta gaur azken 20 proiektu ekarri ditut, 100 osatu arte. Eta hau, momentuz, hemen amaitzen da. Eta, gainera, konturatu behar dugu euskararekin egiten ari garen biziberritze ariketa kolektibo erraldoi honek balio dezakeela beste gai sozial zaurgarrietarako. Lorea Agirrek dioen modura, bizitza bizigarriagoak, justoagoak, berdinzaleagoak lortzeko aldaketen multzoa da eraldaketa soziala. Eta eraldaketa sozial hori euskaraz behar da izan, hemen.
96. Erabil kolektiboa: euskaldunak ahalduntzeko lanean ari den elkarte irekia da, Ipar Euskal Herrian. Profesionalez eta herritarrez osatutako elkartea da eta haren helburua da euskararen biziberritzean ekarpen landu eta zehatza egitea. Tailerrak egiten dituzte, euskarri pedagogikoak eta abar.
Alternatiboak euskarazko kulturgintza hauspotzen
2021-09-20 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
bell hooks-en “Enseñar a transgredir” liburua irakurri dut uda honetan. Berak, besteak beste, pedagogia alternatiboaren garrantziaz dihardu (aipatzen ditu esklaboek emandako klase klandestinoak, esklaboek ahoz transmititutako kontakizunak, klub auto-antolatuak, …). Hori irakurtzen ari nintzela, euskaraz pedagogia alternatibo horrek duen eta izan duen garrantzia etorri zitzaidan burura behin eta berriz (ikastolak eta eskolak, gau-eskolak eta euskaltegiak, bertso eskolak eta abar). Harremanen bidez sortzen da jakintza oro, istorioak kontatzea eta biziaraztea prozesu kolektiboa baita.
Gogoratu nintzen ere Esan Ozenkik 30 urte bete zituela eta Fermin Muguruzak pedagogia ikasi zuela. Eta inoiz irakurri niola musika pedagogiagatik aldatu zuela inpaktu askoz handiagoa lortzen zuelako. Eta Karlos Osinagak elkarrizketa honetan esaten dituenak. Eta nire bizipen asko ere gogoratu nituen (horiek hurrengo batean, irakurle).
Eta momentu horretan (liburua irensten ari nintzen bitartean) Berriak udako serie bat egin zuen sei sortzailerekin (Unai Iturriaga, Amancay Gaztañaga, Arantxa Lannes, Paula Estevez, Ane Pikaza eta Oier Guillan). Ba, Unaik aipatu zuen H28k izan zuen garrantzia, Amancayk Zestoako gaztetxea, Arantxak Uztaritzeko Iratxo dantza taldea, Paulak esan zuen bera mugitzen zen leku gehienak autogestionatuak direla eta Oierrek, azkenik, Mikelazulo kultur elkartea. Hau da, 6tik 5ek aipatu zuen modu batera edo bestera pedagogia alternatiboa. Eta horrek hauspotu zuen neure susmoa.
10 kontu deigarri Kataluniatik
2021-09-13 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Aurton lehendabiziko aldiz izan naiz Katalunia barneko aldean (Bartzelonan sarritan izan banaiz ere). Hainbat kontu deigarri ikusi ditut han eta hor, eta hizkuntzari dagokionez honako hauek (10+1):
Baga
Lleidako herri bateko jatetxea gomendatu digute, oso ondo jaten omen delako. Hara joan eta ekarri digute karta. Eta … zer eta katalan hutsez! Biba zuek! Beste egun batean beste jatetxe batera joan eta karta elebidunez. Baina … gaztelaniazko itzulpena (bai, itzulpena zela igarri egiten zen) akatsez josia! Eta, azkenik, atzo bertan Terrassako beste jatetxe batean, karta ostera ere katalan hutsez!
Biga
Egun batzuetan behin eta berriro pasatu gara Montferrer herriko poligono industrialetik. Errotulu guztiak errepasatu eta guztiak, guzti-guztiak, katalan hutsez!
Higa
Egun batean telebista jarri dugu (ez gara oso telebistazale, ez han ez hemen). Eta deskubritu dugu badela katalan hutsez 24 orduko albistegi-katea. Eta nik behintzat flipatu dut (ze urrun dagon Kamerun).
Laga
Gero beste kate batean doblatutako film bat ikusi nuen (nahiko modernoa zelakoan nago, barkatu nire zinema kultura falta). Eta berriro kanta bera etorri zitzaidan ezpainetara.
