"Legion" telesaila urteko fenomenoetako bat izango al da?

Atalak: Kritikak, Telesailak

Askotan galdetzen didate, hainbeste telesailen artean nola egiten dudan aukeraketa egiteko, zein ikusi lehenago eta zein baztertu. Sekretu gutxi egia esan; Telebista kateetan fijatzen naiz batzuetan (HBO, Netlflix, AMC..), aktore zerrendan, sinopsian ala intuizioan bestetan, besterik gabe. Baina beste askotan sortzailean jartzen dut arreta handiena. Gidoilari , zuzendari ala proiektu konkretu horren arduradun nagusia nor den azken finean. Taktika horrekin oraingoan bete betean asmatu dut. Zergatik? Ez dizuet gezurrik esango, sekulako nagitasuna eragiten zidan telesail honek eta enuen ikusteko intentzio handiegirik. Marvel, super-heroiak…uf! Baina bat-batean, “Showrunner: Noah Hawley”  irakurri nuen. Nire begiak, Txinpartak bezala.  Ekoizpen honen atzean Fargo telesail zoragarriaren arduradun nagusia. Hori irakurri nuen unetik,  egutegian gorriz markatu nuen Otsailaren 8a.

Hilabete batzuk beranduago eta lehen atala soilik ikusi ostean -gaur emango dute bigarrena-,   “Legion”  urteko fenomenoetako bat izango dela iragartzen dizuet. Onerako ala txarrerako hau idatzia geratzen da, beraz barregarri geratzen banaiz ez dago atzera bueltarik. Kritika hau gorde dezakezue etorkizunean ni makurrarazteko.  “Lehen atala besterik ez dute eman eta” esaten ariko zarete. “Badator berriro ahobero hau” pentsatuko duzue. Baliteke, baina 65 minutu irauten dituen lehen atal hau nahikoa iruditu zait,  iritzi -nahiko- sendo bat emateko eta batez ere, nora eramango gaituen jakiteko – ala behintzat susmatzeko-.

Istorioa, protagonista nagusiaren ikuspuntutik kontatua dago: David Haller (X-men unibertsoko pertsonaia bat, konkretuki C.Xavier-en semea). Urteak psikiatriko desberdinetatik sartu-irtenean ibili ostean,  paziente bitxi bat ezagutzen duen unean,  bere buru barruan entzuten dituen ustezko ahots irreal horiek, benetakoak ote diren zalantzan jartzen hasiko da. Hementxe lehengo asmatzea. Erotasun eta zalantza guzti horiek, ezin hobeto iristen zaizkiola ikusleari. David-ek, errealitatearen pertzepzio zatikatua du adibidez. Gu, bere burmuin barruan egongo bagina bezala transmititzeko, kontakizun ez-lineal bat erabiltzea erabaki dute, une surrealistak, koloreak eta soinuak sekulako indarra dutelarik.
Sortzailea ari naiz etengabe errepikatzen. Kasu honetan -Fargo-rekin egin bezala- ikaragarrizko ausardiarekin murgiltzen jakin izan duelako eta garrantzitsuena, gidoia bere eremura eramaten. Estetikoki oso boteretsua den eremura gainera.  Hasteko kolore bizien erabilpen paregabea -laranja esaterako-. Alegia, Kubrick-ek bere garaian egin bezala, kolorearen psikologia hori nora islatua dagoen. Bai,  super-heroiekin erlazionaturiko guztia ezagutzen duzula uste baduzu, itxoin Legion ikusi arte. Super-heroi zaleak ez zaretenok ere lasai, ukitu fantastiko hori badu jakina, baina pertsonaiaren ikuspuntutik bizitzeak zeharo aldatzen baitu kontakizuna. Marvel burutik ezabatzen baduzue eta bere ordez aipaturiko Kubrick-en Clockwork Orange sartu, telesail honetatik gertuago egongo zaretela zalantzarik ez izan. Baita barne diseinuari erreparatzen badiogu ere. 60-70. hamarkado estetikana nabarmena duela ohartuko gara, baina hainbat pertsonaiek, tablet modukoak daramate gainean eta ikus daitekeen teknologia oso modernoa da.

Surrealismoak ere ezinbesteko papera jokatzen du ekoizpen honetan. Hawley-k,  Fargo-ren bigarren denboraldian egin bezala, era zoragarrian tartekaturiko une surrealistak sartzea erabaki du. Fargo-n estralurtarren espazio-ontziarekin, hemen aldiz, David-en barruko erokeria hori islatzeko intentzioz eginiko berregite martzianoak. Azken finean, intriga,  bat ez datozen elementuekin marrazteko abilezia duela erakusten ari dela, ikuskizuna , bisualki liluragarri bihurtuz.
Badakit goizegi dela, atal bat besterik ez dutela aireratu, baina apustu egingo nuke pantaila txikian ikusi(ko) dugun super-heroi interesgarri eta mamitsuena izango dela. Ez da mundu guztiari gustatuko zaion telesaila, hori argi daukat, baina arriskatzera jokatzeko intentzioz eginikoa da, eta momentuz, niri behintzat, zeharo harrapatu nau.
 
Bide batez , zuen baimenarekin, kanpaina egiteko aprobetxatuko dut, “Ikusi-makusi”, “blogetan” lehiaketan parte hartzen baitu eta nahi izanez gero hementxe duzue bozkatzeko aukera:

eskerrik asko!

Sortzailea: Noah Hawley
Aktoreak:  Dan Stevens, Aubrey Plaza, Katie Aselton, Jean Smart, Rachel Keller, Brad Mann, Amber Midthunder, Matt Hamilton, Sugith Varughese,
Denboraldiak: 1 (oraingoz)
Atal kopurua: 8 (bakoitzak ordu beteko iraupena)