Fantasiarik ez, beldurrik ere ez

2015-11-05  //  Fantasiazko eta beldurrezko zinemaren astea 2015, Pelikulak  //  Iruzkinik ez

Bat, bi eta hiru… Fantasiazko eta Beldurrezko Zinemaren Astea. Beste behin, FANTASIAZKO eta BELDURREZKO Zinemaren Astea. Azkena! Fantasia.. nahikoa! “Txoratu egin al da tipo hau?”  Ba ez. Bridgend filma ikusi dudanetik nire buruan bueltaka dabilen esaldia hori baita. Iraun dituen 104 minututan zehar, beste zinemaldi mota batean nengoela pentsatu baitut. Zergatik? ekoizpen Danimarkar hau,  ez delako ez fantasiazko, ez beldurrezko film bat, Galeseko herrixka txiki batean kokatzen den drama bat baizik.  Kosta egiten zait ulertzea, genero hain konkretua duen jaialdi batean,  filmak aukeratu behar direnean nola ez den lehengo gauza, hauxe ziurtatzen: generoa.  Hortik aurrera kalitate minimoa aztertu, edukiak eta abar, jakina. Baina hau, ezin dut ulertu. Okerrena -ala hoberena nahi duzuen bezala-  Bridgend ez zaidala film txarra iruditu, elementu eta kontzeptu interesgarriak hauteman baitizkiot. Ahaztua beraz generoaren gaia eta filmean zentratuko naiz.
Bridgend (Gales) izeneko herrixka batean gertaturiko ezbehar batzuk kontatzen dizkigu. Egiazko istorio batean oinarritua. 2007tik hona, ehunka nerabeek buruaz beste egin dute bertan. Gai honetatik tiraz eta hasieran aipatu ditudan kontzeptu guzti horiek batuz, aurtengo Zinemaldian urrezko maskorra irabazi duen Sparrows filmarekin, antzekotasunak aurkitu dizkiot – hau, hura baino gehiago gustatu zait- . Kokalekuaren garrantzia, istorioaren barnean hartzen duen zamarengatik, beste pertsonaia bat bihurtuz. Nerabezaroaren gaia ere pisu handikoa, honi aurre egiteko sortzen diren zailtasunak loratzen doazelarik. Testuinguru dramatiko horri , zuzendariak ematen dion tonua ere garrantzitsua. Iluna, astuna eta klimarekin batera sortzen duen jolasa. Hortik aurrera, konkrezio dezente falta zaiola uste dut. Eta batez ere pertsonaia guzti horiek, norabideren batean eboluzionatzea. Tramaren barruan burutzen dituzten hainbat ekintza adibidez,  oso irrealak iruditu zaizkit, ulergaitzak kasu askotan. Noraezean ibili direlarik alde batetik bestera. Txakurra, trenbidea eta aintzirarekin sortu nahi izan duten, une sinboliko guzti horiekin lotu nahi izan dituela uste dut, jolas metaforiko antzeko bat sortuz. Baina ez du batere ongi funtzionatzen nire ustez.
Laburbilduz, eta jaialditik kanpo aztertuz, interesgarria. Baina planteatzen duen gaiarekiko hoztasun handiegia erakusten duela uste dut, gehiegizko urruntasuna. Objektibotasun batean kokatzeko intentzioarekin akaso. Eta hasieran esan dudan bezala, hemen ez duzue ez fantasiarik ez beldurrik topatuko. Egiazko istorioa bera, hain da harrigarria eta lazgarria, fantasia dirudiela, beldurra sortuz. Baina hori, beste kontu bat da.
 