Boga
Consum supermerkatu batean sartu eta fruta erostera jo nuen. Eta frutategia katalan hutsez (horrek ez ninduen harritu), baina fruta pisatzeko makinak prezioak katalan hutsez ematen zituen. Hori da hori!
Sega
ANCren postu batera hurbildu gara, diadarako materiala salgai zutela. Katalanez egin digute berba. Momentu batean, haietako batek esan dio besteari: hauek euskaldunak dira, egin espainolez. Eta guk erantzun, ez, inola ere ez. Ulertzen ez badugu, esango dizuegu, baina ez aldatu.
Zai
Abuztuko egunetan albiste izan da Kataluniako ikus-entzunezkoen inguruko legea. Horri lotuta, Plataforma per la llengua-k azken hauteskundeen harira egindako dekalogoa deskubritu eta flipatu nuen. Bitartean, gurean ere ari gara, pantailak euskaraz eskatzen. Ea ba!
Zoi
Egun batean joan ginen bunker batzuk bisitatzera. Ez genuen aldez aurretik begiratu ez erreserbatu. Hara heldu eta esan ziguten bisita katalanez zela. Guk esan genien aurrera, baina azkenean bisitako beste kideek ezetz esan zuten, eurak euren artean ere gaztelaniaz ari direla eta gaztelaniaz egiteko. Eta hala joan zen.
Bele
Baina handik egun batzuetara Garriguella izeneko kooperatibara egin genuen bisita. Aldez aurretik erreserbatu eta hori guztia. Hara heldu orduko, gidariak galdetu zuen ea katalanez egingo zuen bisita. Eta denok baietz, guk barne. Ulertu genuen dena eta ardo kata egiten ari ginen bitartean, gidaria konturatu zen guk ez genekiela katalanez. Ahalegintxo bat egin zuen gaztelaniaz egiteko, baina esan genion ezetz, segitzeko katalanez, primeran ari ginela ulertzen. Eta horrela amaitu zuen. Bisita amaituta, han egondako bikote bat gugana hurreratu zen eta bihotzez eman zizkiguten eskerrak. Eta gu pozarren, jakina.
Arma
Eta lehen berba, eta bigarrena eta hirugarrena ostean. Ia leku guztietan horrela artatu gaituzte eta gu pozez, inongo momentutan adierazi barik zer hizkuntzatan egin.
Tiro
Eta ikusgarria da hango hormek, etxeek eta leihoek oihukatzen dutena. Ikusgarria! “Paretek esan ohi dute paperek isiltzen dutena”. Eta itzela zapatuan bertan Laietana kalean eta inguruetan batu ziren/ginen 400.000 pertsona. Biba zuek!
Bi aukera daude: jarraitu pentsatzen erdigunean gaudela edo ertzetakoekin batera lan egin
2021-09-06 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Ia 400 orrialdeko tesia ondu du Txerra Rodriguezek. 2020ko martxoan bukatua zuen lana: 30 urte mihigintzan. Euskara elkarteek euskararen biziberritzean izan duten eragina 1987-2017. Elkarrizketa honetan mugimendu sozialaren eta egitura profesionalaren arteko uztarketa zailaz aritu da, baita beste mugimendu sozialak zertan ari diren begiratzeko premiaz eta euskara elkarteetako kideek transmititu dioten nekeaz. Dena den, aurrera egiteko ilusioa badaukatela uste du.
Zertarako sortu ziren euskara elkarteak?
Horrela dago idatzita: euskaldunon komunitatea trinkotzeko. Euskara elkarteak Txepetxen [José María Sánchez Carrión] teoriek modu batera edo bestera baldintzatuta sortu ziren. Hasieran asko erabiltzen zen lelo modukoa hau zen: ‘Batzen gaituena gehiago da banatzen gaituena baino’. Filosofia horren baitan sortu ziren.
Zer esan nahi zuten ‘komunitatea trinkotu’ ziotenean?
