Orduan, futbolean, zaleak ez dira lehentasunezko jarduera, ala?

Atalak: Futbola

Ekainaren 11n berrabiatuko da Espainiako gizonezkoen futbol Liga. COVID-19 dela eta, publikorik gabe jokatuko dira partidak, Alemanian bezalaxe. Bufanda astindu eta kantuan aritzen diren zaleak ez dira estadioetara itzuliko birusaren kontrako txertoa aurkitu bitartean, 2021era arte ez ziurrenik, Kirolaren Batzorde Goreneko (CSD) presidente Irene Lozanok adierazi duenez.

Alemaniako ligako partida batean, harmailak hutsik / GETTY IMAGES

Ez naiz figura erretoriko ederren bidez esplikatzen hasiko zein inportanteak diren zaleak futbolarentzat, edo ziren, ez baitirudi uste bezain inportanteak direnik. Ez behintzat gaur eta hemen, bihar eta han. Futbolak bere “bi erdietako bat” galduta egingo baitu aurrera, Liga norbaitek irabazi behar duelako, normaltasunera itzularaziko gaituelako, espiritu kolektiboa indartuko duelako, diru asko mugitzen duelako (BPGaren %1,4) eta Espainiaren izen ona jokoan dagoelako, CSDren hitzetan. Gainera, Ligak beharrezkoa du telebista-eskubideengatik kobratzeke duen dirua jasotzea. Ai, telebista eskubideak, futbol profesionalaren euskarri ekonomiko nagusia. Diru-sarrera hori gabe, akabo negozioa, akabo ikuskizuna. Telebista ez ote den bilakatu futbolaren “beste erdia”, zaleen kaltetan…

Telebista kamerak, protagonista geroz eta garrantzitsuagoak / PXHERE.COM

“Askori sentipen garratza eragiten dio zalerik gabeko futbola irudikatzeak, telebistak egina telebistarentzat”, idatzi du El Periódico egunkariko kazetari Alberto Garcíak. “Europako herrialdeak, ordea, gertakizun jendetsurik gabeko etorkizun baterantz doaz”. Honek guztiak zer ondorio ekarriko duen? Auskalo. Hitz egiten da futbolarien soldatak murriztu beharraz, fitxaketarik ez egiteaz, harrobia sendotzeko abaguneaz, patronalak taldeen zorra kolektiboki finantzatzeaz… Bien bitartean, bazkideei eginiko kaltearen ordaina ematea erabaki dute klubek, datorren denboraldira begirako beherapenen bidez esaterako. Zenbait zalek, bestalde, eskatu dute taldeak etxean jokatzen dituen partidak bazkideentzat streaming bidez emititzea. Telebista tarteko, ordea… Ikusi besterik ez dago zer ari den gertatzen euren lana behar bezela egiterik ez duten fotokazetarien kasuan, edota zaleen hutsunea soinu grabazioekin betetzeko intentzioarekin. Monopolioa.

Tira, kontuak kontu, Liga aurki berrabiatuko da, publikorik gabe, uneotan zaleak ez baitira lehentasunezko jarduera ez Javier Tebas buru duen Ligarentzat, ez telebistarentzat, ez CSDrentzat, ez “normaltasunera” itzultzeko irrikitan diren apustu etxeentzat… ezta klubentzat eurentzat ere, antza denez. Hamaika jardunaldi falta dira Liga bukatzeko, 110 partida guztira. Txapelketa salbu dela dirudi. Zer gertatuko da, ordea, datorren denboraldian? Ekonomikoki nola eragingo du publikorik gabe jokatzean jarraitzeak? Futbolak interesa galdu eta telebista eskubideak murriztuko dira? Babesleek diru gutxiago jarriko dute? Zaleekiko hurbiltasun emozionala –pasioa– zein neurritan mantenduko dute bizirik klubek? Futbol ez profesionalean zein ondorio izango du honek guztiak, euskarri ekonomiko nagusiak bazkide-abonoak eta babesletzak direla aintzat hartuta? Eta beste kirol batzuekin zer gertatuko da? Nork jakin! Lehentasun berriak(-edo) markatzen ari den egoera berezi hau galdera interesgarri ugari ari da uzten airean…