 
XXVI Fantasiazko eta Beldurrezko Zinemaren Astea
Bridgend
Urtea: 2015
Zuzendaria: Jeppe Rønde
Aktoreak: Hannah Murray, Josh Oconnor, Adrian Rawlins, Patricia Potter, Nia Roberts, Steven Waddington, Scott Arthur, Aled Llyr Thomas, Elinor Crawley, Jamie Burch, Mark Charles Williams, Adam Byard
Danimarka
104 minutu

Sexua, basakeria, maitasuna eta heriotza Berlinen

2015-11-04  //  Fantasiazko eta beldurrezko zinemaren astea 2015, Pelikulak  //  Iruzkinik ez

Azken boladan, beldurrezko istorioez osaturiko antologiak egitea, modan dagoen joera bat dirudi ( V/H/S,  Tales of Halloween ala urrutira joan gabe,  EHaren ABDAak adibidez).  Kasu honetan “German Angst “(Beldur Alemana),  hiru istorio odoltsu, erotiko eta basatiz osaturiko lan bat. Normalean, mota honetako proiektuen akats nagusiena, guztien arteko adostasun falta izaten da. Hau da, filma osotasunean hartuz gero, irregulartasun sintomak ageri direla. Batzuk kalitate aldetik bereizten diren bitartean, besteak hondoratu egiten dira. Zorionez, ez da lan Alemaniar honen kasua izan. Egia esan, hiruren artean, normalean mota honetako lanetan faltatzen den oreka hori ikusi ahal izan dut, bai forman eta baita edukian. Istorio aldetik zeharo desberdinak diren arren, teknikoki behintzat, maila berean daudela iruditzen zaidalako.
Hasteko, “Final Girl”, Jörg Buttgereit egina , besteak beste, NEKRomantik film mitikoaren zuzendaria. Hiruretatik ezohikoena beharbada, elementu gutxi erabiliaz eta eszenaratze xumeagoa erabiliaz.  Apartamendu zikin eta nazkagarri batean, bakarrik bizi den neska baten istorioa kontatzen digu. Logelan gizon bat aurkitzen da, lotua eta ahoa bozatua duela. Pertsonaia gutxi eta elkarrizketarik ez. Off ahots baten salbuespenarekin, nire ustez modu egokian erabilia gainera.  Bigarrena, “Make a Wish” , Michal Kosakowski zuzendariarena. Koadrila batengatik erasotuak izango diren bikote gor-mutu bat. Ikusteko “zailena” agian, begirada pantailatik kentzeko desira, behin baina gehiagotan pizten duen kontakizuna delako. Ez bakarrik ikusgai den basakeria horrengatik,  baizik eta guztia, tonu negatibo eta kaltegarri batek bustitzen duelako. Hirugarrena eta azkena, antologia honi amaiera ezin hobea ematen dion “Alraune”, Andreas Marschall-ek zuzendua. Mandragora landarearen bitartez eginiko droga bati esker, esperientzia sexual harrigarri bat bizi nahi duen tipo baten inguruko kontakizuna.  Nire ustez, onena ala behintzat biribilena. Estetikoko oso landua eta eduki erotiko-surrealistago batez hornitua.

Orokorrean beraz,  proiektu interesgarria eta orekatua. Berlingo zoko ilunei buruzko kontakizun sadikoa, eldarnio hutsa. Erabaki bikaina iruditu zait gainera, bideo analogikoak eskaintzen duen ehundura zikin hori eta gore ez digitalaren erabilpena, erabateko gai eta estetika esplizituz itsatsiz. Inor engainatzen ez duen filma azken finean, aurretik dakigulako zer topatuko dugun eta zentzu horretan behintzat, ez da batere iruzurgilea. Genero honen jarraitzaile eta zaleentzat ezinbestekoa. Gainerakoentzat, ordea, hobe ez gerturatzea.