Hori da tesiaren ondorioetako bat. 30 urteren bueltan euskara elkarteek ez dute definitu euskaldunon komunitatea trinkotzeak zer dakarren. Tesian gauza batzuk landu ditut eta hiru bloke nagusitara ekarri dut trinkotzearen kontua. Bat: autoeratzea. Euskaldun hutsez osatutako elkarteak dira, euskaraz funtzionatu izan dute eta hiztun osoak izan dituzte jopuntuan. Bi: hasieratik eta gaur egunera arte jardun dute modu performatiboan, espero zuten etorkizuneko gizartea gaurtik egitearen filosofiatik. Hiru: diskurtsoa; ea diskurtso propio eta burujabea egiteko kapazitatea izan duten ala ez. Elkarrizketatuen artean ez dago adostasunik. Batzuek esaten dute diskurtsoa eratu dutela eta beste batzuek diote ez direla heldu diskurtso oso bat eratzera. Alabaina, batzuek zein besteek esaten dutena da, eratu ala ez eratu, diskurtsoa gizarteratzeko gaitasunik ez dutela izan.
Hori da trinkotzearen inguruan egiten dudan irakurketa. Nire ustez, ez da definitu zer den trinkotzea eta helburua jarri da oso ondo jakin barik zer den hori.
Agian galdera zaila da ondokoa, zuk esan baituzu helburua ez zegoela argi baina… Helburua lortu da?
Trinkotzean eragin mugatua lortu dute. Hasieran batzuk hasi ziren trinkotzerantz hurbiltzen, baina urteak aurrera pasa ahala apur bat lausotu edo urardotu da ideia hori. Hala ere, nahiz eta hasieran elkarteek aitortu ez, bigarren helburu nagusi bat izan dute: euskararen erabilera sustatzea. Ulertu zuten erabilera dela hizkuntza baten biziberritzearen adierazle nagusienetako bat. Ez dakit zein puntura arte lortu duten, kontuan hartuta azken urteotan erabilera gelditu dela edo behera egin duela, baina elkarteek eratu dituzte bidezidorrak erakusteko bizitzaren esparru batzuetan posible dela euskaraz bizitzea.
80ko hamarkada bukaeran eta 90eko hasieran jarritako helburuetatik, seguruenik, oso urrun daude elkarteen lorpenak. Hala ere, uste dut elkarteek eratu dituzten mekanismoekin askoz gehiago ezin zitekeela lortu. Komunitatea trinkotzea eta erabilera sustatzea oso helburu handiak dira eta salbuespenak salbuespen, elkarteek eratu dituzten militantzia eta lan egituretatik horietara heltzea ezinezkoa zen.
Tesian ‘ametsa’ hitza agertzen da. Amets egin behar da?
Jakina. Bateren batek esan diezadake irakurketa ezkor samarra egin dudala. Elkarrizketatu ia guztiek esan didate horrelako zerbait: “Agian ez gara heldu amesten genuen horretara, baina zelakoa izango zen euskararen egoera elkarteak egon ez balira?”.
Elkarteak nekatuta daude?
Nik esango nuke baietz. Dena den, ez dakit neke hori ez ote den orokorragoa, euskalgintza osoa ez ote dagoen nekatuta. Urte askoan jardun dute elkarteek, emaitza politak lortu dituzte, egituraketa maila indartsua lortu dute hainbat herritan… Baina orokorrean nekea nabari da. Aurrera jotzeko zailtasunak eta oztopoak daude, batzuk saiatu arren ez dira gainditu. Era berean, salbuespenak salbuespen, oraindik aurrera egiteko ilusioa badaukatela uste dut.
Mugimendu sozialaren eta egitura profesionalaren arteko uztarketa posible da? Eraginkorra al da molde hori?
Ez nuke jakingo erantzuten molde eraginkorra den ala ez. Elkarteek eta kasu honetan euskalgintza osoak askatu beharreko korapiloa izan da, da eta izango da.
2010-2011ko kongresuan mugimendu sozialetara hurbiltzeko hautua egin zuten; ez dakit zein puntura arte bete den. Oreka oso zaila da. Ez dakit ekonomia sozialetik etor daitezkeen erantzunak edo mugimendu sozialetatik, baina probatzea eta gauza asko kontuan hartzea eskatzen duen kontua da.
30 urteren ondoren egiten dudan irakurketa da, gurean oso ohikoa den bezala, mutur batetik besterako saltoa egiten saiatu garela. Hasieran egitura militantea sortu zuten, gero seguruenik elkarte guztiek izan dute anbizioa langileak izateko. Zer gertatu da? Askotan gurean gertatzen dena: “Langileak ditugu, horiek egin dezatela lan”. Ahaztu da elkartean bi egiturak beharrezkoak direla. Badaude elkarte indartsuak langile egitura handia daukatenak, baina atzean ez dago inor. Bestalde, badira egitura profesionala berariaz hartu nahi ez duten elkarteak. Ez nuke esango batzuk edo besteak ondo edo txarto dabiltzanik. Elkartearen filosofiarekin bat datorren heinean, uste dut tokian toki hartu beharreko erabakia dela. Langileak izateak aje batzuk ditu eta ez izateak beste batzuk.
