Iragarkia begira duzu

Atalak: Zientzia eta teknologia

IMC konpainiaren iragarkia

Hogeita hamar urteko gizonezkoa zara. Kalean zaudela, iragarki diferenteak eskaintzen dituen pantailari begira geratu zara. Bat-batean, bizarra mozteko apar marka baten iragarkia hasi da. Pantailari begira jarraitu duzu, eta gizonezkoentzako kolonia eta auto banaren iragarkiak ikusi dituzu. Pantaila aurretik aldendu zarenean berrogei urteko emakumea jarri da haren parean. Hari zuzendutako produktuak ageri dira orain. Ez ezazu ahaztu New Yorkeko Time Square plazan zaudela…

Pantaila hori Studio IMC konpainia estatubatuarrak jarri du hor, gainerako iragarki panelen alboan. Atzealdean kamera txiki bat dauka, eta araketa-software baten bidez, iragarkiari begira dagoen pertsonaren sexua eta gutxi gorabeherako adina asmatzen ditu. Haren helburua, noski, pertsona horri interesatzen zaizkion produktuen iragarkiak eskaintzea da. Euren produktuak pantaila horretan erakusten dituzten markentzat oso baliagarriak dira iragarkiak ikusi dituztenen datu demografikoak eta herritar bakoitzak pantailaren aurrean pasa duen denborari buruzko informazioa; bereziki kanpaina berriak abian jartzean.

Sofwarea, argazki kamera batzuek erabiltzen dutenaren antzekoa da. Ezpainen eta aurpegien forma neurtzen du, beste parametro batzuekin batera, eta emaitzak bere datu basearekin alderatzen ditu, aurrean duena gizonezkoa ala emakumezkoa den asmatzeko. Studio IMC bezalako fabrikatzaileek diotenez, kasuen %85-90etan softwareak ez du hutsik egiten. Hori bai, adina asmatzea zailagoa da, eta sistemak hiru multzotan banatzen ditu herritarrak: nerabeak, gazteak eta helduak. TruMedia estatubatuarra eta Quividi frantziarra dira fabrikatzaileetako beste bi.

Kamerek grabatutakoa nork arraio ikusiko du?

Leku publikoetan –eta ez soilik AEBetan– geroz eta kamera gehiago daude. Rebecca Jeschke giza eskubideen defentsan lan egiten duen Electronic Frontier fundazioko komunikazio arduraduna da. Hark dioenez, jendea urduri jartzen da enpresa batek berari buruzko datuak pilatzen dituela ikustean. Are gehiago informazio hori autoritateak –poliziak– jaso dezakeenean. Gainera, aurpegiak identifikatzerako garaian, sistema ez omen da %100ean eraginkorra, eta litekeena da norberari buruzko informazio faltsua jasotzea.

Iragarki panel birtualen atzean dauden kameratxoek Time Square plazako eta zenbait saltokitako irudiak hartu dituzte proba moduan, baina publizitate adituek diotenez, sistema horrek potentzial handia dauka eta audientziak neurtzeko oso baliagarria izango da. TruMedia konpainiaren webgunean, adibidez, iGaze sistemari buruzko azalpenak aurkitu ditugu. Sistema horrek ez du asmatzen kaleko iragarkiek jendearengan zer nolako efektua sortzen duten, saltoki bateko apaletan dauden produktuek sortzen dutena baizik. Pribatutasuna bermatzen omen du, baina ez esan ezinegon apur bat sortzen ez duenik…