 

 
XXVI Fantasiazko eta Beldurrezko Zinemaren Astea
German Angst
Urtea: 2015
Zuzendariak: Jörg Buttgereit, Michal Kosakowski, Andreas Marschall
Aktoreak: Lola Gave, Axel Holst, Michael Zenner, Lila Lorane, Mucki, Andreas Pape, Matthan Harris, Annika Strauss, Denis Lyons, Martina Schöne-Radunski, Daniel Faust
Alemania
111 minutu

"Txuatxe" loreak landatzen

2015-11-03  //  Fantasiazko eta beldurrezko zinemaren astea 2015, Pelikulak  //  Iruzkinik ez

 “Arnold schwarzenegger,  orain arte ikusi ez dugun bezala” hori izan da film hau saltzeko erabili duten argudio nagusia.  Kontuan izanik orain arte, aktore moduan, tiroak bota, giharrak erakutsi eta “sayonara baby” esateaz gain ezer gutxi erakutsi duela, bai, ados nago, orain arte ikusi ez dugun bezala ageri da film honetan. Arazoa? Aktore oso mugatua iruditzen zaidala eta naiz eta istorio honetan, zahartzen ari den gizaki arrunt bat dela frogatu duen eta paperak eskatzen duen neurrian, ongi dagoen, ez zait nahikoa iruditzen, alderdi horretatik behintzat, filma defendatzeko.
Beraz, aktore honen aukeraketa, hutsegitea iruditzen zaidala alde batera utziz, goazen garrantzitsuena aipatzera, istorioa. Lehenik eta behin,  ez pentsa zonbi -ala kutsatuei- buruzko film frenetiko bat ikusiko duzuenik, ala odolak zipriztinduriko sekuntzia bortitzak bizitzeko aukera izango dituzuenik. Hare gutxiago aipaturiko aktorea, tiroka buruak lehertzen dituen bitartean. Errazago uler dezazuen, aldatu infekzio konkretu hori, gaur egungo edozein gaixotasunengatik. Hortxe kokatzen da filma,  gaixotasun bati buruzko drama baten muinean. Kasu honetan, zonbi batengatik kutsatua izan den 16 urteko neskatxa dugu istorioaren protagonistetako bat. Erabateko transformazio hori ordea, 6 hilabete barru biziko duelarik. Interesgarriena, transmisio horrek, familiarekiko erlazioan izango duela eragina batik bat. Alaberekiko duen, baldintzarik gabeko maitasun horri, uko egin nahi ez dion Aitarengan konkretuki -bai aita nor den asmatu duzue-.  Eta hauxe da nire ustez pelikula duin bihurtzen duena. Hasieratik kontatu nahi diguten istorioarekiko zintzoa dela, hunkigarria hainbat momentutan. Soiltasun edo sinpletasun hori, beharrezkoa ez den ikusgarritasun horri gailentzen zaiola. Pertsonaiak, gore ala efektu ikusgarrien gainetik kokatzen direla eta hori eskertzekoa da.
Beraz, batean kale, bestean bale. Istorioa gustatu zaidalako, erritmoa eta batez ere intentzioa. Baina intentzio hori nahikoa izan ote den ala ez, zalantzagarria iruditzen zait. Batez ere, eta berriz errepikatuko dut, Schwarzenegger eta noski Abigail Breslin,  ongi dauden arren, lehengoaren aukeraketa -interes komertzial batetik haratago behintzat- akatsa iruditzen zaidalako. Eta batzuetan, intentzio ona edukitzearekin soilik ez delako nahikoa film bat aurrera eramateko. Erdipurdi beraz.
 

 
XXVI Fantasiazko eta Beldurrezko Zinemaren Astea
Maggie
Urtea: 2015
Zuzendaria: Henry Hobson
Aktoreak: Arnold Schwarzenegger, Abigail Breslin, Joely Richardson, J.D. Evermore, Laura Cayouette, Amy Brassette, Dana Gourrier, John L. Armijo, Aiden Flowers
AEB
95 minutu

Amesgaiztoa iraganetik

2015-11-02  //  Fantasiazko eta beldurrezko zinemaren astea 2015, Gomendioak, Pelikulak  //  Iruzkinik ez

