Kirol udalekuak: teknifikazio-gune, gurasoen aliatu, negozio-lerro

Atalak: Gizartea, Hezkuntza, Kirola

Zumarragako kaleetan ikusi dut kartela. Eibar futbol taldeko jokalari Dani Garciaren izena daraman campusa egingo da ekainaren 27tik uztailaren 1a bitartean, egunean lau orduz, 6 eta 12 urte arteko gazteei zuzenduta, 90 eurotan. Parte hartzaileek Adidasen ekipamendu osoa jasoko dute opari.

Agian, 6 eta 12 urte bitarteko seme-alabak ditudanean, bitan pentsatu gabe eramango ditut hau bezalako teknifikazio-ikastaroetara, haien ilusioa ez zapuztearren, “klaseko arraroak” senti ez daitezen, benetan pentsatuko dudalako futbolari trebeagoak bihurtuko direla edo, ziurrenik, haien opor eta nire lan egunetan lauzpabost orduz bederen zaintzapean mantentzeko. Auskalo. Gaur gaurkoz esan dezakedana da inola ere ez nuela pentsatzen halakoen atzean tamainako azpi-mundu edo merkatua zegoenik.

Gurasoen lan orduetan, seme-alabak zaintzapean edukitzeko aukera ederra ematen dute orotariko udalekuek.

Zumarragakoaz inguruko gurasoei galdetuta entzun ditudan komentarioek jokoz kanpo harrapatu naute. Uste nuen hau bezalako udaleku moderno eta garesti gutxi antolatzen zela, baina bai zera! Geroz eta arrakasta handiagoa omen dute. “Horrelako udaleku monotematiko piloa daude, kirol desberdinetakoak, baita musika edota dantzakoak, adibidez”, esan dit batek. “Kirolari ezagunek parte hartzen dute zenbaitetan, soilik monitoreek besteetan”, “Lehen [alegia, nire garaian] Kutxakoak-eta zeuden, baina udalekuen eskaintza izugarri zabaldu da orain”, besteak. “Semea irrikatan egoten da halakoetan izena emateko”, “ziur naiz gauza asko irakatsiko dizkiotela”, “gurasook malabarrak egin behar izaten ditugu opor eta lan egunak egoki uztartzeko, eta campus hauek aukera ematen dute horretarako”, “haurrak lau orduz hartzen badizkidate, ni kontent”, “batzuek haurtzaindegi zerbitzua ere eskaintzen dute, plus bat ordainduta”, “gurasoen premien jakitun, antolatzaileek prezioak puztu egiten dituzte”, “90 euro gehitxo? Ez pentsa, badira garestiagoak”. Eta egia da, badira.

Dozenaka udaleku aurkitu ditugu Interneten, saskibaloia oinarri duten Mikel Motos eta Julen Olaizola jokalarien 2+1 Campusa eta Easo klubarena kasu.

Guraso batzuek testuinguru zabalagoan kokatu naute. “Badakizu zenbat ordaintzen dudan semea herriko futbol klubean edukitzeagatik? 45 euro hilean gehi ekipamendua”, “merkeagoa zaigu alabaren unibertsitate karrera, semea futbol taldean izatea baino”…

Onartzen dut iruzkin askok harritu egin nautela, egiari zor, gaur arte ez baitut hamaika adar dituen kontu honen gainean gehiegi hausnartu. Litekeena da kontua horretara mugatzea: seme-alabek denbora edozertan pasa dezatela lortzea, gure gurasoek egiten zuten moduan, pentsatzen dut. Edo umeei ongi pasa eta gauza berriak ikasteko aukera ematea. Normala eta zilegia erabat.

Baina badira gauza gehiago, zeharka bada ere jokoan sartzen direnak: udalekuen benetako zioa, aisialdi eta kirol ereduak, baloreak, parte-hartzea, gaitasunen lanketa, kirol batzuekiko –bereziki futbolarekiko– obsesioa, instituzioen papera, eskola-kirola… Bada materiala.