Bonbaka erasotu dute Sinfonikoa (Allegro scherzando giocoso)

Atalak: Sailkatugabeak

Txaikovskiren lehen sinfonia, “Neguko ametsak”, larri zauritua suertatu zen aurreko astelehenean Donostiako Kursaalean, Euskadiko Orkestra Sinfonikoari ezezagunek egindako erasoan. Bederatziak eta laurdenak pasa berritan egin zuen eztanda bonbak, Andrey Boreyko zuzendariak bigarren mugimenduaren pasarte minbera batetik orkestra lan handiz gidatzen zuenean. Moviestar konpainiako telefono baten sintoniak -Johan Sebastian Bachena ote den zabaldu da- bapatean eten zuen ziento erdi baino gehiago musikariren ahalegina.

Sakelakoaren hotsak sei-zortzi joaldi egin ondoren mututu ziren. Ordurako orkestraren bihotza ere gelditua zen, tentsioak lur jota, arnasa galdurik. Boreykok Düsseldorfeko eskola bikainean metatutako esperientzia zabala atera behar izan zuen mahai gainera, bere zorabioa gainditzeko odol hotzaz gain, batutakada kementsuz EOS heriotik salbatzeko. Lortu zuen, Kursaalean bildutako mila eta gehiago entzule larrituen zorionerako. Konpas urri batzuetan balantzaka abiatu ostean, musikariek lehen baino indartsuago ekin zioten Eskualde goibela, eskualde lanbrotsua, Adagio cantabile ma non tanto mugimenduari, hura osatzean arnasa berritu eta artean falta ziren bi mugimenduekin kontzertua osorik eta sasoi ederrean burutzera iristeko.

Urrundik gidatutako bonba horren eramalea nor izan zen bilaka omen dabiltza oraindik Kursaaleko segurtasun zerbitzuak. Bonbaren izakeragatik, eztanda egitearekin batera hilik suertatu behar zuen soinean zeramanak, Donostiako jet-set osoaren aurrean lotsakizun geldituz. Baina, ikertzaileen harridurarako, ez gaizkilea atera zen salatik eta ez ingurukoek salatu zuten. Bizirik egin zien ihes, menturaz babes komando baten konplizitatez.

Ez zen, ordea, hori izan EOSek astelehenean jasandako astindu bakarra. Aurretik, kontzertuaren lehen zatian beste istilu bat suertatu zen, nahasiagoa. Sergei Ratxmaninoven Piano eta Orkestrarentzako 2. kontzertua jotzen ari zela, aurreko lerroetako batean zetzan entzule baten zurrungek kasik bihotzekoa eragin zitoten Hélène Grimaud pianojoleari. Esplikazio errezik ez dute zurrungok, zeren eta Ratxmaninovena espero baino aspergarriago gertatu ezkero ere zaila baitzen Grimaud gazte ederraren xarmarekin inor lokartzea haren ahoko zuloan egonik esate beterako. Horrek daramatza batzuk pentsatzera protesta klase berri bat izan ote zen.

Gertatuaz entzuleen gehiengoa ez zen musikaldiaren atsedenaldira arte enteratu. Orduan mugimendu handiak ikusi ziren eskenategi aurrean: akomodadoreen bisita urduria, inguruetako entzuleen haserrea eta salaketak, antolakuntzako goi kargudun baten negoziazio errietak beranduago… Inor salatik kanporatu ez zutenez, Kursaaleko arduradunek une hartan istripu baten hipotesia lehenetsi zutela uste da kazetarien artean. Baina musikaldiaren bigarren erdiko erasoa jazo ondoren, ikertzaileak hari guztietatik ari dira tiraka.

Irteeran, musikazaleek denetako hipotesiak zeuzkaten ahotan suntsiketa handiko leherketa bonba horiek esplikatzeko. Batzuek zioten bi erasoek ez zutela zerikusirik elkarrekin eta beste batzuek konplota salatzen zuten. Zurriola pasabideko kafetegietan, galdera asko zeuzkaten etxeratu aurretik jabugozko bokadillotxoak jatera bildutako melomano esperientziadunek, batez ere bigarren atakeaz, telefono bidezko bonba telegidatuaz. Nortzuk ziren erasotzaileok? Zerk eraman zituen beren biziak eta ESOko urte osoko abono eskuratzen nekezak arriskatzera? Akaso ESO Donostiatik Gasteiza eramateko konploten bat dago? Inork ikertuko al du Moviestarreko telefonora deitu zuena nor zen? Antolatzaileak mutu daude, nahiz eta ez eskuak tolestatuta. Ondoko egunetarako espero da argibide publikoren bat.