Robert Eggers zuzendariaren lehen filma, “The Witch” dela jakiteak, txunditua utzi nau.  Filma gustuko izan ala ez, hasiberri baten lanean, hainbesterainoko zehaztasun eta xehetasun aurkitzeak, edonor utz dezakeelako aho zabalik.  Sorturiko atmosfera ikaragarri hori euskarri gisa erabili duelako, beldurrak sor ditzakeen berezko erreminta horiek ia bakarrik funtzionatzen duten bitartean. Sundance zinema jaialdian, film honengatik jaso zuen zuzendari onenaren sari hori, oso merezitakoa izan dela frogatuz.
Ingalaterra, 1630 urtea. Basoaren erdian bizi diren, senar-emazte eta bost seme-alabez osaturiko kolono-kristau familia bati buruzko kontakizun iluna. Hori da hasiera batean planteatzen dena.  Ezjakintasunak eragindako laztura, sineskeria eta erru erlijiosoa bezalako gaiak, tartean sartzen diren bitartean.
Baina zer kontatu nahi den baino,  nola kontatu den izan liteke film honen gakoa. Zalantzarik gabe, 2015eko generozko film zainduenetarikoaren aurrean gaudelako. Pertsonaia horien aurkezpena, garapena eta garai hartako hizkeraren erabilpen harrigarria. Aukeraturiko plano horiekin sorturiko tentsioa, argiztapena, arropa, makillajea eta noski soinuaren arloa. Mark Korven konposatzailearen soinu banda gutxitan ageri dela dirudi, baina azaltzen den bakoitzean, itotzerainoko tentsioa sortzea lortu du.
Zer eta Nola horri lotuak -alderdi teknikoa eta gaiari alegia- erreferentzia sahiestezin nabarmenak loratzen dira.  Hasierako zatiaren kontakizunari esker, Grimm anaien  “Hansel and Gretel” datorkit burura adibidez. Minutuak pasa hala, Shyamalan ala Haneke-ren,  “The Village”  eta ” Das weisse Band” bikainak konkretuki. Ala zergatik ez, Kubrick-ek “The Shining” filman egin zuen bezala, kasu honetan kontakizun tipikoa baino, iraganetik datorren amesgaizto gisa funtzionatzen duen istorioa dela esan daitekeelako.
Argi dago bestalde, ikusleak bitan banatzen dituen film horietako baten aurrean gaudela.  “Beldur”  etiketa hori, mesede baino,  kalte egiten diola uste dudalako. Norberaren beldurra hain objetiboa izanik eta lan hau hain pertsonala, batzuentzat ez duelako funtzionatuko. Ez pentsa izualdi ala sopresa une asko aurkituko dituzuenik. Hare gutxiago, erritmo biziko sekuentziarik. Ekoizpen hau ikustera gerturatzeko intentzioa baduzue, ahaztu generoa, film bikain bat ikusiko duzuela pentsatu, besterik gabe. Generozko jaialdi hauetan egoteak nabarmen egiten dio kalte,  beldurrezko astean sortzen den parranda paregabe hori, kasu honetan ,pikutara bidali zituelako hainbat une ikaragarri. Inongo arazorik gabe, jaialdi “orokor” batean lehiatu daitekeen lana delako, bikaina, iluna, berezia. Su motelean sukaldaturikoa, aipaturiko ñabardura guzti horiek, azken zirrikituraino zainduak daudelako. Beste behin ikusi nahiko nuke gutxienez, galdu nituen zorroztasun guzti horiek harrapatzeko. 87 minutuetan zehar, benetako zinema ikusi dudala sentitu dudalako eta hori pozgarria da,  oso.
 

 
XXVI Fantasiazko eta Beldurrezko Zinemaren Astea
The Witch
Urtea: 2015
Zuzendaria: Robert Eggers
Aktoreak: Anya Taylor-Joy, Ralph Ineson, Kate Dickie, Harvey Scrimshaw, Lucas Dawson, Ellie Grainger, Julian Richings, Bathsheba Garnett, Sarah Stephens, Jeff Smith
AEB
87 minutu.

