Bakardadeari buruzko triptiko eskasa

Atalak: Sailkatugabeak, Zinemaldia 2015

Oporrak. Mediterraneoko uharte bat. Udara amaitzear da eta turismoaren azken kondarrak besterik ez dira geratzen. Apur horien artean filmeko hiru protagonistak, hiru istorio desberdinetan zatituak. 73 urteko amona bakarti bat, gurasoekin kanpin ziztrin batean azken opor egunak igarotzen ari den gazte bat eta hil bukaerara iristeko arazo larriak dituen aita.

Bakardadeari buruzko triptiko eskasa, honela laburbilduko nuke filma. Hasiera bikain batekin, pertsonaien aurkezpen zuzena, estetikoki oso indartsua eta interpretazio bikainekin. Arazoa? 88 minutu eskas irauten dituela filmak eta hasieran geihegi sakondu nai izanak, noraezean utzi duela filma. Askotan kexatzen gara film bat luzeegia denean, kasu honetan motzegia dela uste dut. Hau positiboa dela dirudi, baina guztiz kontrakoa, bat-batean filma erditik eten denaren sentsazioa izan baitut. “Guzti hau ezertarako” pentsatu dut pantaila itzali denean.

Baina esan bezala, alderdi positiboak goraipatuz, alde batetik hiru istorio desberdin horien artean sorturiko konexio ikusezin hori, nabarmena eta interesgarria dela uste dut. Bakardadearen gaia izan da,  argi eta garbi, zuzendariak jorratu nahi izan duena, eta hori oso ongi tratatu duela uste dut. Argazkiaren arloa ere, indartsua, kolore eta plano zabalen arteko jolas polit batekin. Hainbat elementu estetiko erabiliz, giro dekadente, triste eta inpertsonal hori oso ongi islatu dutelarik. Leku horietan hain tipikoak diren denda turistikoen plano luzeekin adibidez, guztiak berdinak, produktu berdinekin eta erosle mota antzekoekin.  Aktoreak ere ongi, nazionalitate desberdinekoak izateak, hizkuntzarekin ere kontzeptu interesgarri bat sortu dutelarik. Guzti hau goraipatzen badut, imajina dezakezue zer sentitu duda; amorrua. guzti hau hain ongi landu eta gero, pantaila bat-batean belztu denean. Istorioak erdizka utzi dituztelako eta okerrena, gaiari behar bezalako sakontasun eta hausnarketa eskaini gabe. Lastima.