Irlanda iparraldea: Diruak ere bakea dakar (IV)

Atalak: Irlanda Iparraldea, Irlanda iparraldean idatzitakoak

1998. urtean Ostiral Santuko Akordioa sinatu zenetik, urteko 200.000 bisitariak 1.200.000 izatera igaro dira hamar urtetan. Argazkian Belfasteko udaletxea.

Errepublikarrek “kolonizatzaile britaniarren aurka” egin dutela dioten bitartean, paramilitar loialistek “IRAk bultzatutako komunitate arteko gatazka bati erantzun” diotela kontatzen dute. Bakoitzak bere posizioa argi du, baina horrekin ez da nahikoa. Beren borroka eta ikuspuntuak zabaldu asmoz, loialista zein errepublikarrek beren museoak ireki dituzte, taxi bidezko tourrak antolatu, auzo beroetara bisitak gidatu, kartzelak bisitatu, muralak azaldu… Bakea sinatu zenetik, bataila memoriaren borroka-gunera mugitu da mantso-matso… eta horretarako zer hobe turismoa baino?

Belfasteko turismo bulegoak bisitariari Erraldoien Galtzada edo Titanic eraiki zuten portua ikustea gomendatzen dion bitartean, talde pribatuek herrialdearen ikuspegi historiko eta politikoari erreparatzen diote gehienbat. Coiste taldekoek adibidez, preso errepublikar ohien languntzarako taldeak, tour politikoak antolatzen ditu Belfast, Derry eta South Armagh-en hainbat hizkuntzatan, euskaraz barne. Bertan errepublikarren ikuspuntua argi uzten dute, eta bidaiariaren galdera guztiak erantzun. Epic taldeak berriz, preso ohi loialisten babes talde gisa funtzionatzen du eta antzeko funtzioa ematen saiatzen da.

“The troubles” (Arazoak) bezala egin da ezagun Irlanda iparraldeko gatazka. Hala, amaiera baketsua eman zitzaionetik, turismoaren kontzeptua ez da gauza bera, ez eta arazoena ere. 1998. urtean Ostiral Santuko Akordioa sinatu zenetik, urteko 200.000 bisitariak 1.200.000 izatera igaro dira hamar urtetan. 280 milioi euroko diru sarrerak uzten ditu turismoak eta argi ikus daiteke ekonomikoki gora doan gunea dela.

Langabezia, txikizioa eta guda nagusi zen herri batean, dirua ere bakezale.