Absolutely…ezertxo ere ez

2015-11-01  //  Fantasiazko eta beldurrezko zinemaren astea 2015, Pelikulak  //  Iruzkinik ez

Gizarte kritika zabaltzea, gai bati buruzko hausnarketa egitea… Arrazoi ugari aurki daitezke film baten muinean, zer kontatu nahi izan diguten bilatzerako orduan, ezta? Mesede bat. “Absolutely Anything” izeneko film hau, ea zertarako egin ote duten, norbaitek azaltzen laguntzen didan. Esfortzu bat egingo dut eta oso azalean geratzen saiatuko naiz. Baliteke Terry Jones-en helburu bakarra entretenitzea izatea, erabat zilegi, jakina baietz.  Arazoa,  85 minutu soilik iraun dituen arren, luze egin zaidala. Beraz, maila bat gehiago jaitsi eta funtsezkoarekin soilik geratuko naiz, barrea eragitea izan ote da helburua? Hemen aitortu beharra daukat, bizpahiru aldiz egin dudala, hainbat une komikok oso ongi funtzionatu baitute. Baina nahikoa filma salbatzeko? Ez.
Terry Jones, Monty Python taldeko kidea izateagatik ezaguna eta  The Life of Brian ala The Holy Grail film bikainen zuzendaria besteak beste. Bi film horietan soilik antzeman daiteke, tipo hau, maisu bat dela hain berezkoa duten umore hori sortzen. Bere azken lan honetan, goraipatu daitekeen bakarra umorearen arloa den arren, erdipurdiko lan bat egin duela uste dut. Simon Pegg esaterako, aktore bikaina iruditzen zait, baina kasu honetan,  pertsonaia aspergarri eta oso lauez eraikitako istorio baten barruan sartu dutela uste dut. Txakurra izan liteke guztietan sakonena, beraz pentsa. Aipamen berezia, ordenagailu bidez burutu den guztia, efektu digitalak alegia. Oso kaxkarrak, hainbat momentutan amateur batek egin izan balitu bezala. Estralurtar talde penagarri hori esaterako; ezinezkoa zerbait hain aldrebesa, itsusia eta zentzurik gabekoa egitea.
Azken finean, Monty Python -en umore absurdo hori azaltzen denean funtzionatzen du hobekien filmak, baina tamalez une horiek urriak dira oso, istorioa txorakeria batean bilakatuz. Beraz, esandakoa, Absolutely…ezertxo ere ez.
 
XXVI Fantasiazko eta Beldurrezko Zinemaren Astea
Absolutely Anything
Urtea: 2015
Zuzendaria: Terry Jones
Aktoreak: Simon Pegg, Kate Beckinsale, Sanjeev Bhaskar, Rob Riggle, Eddie Izzard, Joanna Lumley, Terry Gilliam, John Cleese, Michael Palin, Terry Jones, Robin Williams
Ingalaterra
85 minutu

Otso zaunkaria, nekez hozkaria.

2015-11-01  //  Fantasiazko eta beldurrezko zinemaren astea 2015, Pelikulak  //  Iruzkinik ez

Orain urte batzuk, Snakes on a Plane film penagarrian, sugeak ikusi ahal izan genituen hegazkin baten barruan. “Howl” izeneko, Paul Hyett zuzendari Ingelesaren bigarren lan honetan aldiz, gizotsoak tren baten barruan sartu dizkigute. Desengainua, hori izan zen, Antzoki zaharreko eskailerak igotzen nituen bitartean,  nire gorputzak inbaditu zuen sentimendu orokorra.