Elkarteen menpekotasun ekonomikoaz eta politikoaz aritu zara tesian. Diru sarrera nagusia udal bidezkoa izateak horra eraman ditzake. Elkarteek kritika eta salaketa bigarren mailan utzi dute menpekotasun horregatik?
Elkarteek, hasieran, autonomia ekonomikoa eta politikoa errebindikatzen zuten. Egitura profesionala daukazun heinean ordea, diru sarrera batzuk behar dituzu derrigor. Lehenengo langileak tokiko hedabideetakoak izan ziren eta elkarteek aldizkariak doan izatearen aldeko apustua egin zuten. Beraz, diru iturri propioak izateko arazo handiak zituzten. Aukera bakarra dirulaguntzen bidez sarrera iturri finkoak izatea zen eta horrek autonomia ekonomikoa galtzea dakar argi eta garbi. Horrek gauza batzuk kamustu ditzake, ez dauka zertan, baina azken finean dirua ematen duenaren menpe egon zaitezke.
Menpekotasun ekonomikoak salaketarako grina apur bat apaltzea eragiten du, baina uste dut elkarteetan badagoela adostasunaren inguruko filosofia bat. Hasieran aipatu dizudan leloa hor dago: ‘Batzen gaituena gehiago da banatzen gaituena baino’. Elkarteek hasieratik izan dute joera salaketa-kritika-protesta egiteko, baina sukalde lanetik. Kalera irten baino lehenago adostasuna bilatu, historikoa izan da eta orain ere jarraitzen du hein batean.
Menpekotasun ekonomikoak eragina dauka, baina adostasunaren filosofiak ere eragina dauka eta batzuei ahaztu egiten zaie. Biak maneiatu behar dira, maila nazionalean beste modu batera izan daiteke, baina herrietan sukalde lanak badu zentzua.
Beste mugimendu sozialetan bestelako militatze ereduak ari dira probatzen. Euskara elkarteek ere testuinguru berrira moldatzeko beharra dutela diozu. Ari dira egokitzen? Hil ala bizikoa da militantzia eredu berrietara egokitzea?
Ez dakit hil ala bizikoa den. Beharrezkoa da. Nik zalantzak ditut, baina elkarrizketatu denek aipatu dute errelebo falta, izerdi eta odol berriaren beharra dela arazo nagusienetarikoa. Bada, hori bada elkarteen arazo handienetakoa ondoko mugimenduetan militantziari dagokionez zer egosten ari diren begiratu behar da eta ahal den neurrian gurera ekarri.
Uste dut, eta beste behin ez dakit elkarteetarako ala euskalgintza osorako den, militantzia gorputzetik gehiago pasa behar dugula. Batzuetan euskalgintzatik oso modu kognitiboan nahi dugu landu militantzia. Tripetatik, bihotzetik, erraietatik… pasa behar da gehiago. Era berean, gorputzetik pasatzeak ekarri beharko luke militantzia horrek geuri zerbait ematea, gure bizitzari ekarpen bat egitea.
Beste mugimendu sozialetan horren bila ari dira, batzuetan lortu da eta beste batzuetan lortuko da, adibidez, ekologismoan.
Ertzetako borroka eta askapen prozesuetatik ikasi beharko luketela diozu eta ahal bada aliantzak egiten hasi. Printza batzuk ikusten dira. Zer ikusten duzu zuk?
Bai, printza batzuk ari dira ikusten. Euskalgintzaren eta ekonomia sozialaren bigarren topaketak antolatu zituen UEUk, Jakin aldizkariak desazkundearen inguruan antolatutako jardunaldiak ere izan dira. Euskalgintzaren eta feminismoaren arteko aliantzatxo batzuk ari dira josten hemendik eta handik.
Praktikan bidetxo batzuk lantzen ari gara. Dena den, kontzeptualizazio globalagoa falta da, hala nola, esatea “hizkuntza gutxituen defentsa bioaniztasunaren defentsa da” edo “hizkuntza gutxituen defentsa feminismoaren aldeko borroka da”. Dekolonizaziotik ere asko daukagu ikasteko, barne eta kanpo kolonizazioetatik.
