Zapla! (Hau ez da futbola)
Ez dakit 1991ko edo 92ko Donostia Klasikoan gertatu zen, urte haietako oroitzapenak katramilatu egiten zaizkit-eta. Gurasoak eta anai biak Miracruzeko aldapan geunden, helmugatik hiruzpalau kilometrora. Tropeltxoetako batean Perico Delgado ziklista espainiarra zetorren. Metro batera ikustean, anaiak iraindu egin zuen. Zapla! Aitaren kokoketoa. “Txirrindulari guztiak animatu behar dira”.
Orduan 14-15 urte nituen nik. Bi gutxiago anai aluak. Gogoan dut Delgadori ezinikusi apur bat geniola, Espainiako telebistako esatariek koipe gehitxo ematen ziotelako gure iritzi apalean. Mereziak zituen irainak, Marinozalea zen anaiaren ustez.
Kokotekoa jaso zuen, ordea. Ikasgai ederra jaso genuen egun horretan: Hau ez da futbola.
Lehenengoari bezainbeste txalo egin behar zaio azkenekoari, edonor delarik ere.
PD: Gaur egun Delgadori estimu handiagoa diogu garai hartan baino, nik behintzat bai. Gustuko dut esatari bezala. Talde konpletoa osatzen du Carlos de Andres eruditoarekin eta platora gonbidatu ohi duten ziklistarekin. Zoritxarrez, sarriago jarraitzen ditut lasterketak gaztelaniazko TVEn euskarazko ETB1en baino, Frantziako Tourra bezala, esaterako. Ez dut uste ETB1ek asmatu duenik Usabiaga, Aramendi eta Pedro Mari Goikoetxea –beste kazetari bat– batean biltzean. Ez dakit ziur zergatik, ez zait kritika konstruktiborik ateratzen, baina bada zerbait guztiz erakartzen ez nauena, saioak kolore –diskurtso, tonu– aniztasun handiagoa beharko balu bezala, Espainiako telebistak Delgadorekin lortzen duena hain justu.
Dena den, horietan bietan baino gusturago jarraitu dut Tourra Euskadi Irratian. Uste dut Joxemari Apaolaza dela irratsaioak zuzendu dituena –mamma mia, jada ez naiz gogoratzen!–. Alboan izan ditu hitz-jario amaigabeko Ander Altuna kazetaria, Xabier Artetxe kirol zuzendari eta prestatzaile fisikoa, eta Txomin Perurena ziklista ohia. Bakoitza berean, harmonia ederra lortu dute lauen artean, zuzentasun periodistikoa eta emozioen dantza neurrian uztartuta. Zorionak.
Argazkia 1988ko Tourrekoa da.
Kaixo Gorka,
25 urte beraz… joe, motz geratu naiz! Eskerrikasko idazteagatik.
jon torner