Berlingo Harresiaren azken biktimak ez zuen soldaduska egin nahi
Chris Gueffroy.
1989. urtea. Otsailak 5 ditu. Ekialdeko Berlinen, Chris Gueffroy eta Christian Gaudian hogei urte inguruko gazteak Britzeko kanalerantz abiatu dira isilka, gauerdiko iluntasuna lagun. Munduko mugarik zainduenetakoa pasa nahi lukete, Altzairuzko Oihala deiturikoa, soldaduskatik libratzearren.
Iturri onetik jakin dute Mendebalderako bidea hartu nahi dutenei tirorik ez egiteko agindua jaso dutela RDAko tropek, eta hala, zurrumurrua egia delakoan, hiru metroko harresian gora egin dute bi lagunek. Metalezko hesira heldu direlarik, garrasika hasi dira sirenak, argi-fokuak piztu dira, soldadu ernegatuek armak altxa eta su egin dute. Desesperazioan, bi lagunek harresia pasatzen laguntzen diote elkarri, alferrik ordea. Bala batek bihotza erdiratu dio Gueffroyri. Gaudian larriki zaurituta daramate poliziek, atxilo.
Berlingo Harresiaren azken biktima izan zen Chris Gueffroy. Ezin argi jakin, ordea, zenbatgarrena izan zen. 25 urte igaro izanagatik ere, erabat zehaztu gabe dago oraindik 1.400 km-ko harresiaren aitzakian bizitza galdu zuten biktimen kopurua, Stasik metodo latzak baliatu baitzituen heriotzak ezkutatzeko eta familiak isilarazteko.
Gueffroy hil eta bederatzi hilabete geroaro, 1989ko azaroaren 9an, Berlingo Harresia bota zuten.
Nork esan behar zuen Berlingo harresi hura hobetu eta perfekzionatuko zitekeenik…
Isaraelen handiagoa…
Espainian eta AEBtan etorkinak tirokatu…
Bien bitartean, demokrazia eta askatasunaren lurraldeetan zementuzko harresien eraikuntzak ez du etenik…
Ezin hobeto esan duzu