Hizkuntza autodeterminazioa

Atalak: Sailkatu gabea

Genero autodeterminazioa da norberak erabakitzea zer den bat, edo emakumezkoa, edo gizonezkoa, edo ez bata ez bestea. Genero autodeterminazioa da izenordain maskulino, femenino edo neutroak erabiltzea zeure buruarekin. Nork bere larrua asmatzea, azken finean (eta, ahal dela, narratiba ofizialetik kanpora, emakume edo gizon izatearen narratiba horietatik aparte). Baina, horrez gain, norberaren erabakia ofizialtzeko lege aukera ere bada genero autodeterminazioa. Hau da, disforia gainditzeko bide praktikoa (desadostasuna edo etena, nortasun ofizialarekiko eramanezina, Iñaki Segurolaren definizio txit gorenean). Zelan irakurtzen gaituzten, zelan interpretatzen gaituzten horretan eragina du, jakina, baina hortik harago doa autodeterminazioa.

Hortaz, genero autodeterminazioa bakoitza bere larrua asmatzeaz ari da, bai, baina hori aurrera eramateko baldintza sozial, kultural eta politikoez ere ari da. Uste dut analogia bat egin dezakegula eta hizkuntzara ekarri. Hortaz, nork bere identitate linguistikoa eraikitzea litzateke, zelanbait, hizkuntza autodeterminazioa. Baina, horrez gain, bakoitzak duen identitate linguistiko hori gauzatu ahal izateko aukera legal, kultural eta sozialak ere ekarri beharko lituzke.

Hau da, ni euskararekin identifikatzen naiz, baina gero ezin dut gauzatu autodeterminazio hori hainbeste eta hainbeste esparrutan. Beraz, identitatea dut, baina ez identitate hori adierazteko modurik. Uste dut agian, akaso, beharbada, apika, hizkuntza autodeterminazioaren bidez azaldu genezakeela gure egoera eta, hortaz, ulertarazi hori gauzatzeko beharrezkoak diren baldintza sozial, kultural eta politikoak eraiki behar ditugula, gure hizkuntza autodeterminazioa benetakoa izan dadin. Edo, agian, beste tontakeria bat idatzi dut, nik zer dakit.