Euskaraz bizitzearen aldeko hautua egin dugunok ertzetan gaude. Bi aukera dauzkagu: ertzetakoei begiratu ez eta jarraitu pentsatzen erdigunean gaudela edo ertzetakoei begiratu eta eurekin batera igurtzi, nahastu, eta elkarrekin lan egin. Bigarren hori da bidea.
Elkarteek erotikoagoak izaten saiatu beharko luketela diozu. Azaldu mesedez zer esan nahi duen ‘erotikoagoak’ horrek.
Ez dauka zerikusirik erotismoarekin, zerikusia dauka erakargarritasunarekin. 20 urteko gazte bat elkartera hurbiltzen baldin bada zer dauka elkarteak eskaintzeko? Elkarteak erakargarriagoak izan behar dira, eta orokorrean, diskurtsoan, praktiketan, badago zer landua, asko gainera.
Tesian argi agertzen da elkarteak erreleboarekin kezkatuta daudela.
Lehen esan dut elkarte gehienen kezka nagusienetakoa dela. Sarri, euskalgintzatik eta elkarteen mugimendutik esaten denean asko ikasi behar dugula feminismotik, gehienen gogoeta da ez horrenbeste feminismoaren kontzeptu batzuk gure praktikan txertatzea ez bada, “horiek zelan lortu dute horrenbeste neska gazte mobilizatzea, militatzen hastea, eta guk ez?”. Horrela begiratzea da galdetzea bezala zergatik Zamudiokoek herri sarreran daukaten halako eskultura eta Deriokook ez daukagun ezer. Jarraitu ahal dugu begiratzen eta gure buruari galdetzen, baina horrela ez dugu ezer lortuko. Atzean dagoenari begiratu behar diogu, zergatiei, ez horrenbeste ondorioei. Beste batzuen ekarpenak txertatuta, baina euskalgintzak eta elkarteen mugimenduak bere bidea landu beharko lukete.
Azken urteotan euskara elkarteez gaindiko herri-aktibazioa egon da. Hasi Egia auzoko (Donostia) ekimenetik eta Euskaraldira. Zer azpimarratuko zenuke ekimen horietatik?
Ez naiz hasiko Euskaraldiaren balorazioa egiten, baina bi gauza nabarmenduko nituzke. Batetik, Euskal Herriko ia herri guztiek parte hartu duten ekimen bakarrenetakoa da. Mapa osoa estali da ia eta ez diogu behar besteko garrantzia eman. Elkarteen mugimenduaren nahi historiko bati erantzuten dio: mapa estaltzea. Bestetik, elkarteen mugimendutik begiratuta, Euskaraldiko batzordeek bestelako antolaketa moduei ireki diete bidea. Hortik ere badute zer ikasia elkarteek. Hala ere, ez dut uste Euskaraldiko batzorde batek elkarte baten lana egin dezakeenik, elkarteek askoz esparru zabalagoa landu beharko lukete eta lantzen dute.
Euskara elkarteak Topagunean biltzen dira. Nolakoa izan beharko luke bien arteko harremanak?
Topaguneak badauka ezaugarri bat oso erakunde gutxik daukana: lehenengo herrietako taldeak sortu ziren eta gero sortu zen Topagunea. 2011ra arte behintzat, herrietako elkarteek gidatu zuten Topagunea. 2010-2011 urteetan, hausnarketa prozesua egin zenean, elkarteen mugimenduak bestelako funtzioak eman zizkion Topaguneari, gidaritza, ordezkaritza, eta abar. Zer gertatu da urteen poderioz? Topagunearen egitura urterik urte sendotzen joan da. Aldiz, 2011ra arte elkarteen kopurua gorantz joan zen, hortik aurrera beherantz egin du eta azken urteotan lautadan dago. Elkarteen mugimendua ez da Topagunea beste indartu eta horrek atrofia bat ekarri duela uste dut.
Zein izan beharko litzateke elkarteen eta Topagunearen arteko harremana? Ez dakit. Hori ere landu beharko litzatekeen kontua da, baina uste dut batzuetan oinarrietara bueltatzea txarra ez dela. Topaguneak ulertu behar du, eta uste dut ulertzen duela, hartu beharko lukeen funtzio nagusienetakoa dela elkartegintza indartzea. Lan oso gaitza da. Egitura nazional batetik joan Urnietara edo Zornotzara eta elkartegintza sustatu. Zer gertatzen da? Zenbat eta handiagoa izan, egiturak berak gero eta lan handiagoa eskatzen du bere erreprodukziorako. Elkartegintzara itzuli beharko litzateke. Itzultzen ari da.
