Zinemari eskerrak emateko eskutitza

Atalak: Sailkatugabeak, Zinemari eskutitza

Kaixo Zinema!

 
Badirudi zure barne mekanismo hori koipeztatzeko ardura dutenek, dirua eta etekina besterik ez dutela buruan. Originaltasun falta dela eta, makina bat egur jasotzen ari zarela ere, badakit. Baina momentuz, hau aldera batera utzi behar dut , eskutitz honen asmoa, zuri eskerrak ematea baita. Urte guzti hauetan zehar, nire alboan egon zarelako. Bidelagun fin hori, nirekin batera hezi eta hazi zarelako. Zuri buruz galdetzen didaten bakoitzean, zuregatik zer sentitzen dudan alegia, horretarako hitzik ez dela sortu erantzuten dut, erabat irrazionala, logikatik askoz haratagoa doana alegia.
Umea nintzela ezagutu zintudan. Aparatu karratu baten bitartez, zure unibertso zoragarri horretara gonbite zuzena eskaini zenidan. Beste planetetan izaki miragarriak zeudela eta horiei esker bizikleta baten gainean egan egiteko aukera zegoela irakatsi zenidan. Edo kuadro zaharkitu baten kristala deskuiduz hautsiz gero, barruan , pirata maltzur baten altxorra aurkitzeko aukera zegoela. Baita, kapela eta zartailua hartuz gero, abentura izugarriak bizi zitezkeela. Bertako pertsonaiekin sentitzen nuen zirrara, deskribaezina zen. Beldurra hezurretaraino sartzen zitzaidan eta maitasun istorio horiek, gorritu egiten ninduten lotsaren-lotsaz burua beste alde batera biratuaraziz. Cinema paradiso filmaren “Totó” bezala ikusten nuen nire burua.
Gizon txiki bat sentzitzen hasi nintzen momentuan, abentura zoragarri horiek, ipuin bortitzetara testigua pasa ziezaieten erabaki zenuen, prest nengoela mundu erraldoi horietako beste atetxo batzuk irekitzen. Genero eta pasadizo ezezagun horietara sarbidea erakutsi zenidan. Zirrararen-tren horren bidaia mugagabeak nahi nituen, ez nuen inoiz jetsi nahi. Bideoklubeko bazkide txartela iritsi zen orduan nire eskuetara, a ze garaiak! Orduan deskubritu nuen, mundu horiek, VHS deituriko plastikozko aparatu batzuen barruan kabitzen zirela. Gurasoek ematen zidaten 500 pezetako aste-saria inbertitzeko, enion helburu hoberik aurkitzen. Scarface, The Goonies, The Big Lebowski, Seven, Taxi Driver, Pulp fiction…guztiak pasa ziren nire esku eta begietatik. Fantasia, drama, suspentsea…zuzen zuzen barneratu nintzen atmosfera harrapakor horietan. Saltzailea despistatua zegoenean, zeharka begiratzen nien beldurrezko film odoltsuen karatulei, “The Exorcist, The Shining, The texas chainsaw masacre“. Ezin nuen ihesik egin, lehiotxo bakoitzean ikusten nuena, txunditurik uzten ninduen: Iraganerako bidaia delorean izeneko auto batean, gartzela barruko kontu beldurgarriak, akzioa, odola, ezpatak, gansterrak, hiltzaileak.
Nerabetasuna igarotzearekin batera, pastazko betaurreko imaginario horiek jantzi eta intelektual plantak eginez, behin betiko zinezale etiketa zintzilkatu nuen lepotik “ni zinezalea naiz!“ esaten nuen, tonu nahiko jasanezin baten kiratsak, inguratzen ninduen bitartean. Etxeko egongelara, askotan azaltzen ziren zure tren horren gidari trebeenak, Hitchcock, Billy wilder, Spielberg, Peckinpah, Tarantino, Fincher edo Scorsese. Hauek, kuadrilakoak bihurtuz, familiakoak zehatzago izateko. Beraien elkarrizketa, tiro, azpijoko, humore eta istorioekin orduak eta orduak pasatzen nituen.
Hortik aurrera nire bizitzako ardatz nagusia bilakatu zara, zure unibertso zabal hori menperatzeko edo barrutik ezagutzeko nahi horrek, zine zuzendaritza ikastera bultzatu ninduen. Pantaila aurrean egotetik, pantaila atzean egotera. Izugarri ikasi nuen zugandik garai hartan. Travelling-ak, Steady cam-a, Script-a, errodaje planak, musika, kolorea edo planu zenitala bezalako kontzeptuek, guztiz irentsi ninduten eta urte ahaztezinak bizitzera eraman. Zeinen zaila den mundu hori menperatzea eta ze erraztasunarekin kritikatzen den, esfortzu, sakrifizio eta askotan bidegabeko lan hori.
Amaitzen joan behar dut. Eskerrik asko, nigan izan duzun eragin horrek , nere nortasuna, izaera, jokabidea eta gustuak film horietan isladatzen direla ohartu naizelako -edo alderantziz-. Eta eskerrik asko, batez ere, nigan piztu duzun pasio deskribaezin horri esker, lerro hauek idazteko beharra sentitu dudalako. Zuri esker, mundu honetan gehien gustatzen zaidana egiteko bidean nagoelako, maite dudan hizkuntza erreminta gisa erabiliz, zinemari buruz idaztea. Hemendik 30 urtetara, ikusi ditudan film guztien errepasoa egiteaz gain, zuri buruz idatzi ditudan artikulu guztien zerrendatxoa egiten, imaginatzen dut nire burua. Aurpegiak, irribarre handi baten dizdirak estaltzen duen bitartean. Berri txarrak-en diska nirera moldatuz: Jaio. Zinema. Hil.
 
Adeitasunez
Gaizka