Ziklismoa, Europa idealizatuaren saltzaile?

Atalak: Txirrindularitza

Frantziako Tourra da erakusleihorik handiena, saltzailerik onena. (Argazkia: Naturpixel)

“Txirrindularitza profesionaleko lasterketek Europa idealizatu eta nekez sinestekoa sustatzen dute”, irakurri dugu Diagonal agerkarian. Javier de Frutosek dio txirrindularitza “paisaia hutsa” dela,  gerra bera hamaika bider kontatu duten kronisten ahalegin poetikoaz gaindi sarri ez dela deus gertatzen, eta karrera handietan urtetik urtera gai igualak errepikatzen direla: artasoroak, ekiloreak, olibondoak, mahastiek inguratutako gaztelu zaharrak, jauregiak,  kalezulo harriztatuak, haize errotak… “Guztiak balio du. Guztia dago salgai. Eskualde, herrialde, departamendu edo dena delakoak ikuskizunaren sustatzaile handiak dira. Europa aurkezten zaigu kontsumo planetarioaren dekoratu gisa”, dio kazetariak.

Hala dela erakusteko “denboraldi honetako” lau adibide jarri ditu:

Klasikoak: “Belgikako, Herbehereetako eta Frantzia iparraldeko egun bateko lasterketak aitzakia ederra dira errepide bazterrak irudi bukoliko bilakatzeko (…). Errealitatean, ugariak dira alanbrez inguratutako soroak, ehiza-barrutiak, abere-industriaren usaina eta industria-arkeologiaren aztarnak. Roubaix dugu erakusgarri, klasikarik handienaren helmuga, epikari eusteko besterik mantentzen ez diren galtzada-harrien lasterketa. Han, Roubaixen, nekez aurkituko duzue zementatu gabeko zentimetro bakarra”.

Italiako Giroa: “Maiatzaren 30ean, Susa bailara (Turin) zeharkatuko du lasterketak. (…) Ziklistek, agian, ez dute AHTren aurkako pintadak bistaratzen utziko. Bisitariak nekez ulertuko luke bailara hura gruyère gazta bilakatzea”.

Frantziako Tourra: “Antolatzaileak originala izan nahi du, eta erabaki du lasterketa San Martingo Harriko tontorreraino eramatea. (…) Frantziar aldetik igoko dute. Tontorrera heldu aurretik ezkerrerantz hartuko dute, eski estazioa dagoen lekuraino. Suntsitutako gunea, mendi-apartamentuei monumentua”.

Espainiako Vuelta: “Asturiaseko Alba ermitara helduko da aurten lasterketa. Pasa den mende amaieran soilik oinez edo zaldiz igo zitekeen horra. Behi batzuk eta borda zaharrak baino e z zituen topatuko mendizaleak. Errepidea egin zuten gero, eta jolaserako gunea. Bordek, Andorrako txaleten imintzioa dirudite. Vueltaren etapa bat hartzea besterik ez zitzaion falta aurrerabideari”.

Honaino artikulua.

Milaka euroren truke, tokian tokiko agintariek –telebista bitarteko– lasterketak baliatzen dituztela haien herriaren irudirik “bukolikoena” –edota haien burua– saltzeko? Ados. Zein kiroletan ez da gauza iguala gertatzen? Salatuko dugu hori…

… baina –zaletu gisa apur bat haserretu nau artikuluak– ziklismoa paisaia hutsa dela esatea, etapa batzuetan ezer gutxi gertatzen dela onartuta ere… Pentsatu nahi dut Diagonaleko kideak ez dituela lasterketa asko errepide bazterretik ikusi. Ezta telebistaz ere. Atzo, esaterako, Gent-Wevelgem klasikoan gertatutakoa ikusiko al zuen? Ez dut uste.

Eta, bestetik, ziklismoa baliatu ahal da aldarrikapen eta protesta tresna bezala –telebista kamerak ez ikusiarena egiten saiatu arren–. Zein kiroletan ez da gauza bera gertatzen? Atzo, esaterako, kazetariak entzungo al zuen baserritarren protesta zaratatsua? Ez dut uste.

Hamaika adibide gehiago zerrendatu ahal dira (hurbilekoak asko), baina ez dut gogorik helikoptero zarata lo-eragile eta irudi bukolikoetatik harago ikusten ez duen jendearen pentsaera aldatzen hasteko.