Postdata: bizitza euskaraz ospatzen
2021-07-22 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Astelehenean argitaratu nuen Bizitza euskaraz “ospatzen” duten 50 proiektu izeneko artikulua blogean. Sare sozialetan kolaborazioa eskatu nuen eta etorri da. Hortaz, beste 30 proiektu gehitu ditut zerrendara. Animatzen zaituztet horiek ere begiratzera eta erabiltzera.
Eta seguru nago, arakatuz gero, beste hainbat plazaratzeko modua izan nezake, baina hori, izatekotan, aurreraxeago izango da.
Bizitza euskaraz “ospatzen” duten 50 proiektu
2021-07-19 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Joseba Barriolak Kontseiluari buruzko hausnarketa plazaratu du. Zer pentsatua eman dit, desadostasunak desadostasun. Eta hauxe nabarmenduko nuke batez ere:
Hori dela eta, bizitza duina euskaraz lantzen duten 50 proiektu blogeratzea bururatu zitzaidan. 50 hauek dira edo izan daitezke, baina guztiak lokatzarekin daude zikinduta, kontraesanek zeharkatuta, arrakaletan sustraiak bota gurean. 50 hauek dira edo izan daitezke, eta beste batzuk geratu zaizkit aipatzeke, eta edonork beste edozein gura badu aipatu, ba libre:
Hauek dira nire 50ak (edo), baina egon daitezke beste horrenbeste …
Printzak
2021-07-12 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Bat aldizkariaren 118. zenbakia Ipar Euskal Herriari buruzko monografia da. Artikulu zeharo interesgarriak eta gomendagarriak daude (azken aldion ekimen oso interesgarriak dabiltza mugitzen handik, ez bakarrik hizkuntzaren alorrean). Nik, hala ere, bereziki azpimarratuko nuke Xan Airek idatzitako “Motibazio sozialaren printzak”. Ez dut egingo horren gaineko laburpenik, printza batzuk baino ez ditut ekarriko.
Batetik, ekarri nahiko nuke Uztaritzeko ikastolan egindako interbentzioa. Patioa eraldatu dute han eta, horren ondorioz (besteak beste), euskararen erabilera igo da ikasleen artean. Hau da, baldintzak aldatuta, erabilera areagotzea lortu dute. Aztertu beharko da aldaketa hori eta, beste leku batzuetara transferitzeko modukoa denez, ba hasi beharko da han eta hemen esperimentatzen.
Bestetik, ohar txiki batzuk sakabanatuta ekarriko ditut. Hizkuntza gorputzetik pasaraztearen garrantzia dakar egileak. Baita herri kulturak Ipar Euskal Herrian duen garrantzia ere (libertimenduak bereziki aipatuz). Artigal metodoa ere aipatzen du. Eta auzolaguntzarako eratutako Erabil kolektiboa ere. Ohiturak aldatzeko ingurunean mintzagramak egiteaz ere jardun du. Eta abar.
Amaitzeko, esaldi bat ekarriko nuke: erabilera da termometro eta termostato. Irakurri ezazue artikulua (edo ez, zuek ikusi) …
Komikiena, ez (bakarrik) poesiarena
2021-07-05 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Maiatzaren hasieran egiten da Asturiasen letren astea. Eta, horren harira, Nicolás Bardiok hari interesgarria egin zuen txio-herrian. Bere argudio nagusiena hau zen: hizkuntza herriarena izan behar dela eta ez eliteena. Eta orduan hasten zuen ibilbide bat (nire itzulpena da, jakina):
(Hizkuntza izan behar da)
komikiena eta best sellers-ena, ez (bakarrik) poesiarena
futbolarena, ez (bakarrik) dokumentalena
rockarena, ez (bakarrik) folkarena
bideo-jokoena, ez (bakarrik) antzerki tradizionalarena
aireportuko kartel eta megafoniarena, ez (bakarrik) unibertsitateko hitzaldiena
monologoena, ez (bakarrik) antzerki tradizionalarena
jende gaztearena, nerabeena, 30 urtetik beherakoena, ez (bakarrik) zaharrena
barrearena, imajinazioarena, istorioena, ez (bakarrik) seriotasunarena
biziarena, etorkizunarena, neologismoena, geroarena, ez (bakarrik) iraganarena
apur bat gutxiago eliteen kultura eta askoz gehiago masa kultura.
Eta, hein handi batean, bat nator.