Lehen minutu nahiko boteretsuak, entretenigarriak eta gustura ikusten direnak. Ikuslea, beldur giroan murgiltzeko eta bide batez, likantropoen mundu horretara barneratzeko, ikuspuntu klasiko egoki bat erabiliz. Inolako CGI (ordenagailu bidez sorturiko irudia) sistema erabili gabe eta filma, beharrezko B sail pintzelkadekin zipriztinduz (nahiz eta sail horretako filma ez izan). Zinemaren historian betidanik ikusi ditugun gizotso horiek ganoraz  irudikatuz.
Baina minutuak aurrera doazen heinean,  eta tren barruan sorturiko atmosfera ilunak limurtzen gaituen bitartean, bat-batean belarrondoko bat jasotzen dugu. Filma hortxe geratzen baita, tren horren gurpilean burdinazko makil bat sartu izan balute bezala. Bazirudien, pixkanaka elementu interesgarrirekin hornitzen ari zela, baina alderantzik, hustu egiten da. Saldu nahi izan diguten beldur hori desegin egiten baita. Aktoreek trama horren barruan erantzun behar dutenean eta batez ere, maldan behera doan istorio hori, mesedez altxatzeko erregutzen diegunean, nahiko kaxkarrak direla frogatu dute, filma pikutara bidaliz.
Beraz, esandakoa, hasiera ona, interesgarria eta mota honetako filmek behar duten giropen on bat eskainiz. Baina minutuak pasa hala, ezerezean geratzen dena, lastima.

 
XXVI Fantasiazko eta Beldurrezko Zinemaren Astea
Howl
Urtea: 2015
Zuzendaria: Paul Hyett
Aktoreak: Ed Speleers, Holly Weston, Elliot Cowan, Amit Shah, Sam Gittins, Shauna Macdonald, Duncan Preston, Ania Marson, Rosie Day, Calvin Dean, Sean Pertwee, Brett Goldstein
Ingalaterra
95 minutu.
 

Beldurrezko astea 2015: Proposamenak!

2015-10-30  //  Fantasiazko eta beldurrezko zinemaren astea 2015, Gomendioak, Pelikulak  //  Iruzkinik ez

Bihar hasi eta azaroaren 6an amaituko den Fantasiazko eta Beldurrezko Zinemaren XXVI. astea iritsi da. Urtero bezala, proposamen eta ekintza ugari. Erakusketak alde batetik , Iberia FX Eskarmentua eta artifizioa Espainiako zineman, Misterioaren Itsasargia: Transmedia Weekend  izeneko proiektua, eta Misterioaren Itsasargia: Voodoo-Bia bestetik. Eta noski, Axelcasas-en pelikularen lehen sekuentziaren filmaketa: “Paranormales” izenekoa.

Baina batez ere, Antzoki Zaharreko pantaila handian, parranda paregabe horretan parte hartuko duten filmak. Aurten badirudirdi, “beldur serioa” izango dela hizpide, umore gutxikoa alegia. Hori bai, argi izan, asteak berezkoa duen giro horri esker/erruz, seriotasun guztia pikutara joan dela. Hementxe aurtengo nire proposamenak:

(gehiago…)

Netflix Euskaraz kanpaina

2015-10-21  //  Albisteak  //  4 iruzkin

Dakizuen bezala, atzo iritsi zen Netflix Hego Euskal Herrira. Film, telesail ala dokumentalak nahieran ikusteko aukera eskaintzen duen plataforma digitala da. Hutsune edo akats ugari loratu dira azken orduetan, baina bada bat, salbaezina, barkaezina. Hutsunea baino, aldarrikapena bilakatu dena. Euskarazko edukirik ikusteko aukerarik ez dela exisititzen alegia. Euskara taldeak, Change.org weborrialdea erabiliz, sinadura bilketa bati ekin zion. Zabaltzen ari diren idatziak honela dio:

