Zoparako ere balio ez duten zangoak

Atalak: Uncategorized

“Gogor” ari da lanean Enric Mas ziklista profesionala, pasa den denboraldiko hankak izatea helburu. “Txirrindularitzako anorexia?”, txiokatu du Egoitz Lizasok argazkiaren gainean. Eskuineko argazkian Wouter Poels ageri da. “Hezurretan”, idatzi du @txirrindacash txiolariak. Astebetean, eliteko kirolarien –kasu bietan txirrindularien– “osasuna” islatzen duten bi argazki bolo-bolo zabaldu dira sare sozialetan. Zain-mendixkak eta “zopa egiteko ere balio ez duten beso eta izterrek” mesfidantza sortu dute zale askoren artean, baina ez dira gutxiago kirolarien kemena txalotu dutenak, horrelakoetan ohikoak diren “makina bat haiz” moduko hitzekin. Makinak, horixe.

Hain justu, Argaltasuna, txirrindulariaren obsesio berria artikulua plazaratu du egunotan Dani Luquek Joan Seguidor blogean, abiapuntu hartuta amateur mailan azkenaldian azaleratu diren elikadura-nahasmendu kasuak. Gaitz berria denik esatera ez gara ausartzen; duela bost urte, esaterako, Joaquim Rodriguez ‘Purito’ ziklistak “tentuz jokatzeko” eskatu zion Sky taldeari, txirrindulariek “pisua galdu eta hegan egiten dut” diotenean “ume anorexiko belaunaldia” sortzen ari direlako. Zahar ala berri, bada zer eztabaidatu.

Egia da eliteko kirolarien gorputzak mugara arte tenkatzen direla sarri, bereziki erresistentzia kiroletan (triatloia, txirrindularitza…), kategoriak pisuaren arabera banaturik daudenetan (borroka, boxeoa…) edota “estetika kirolak” deitutakoetan (gimnasia erritmikoa, patinaje artistikoa…). Kasu horietan, ordea, haien osasuna zaindu behar duten –teorian bederen– mediku eta prestatzaileen kontrolpean daude. “Kalean, bestelakoak dira gauzak”, ohartarazi du Luquek. Eta barkatuko didazue konparaketa, baina zenbatetan entzun ote dugu gauza bera dopinaren inguruan…

Sare sozialetan saltseatuz gero, kirolarien gorputz “perfektuen” zientoka irudi aurkituko dugu, entrenamenduen, elikaduraren eta errendimendua hobetu dezaketen beste faktore batzuen gaineko datuekin batera. Eta horrek, ispiluari, hurkoari edota telebistan agertzen den idoloari begira bizi den jendarte batean, badu arriskurik. Zentzuz jokatzeko eskatzea alferrikakoa izan daiteke mimetismorako joera sobera sustraitua baldin badago.