Galizia eta dekolonialismoa

Atalak: Sailkatu gabea

Galizia eta dekolonialismoa izeneko liburua irakurri dut aurten. Zeharo liburu interesgarria da eta apunte batzuk (eta apunteei lotutako ideiak ere bai) konpartitu nahi ditut zuekin:

Baga: liburua ikerketa baten berri dakar eta ikerketa zein liburua arte fundazio batek (Luis Seoane izenekoa) sustatu ditu. Honela definitzen ditu arte fundazio hori liburuak berak: esperimentazio gune, kuirtopiak eraikitzeko gune. Gurean ba al da horrelakorik bultzatzen duen arte fundaziorik?

Biga: zapalkuntzak parekatzea ere ez da zilegi. Egia da euskaldun, katalan edo galiziar batek erabili dezakeela kolonialismo berba, baina ez palestinar, ijito edo beltz baten pareko zapalkuntza duela esateko.

Higa: zelan baldintzatzen gaitu gure produkzio teorikoaren oinarri bibliografiko nagusia espainolezkoa izateak?

Laga: existitzen al da euskal pentsamendu dekoloniala? Bai? Inork emango al dizkit adibideak? (Axier Lopezen Gure heroiak liburua, Araka ditzagun gure bazterrak, Moroak gara behelaino artean liburua, horiek dira niri boteprontoan bururatzen zaizkidanak).

Boga: burujabe ez diren nazioek kolonitate bikoitza bizi dute: nazio hegemonikoaren aurrean zapalduak dira, baina, era berean, euren mugen barruko minoria etniko edo arrazializatuak zapaltzen dituzte.

Sega: badira dekolonitatearen barruan kokatzen diren subjektu arrazializatu batzuk, zeintzuek mugimendu zuri bezala tratatzen dituzten nazio askapeneko mugimenduak. Eta, gainera, ukatzen diete mugimendu horiei antzeko terminoak erabiltzea (kolonitatea, kasu). Badira askapen mugimenduko kide batzuk, oso argiak direnak euren zapalkuntzak bistaratzen, baina itsuak direnak euren herrietan gertatzen diren zapalkuntza etniko eta arrazializatuen aurrean. Batzuk zein besteak kaltegarriak dira eta ez-dekolonialak. Eta jokoa egiten diete benetako zapaltzaileei.

Zai: atzerapen bakoitzaren ostean, identitatea da mantentzen den apurra. Identitatea iraganari begira egon behar da, baina, batez ere, etorkizunari begira. Izan ere, hori da komunitate biziek egiten dutena: behin eta berriro, euren buruak imajinatzea.

Zoi: posible al da istorio alternatiboak asmatzea? Errealitatearen ehunean ebakiak egiteko balioko dute istorio alternatibo horiek?

Bele: zapalduen olinpiadek politika identitaristen tranpa elikatzen dute, ea nor den zapalduena, eta besteei zapalkuntzak ukatuz. Horrela, etsai beraren kontra borrokatu beharrean, nor gehiagoka aritzen gara.

Arma: noizko tankera honetako ikerketa (eta liburu) bat Euskal Herrian?