Gaizka Izagirre
Zinema nire pasioa. Mundu osoko telesailak deskubritzea, nire adikzioa. Dokumental harrigarriak aurkitzea, bizioa. Ikusitako guzti horrek, nigan sortzen duen gaixotasun kontrolaezinaren sendabidea, blog honen bitartez zuekin partekatzea. Ongi etorri.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- “Blogetan!” lehiaketako finalisten zerrenda • ZUZEU(e)k Gaizka Izagirreren bloga bidalketan
- “Blogetan!” lehiaketako finalisten zerrenda | Azkue Fundazioaren Egunkaria(e)k Gaizka Izagirreren bloga bidalketan
- Jon(e)k Azken urteetako telesail handienak, agur esan digu. Oraindik ikusi gabe? bidalketan
- Jon(e)k 2017ko telesail onenak (eta zergatik ikusi) bidalketan
- Jon Artano Izeta(e)k Gora umore absurdoa! bidalketan
Artxiboak
- 2019(e)ko martxoa
- 2019(e)ko otsaila
- 2017(e)ko abendua
- 2017(e)ko urria
- 2017(e)ko iraila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko uztaila
- 2017(e)ko ekaina
- 2017(e)ko maiatza
- 2017(e)ko apirila
- 2017(e)ko martxoa
- 2017(e)ko otsaila
- 2017(e)ko urtarrila
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko azaroa
- 2016(e)ko urria
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko uztaila
- 2016(e)ko ekaina
- 2016(e)ko maiatza
- 2016(e)ko apirila
- 2016(e)ko martxoa
- 2016(e)ko otsaila
- 2016(e)ko urtarrila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko abuztua
- 2015(e)ko uztaila
- 2015(e)ko ekaina
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko apirila
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko otsaila
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko abendua
- 2014(e)ko azaroa
- 2014(e)ko urria
- 2014(e)ko iraila
- 2014(e)ko abuztua
- 2014(e)ko uztaila
- 2014(e)ko ekaina
- 2014(e)ko maiatza
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko martxoa
- 2014(e)ko otsaila
- 2013(e)ko iraila
- 2013(e)ko abuztua
- 2013(e)ko uztaila
Kategoriak
- 2013ko blogari berriaren sari berezia
- Albisteak
- B.S.O
- Crowdfunding-a
- Dokumentalak
- Emakumea zineman
- Euskal Zinema
- Fantasiazko eta beldurrezko zinemaren astea
- Fantasiazko eta beldurrezko zinemaren astea 2015
- Film laburrak
- Gomendioak
- Irratiko saioak
- Kritikak
- Laburmetraiak
- Making of
- Pelikulak
- PIXAR-GHIBLI
- Sailkatugabeak
- Sariak
- Telesailak
- Upfronts
- Zerrendak
- Zinemaldia 2014
- Zinemaldia 2015
- Zinemaldia 2016
- Zinemaldia 2017
- Zinemari eskutitza
- Zuzendariak
Zergatik den garrantzitsua "Girls 6×03" atala ikustea
Atalak: Albisteak, Gomendioak, Telesailak
Orain lau urte blog hau zabaldu nuenetik, lehen aldia da mota honetako proposamen bat ekartzen dizuedala. Telesail baten atal konkretu bat ikusteko gomendioa luzatzearena, alegia. Konkretuki, Girls telesail ezagunaren seigarren denboraldiko hirugarren atala (3×02), American Bitch izenekoa. Ez duzuela telesaila jarraitzen eta ez zaretela orain hasiko sei denboraldi ikusten? Lasai, nire ustez, modu independentean ikus daitekeen atala baita. Zergatik ikusi behar duzue orduan atal hau?
