Libanon zaborren kontrako protestek piztu dute krisi politiko nahasiagoa

Atalak: Asia, Kutsadura

Zaborrak pilaturik Beiruteko kale batean abuztu bukaeran. (Argazkia: Reuters)

[Pello Zubiria Kamino] Milaka lagun bildu ditu joan den larunbatean Beiruten Michel Aoun kristauaren aldeko mugimenduak eskatzeko Libanoko lehendakaria hauteskundeetan bozkatu dadila, herrialde hura gobernatzeko gaur erlijioen orekan oinarrituta dagoen sistema aldatuta. Larunbatekoaren kroniketan gutxi aipatu dira hondakinak. Aldiz, Libanok bizi duen egonezin gero eta zabalduagoa uztailaren 17an hasi zen zaborren kontrolik ezagatik, milaka herritar kalera irten zirenean “Kiratsa Darizu” (Tol3et Re7etkom traola Twitterren) esloganaren atzetik.

Jose Angel Oriak Gaur8 astekarian zabal azaldu duenez,  herrialde osoan baina nabarmenki hiriburuan pilatutako zaborren afera larriagotu zen hondakinen kudeaketa zeraman konpainiari kontratua bukatutakoan. Oriak bildutako lekukotasun batek zioen: “Zaborrez gainezka gaude. Gobernuak aspalditik zekien Naamehko zabortegia betetzen ari zela eta aurki bertara zabor gehiago botatzerik ez zela izango, baina ez du ezer egin alternatibaren bat topatzeko, Beirutek sortzen dituen hondakinak ezabatzeko konponbide ekologikoren bat aurkitzeko. Hori egin beharrean, Gobernuak erabaki du hondakinak herrialde osoan banatzea, edozein puntutan, ondoan jendea bizi den edo basoren bat ote dagoen begiratu ere egin gabe”.

Ingurumen ministerioan irailaren 2an: gazteak protestan lurrean eserita, poliziak lekua hustera iristen. (Argazkia: Euronews)

Baina laster hondakinetatik agintarien kontrako mugimendu izatera pasatu da, Oriak tituluan bertan islatu duenez: “Zaborretatik abiatutako mugimendua, Gobernua hankaz gora botatzeko prest“. 1975etik 1990 arteko gerra zibil luzearen ostean Libanon negoziatutako aginte formula dago orain auzitan, fedeen araberako komunitateei utzitako kuota eta mekanismoen ondorioz ustelkeria eta efikaziarik eza nagusitu direlako herrialdean.

Magreb eta Ekialde Hurbil osoan ikusi da oreka politikoak aldatzea ez dela dohainik ateratzen. Beiruteko lehenbiziko protesten ostean erlijioen gainetiko mugimendu herritarra aipatu zen hedabide askotan. Orain, aldiz, Siriako matxinadak ekarritako gerraren beldurra ere hasi da usaintzen. Karim Emile Bitarrek idatzi du IRIS Nazioarteko Harreman eta Estrategietarako Erakunde frantsesaren gunean: “Révolte populaire à Beyrouth : le meilleur et le pire, espoirs de changement et risques de dérive“. Bitarren aburuz, “Libano sakonki zatiturik dagoenean politikaz bezala ideologiaz, Iran eta Saudi Arabia beren gerra jokatzen ari diren guduzelaietako bat denean, dozenaka mila libanotar mobilizatu dira modu espontaneoan ez beren komunitateen liderrei erantzuteko baina duintasuna eskatzeko, politikoen zabarkeria eta ustelkeria amai ezinaz protesta egiteko”. Baina, kezkatzen da Bitar, mugimendua desbideratzen hasteko arriskuak handiak dira, helburu lausoegiak dauzka eta, aldiz, orain arteko orekan bizi diren talde eta indarrek indar handia daukate eta ez dute erraz utziko gauzak aldatzerik.

Libanon hasi omen dira Egipton El Sisi jenerala agintera eraman zuen agertoki baten aldeko iritziak, dio Bitarrek. Hurrengo manifestazioa irailaren 9rako dago deituta.