Netflix, filmak eta telesaioak jarioan (streaming bidez) eskaintzen dituen enpresa bat da, 60 milioi harpidedun baino gehiago dituena munduan zehar. Duen garrantziagatik eta gazteentzako duen erakarpenagatik aukeratu dugu Netflix. Iaz, Iparraldera heldu zen eta aurtengo urrian Hegoaldera iritsiko da, baina euskaraz ahaztu egin dira. Enpresa honek eskaintzen dituen produktuak (filmak, telesailak…) oso kontsumituak dira gazte eta ez hain gazteen artean, eta beraz, zergatik ez produktu hauek euskaraz eskaini? Geure hizkuntza erabili nahi dugu bizitzako arlo guztietan, eta teknologia eta ikus-entzunezkoak etorkizunaren atal ezinbestekoak dira. Gainera, Hegoalden eta Iparralden bakarrik ez dira euskaldunak. Amerikako Estatu Batuetan, Argentinan eta beste hainbat lekutan ere bagara.
Esan bezala, Netflix aukeratu dugu duen garrantziagatik, baina eskaera honen helburua ez da bakarrik Netflix euskaraz izatea, baizik eta Eusko Jaurlaritzak euskal telebistan euskarak duen hutsunea ikustea. Laburbilduz, eskatzen duguna hauxe da: Eusko Jaurlaritzak Netflixekin lan egitea iraganean beste batzuekin egin duen bezala, erakargarria den produktu hau euskaraz ere izateko. Eta era berean, Netflixen aldetik, beste hizkuntzekiko begirunea eta euren filmak eta telesailak euskaraz eskaintzeko prest egotea
Beraz, badakizue, denok sinatzera!
#NetflixEuskaraz
//

Oscar sariak 2016: Iragarpenak

2015-10-20  //  Albisteak, Pelikulak, Sariak  //  Iruzkinik ez

 
Telluride, Toronto eta New Yorkeko zinema jaialdien ostean, sarien denboraldia ofizialki estreinatu dela esan daiteke –Amaiera 2016ko Oscar sariak izango dira–. Elkarte, komunikabide eta kritikari amerikarrak hasi dira dagoeneko apustuak egiten eta kinielak betetzen.

Aurtengo sari potolo guztiak irabazteko aukera gehien dituzten filmak, jarraian aipatuko ditudan zerrendan ageri dira. Esan beharrik ez dago, oso nabarmena baita, honek ez duela esan nahi urteko film on guztiak hemen ageri direnik. Denok dakigu zer nolako interesak egoten diren sarien mundu korapilatsu horren barruan. Diotenez, aurtengo lehia inoiz baino irekiagoa izango da. Badira, bestalde, kiniela guztietan errepikatzen ari diren izenburuak.
Hauek gaur hasi eta martxora bitarte, zeresana emango duten filmen zerrenda.

(gehiago…)

Netflix iritsi da! Zalantzak argitzeko gida azkarra

2015-10-19  //  Albisteak, Dokumentalak, Gomendioak, Pelikulak, Telesailak  //  3 iruzkin

Hainbat hilabeteko zurrumurru ugariren ostean, azkenean, bihar iritsiko da Netflix Hego Euskal Herrira –Iparraldeko erabiltzaileek iaztik dute baliatzeko aukera–. Streaming bidez telesailak eta filmak eskaintzen dituen zerbitzua da. 2011n eduki propioa sortzen hasi zen. Hau da, telebista kateek eskaintzen dituzten telesail eta saioak emateaz  gain, berak  ekoiztutako produktuak sortzen ditu.  House of  Cards, Orange is  the new black edo Narcos arrakastatsuak, baita kritika bikainak jaso dituen Beasts of No Nation filma estaerako.
Netflixekin, beste plataforma digital batzuekin bezala, ez da beharrezkoa telebista aparailurik izatea etxean. Nahikoa da interneteko konexioa, kreditu txartela eta edozein pantaila izatea gure gustuko ekoizpenak ikusteko. Estatu Batuetan, esaterako, bi milioi eta erdi etxe baino gehiagotan internet bidez bakarrik ikusten dituzte bideo edukiak eta ez dute telebistarik, ez kable bidezkorik, ez betiko telebistarik ere.

Oraindik zalantzak ezta? Ea gida azkar honekin argitzeko gai naizen.

  (gehiago…)