Lehenik eta behin, solte ikus dezakezuen atala dela diot, “Bottle episode” deituriko horietako bat delako. Denboraldi hasieran, ekoizleei aurrekontu zehatz bat bideratzen zaie telesaila aurrera eramateko. Normalean, beraien gustura banatzen dute diru hori atal desberdinei kopuru zehatz bat bideratuz. Hasierako eta amaierako atalek, normalean, aurrekontu handiena izaten dute, ikusgarriagoak izaten dira; eta ondorioz, tartekoei tokatzen zaien pastel zatia txikiagoa izaten da. Efektu bereziak murriztuz, eta batez ere kokaleku gutxiagorekin, askotan bakarra ere izan daitekeelarik. Horiei deitzen zaie bottle episodes. Terminoa, Star Trek telesailetik dator, bertako atal asko horrelakoak izaten baitziren (normala, zientzia fikziozko generoak “eskatzen” dituen efektu bereziak kontua izanda).
Harira: kontzeptua argi izanda, Girls telesailaren atalaz aritu nahi nuke. Ezagutzen ez duenarentzat (modu oso orokorrean), New York hirian, 20 urte inguruko neska talde baten egunerokoa kontatzen du, ibilbide sentimentala eta profesionala bilatzen ari diren bitartean. Aurten estreinatu den seigarren eta azken denboraldian, aipaturiko atal honek errautsak harrotu ditu. Bertan, Hannah Horvath (protagonista), boterea, nagusikeria, onespena, sexu-jazarpena eta interneten egiten diren epaiketa mediatikoei buruzko eztabaida moduko batean murgilduko da idazle ezagun batekin.
Lehen minutuetan ikus dezakegu Hannah nola doan idazle horrekin duen zitara. Bere etxean geratu dira. Idazlea arrakasta handiko tipoa da, 40 urte inguru dituena eta miresle inuzente batzuekin topaketa sexual behartuak izatea leporatzen diotena. Hannah bere pisura gonbidatzearen arrazoia da, berak duen blog feminista batean idazlea oso gogor kritikatu duela.
Momentu horretatik aurrera, antzerki obra onenen pare dagoen bataila dialektiko eta psikologikoan nahastuko dira biak. Neska oso ongi eraikitako istorio baten argudioekin doa zita horretara, denbora gutxi geratzeko intentzioarekin eta soinean jarrera oso defentsiboa duela. Hau ez da idazleari buruzko kontu bat izango. Isilik, errekurtso eskasekin, baztertuak izan diren emakume horiei ahotsa ematea izango baita bere helburu nagusia.
Hemendik aurrera zer gertatzen den ez dizuet kontatuko, baina bai American Bitch atalaren abilezia handiena: ez duela ezer modu esplizituegian tratatzen. Onespenaren eta nagusikeriaren mugak modu nahiko anbiguoan, grisean, tratatzeak erabat nahasten baitute ikuslea. Momentu oro entzuten dugun musikak, adibidez, zama kentzen dio gaiari eta umore ukitu batez bustitzen du guztia. Baina umorezko ekoizpena dela esan daitekeen arren, Girls telesailak beti izan du presente gizarte-kritika nahiko sakona.
Eremu horretan agerian uzten duen beste gai mamitsu bat, artearen munduko betiko dilema horietako bat da. Pertsona artistarengatik bereizi ote daitekeen —beharko genukeen— ala ez. Aurten Oscar saria irabazi duen Cassey Affleck-en kasua datorkit burura adibidez: neska batzuei sexu erasoak egitea leporatua diote, baina saria ez zikintzeko ahalik eta gehien estaltzen saiatu dira. Horrek eragina izan beharko luke aktorearen lana aintzat hartzerako orduan? Ala ezin dira bi gauzak bereizi? Errugabetasun-presuntzioa non eta noiz sartzen da?
Eta guzti hau, 25 minututan soilik. Amaitzean “ez dela hainbesterako izan” pentsa dezakezue, baina benetan, egin kasu eta saiatu hausnarketa sakon bat egiten, ikusiko duzue zer nolako etekina atera daitekeen eta. Unibertsitateetan jarri beharko litzatekeen atala dela uste dut, jorratzen duen gaiarengatik eta batez ere, gai hori nola tratatzen duen oso interesgarria eta ausarta iruditu zaidalako.
Bitxia eta paradoxikoa, bestalde, pantaila txikiaren arloan urteko gertaera bat izan daitekeena, ekoizle batzuk dirua aurreztu beharragatik jaio izana. Atala, Hego Euskal Herrian, HBO Espainia eta Movistar+en daukazue ikusgai.