Urtatsez

Atalak: Tao

Urte zahar arratsaldean lurperatu dugu izeba Joxepa. 94 urte eta azken eguna arte erne. Buruak iraun nahi zion, bihotzak eta zangoek amore eman. Ikusia zen ama Ondarretako kartzelan preso, senarraren anaia Zaldibiako alkate demokraziaz hautetsia fazistek zigortuta, gero beste koinatu bat eta semea espetxean (“Tío y sobrino”), beranduago ilobaren senarra, duela gutxi bilobarena… Indarrik izan balu egon nahiko zukeen Bilbon 12an. Mende beteko kronikak eraman ditu oroimenean.

Urte berriarekin igo nauzu gurasoek lagatako sagastira.  Erleei jakinarazi dizkiet familiako azken gertakizunak. Ia ehun urteko amonaren gorpua akonpainatzen zuen ama gazteari hilabete gutxiko haurrak bularra eskatzen ziola. Biziaren soka ez baita eten.

Urritzak adats laruz daude loraturik. Sahatsen batzuk zuritu direla esan didate basoan. Arbasoen atomoz handitutako haritzari kontatu diot arratsaldea hasi duela luzatzen oiloaren ahurra bete. Txantxangorria hurbildu zait alboko sagarrondora, gizakioi beldurrik ez izatea zer den.

Gero baratzera itzuli eta ilarrak erein ditugu. Arroila urratzerakoan txitxareak agertu dira lur orbeltsuan, ezkutuan goldelari. Baba berriek belarriak erakutsi dituzte jada. Udaberriko begi zuri-beltzak eta San Joanetarako aleak iragartzen dituzte. Aleok jatean sentituko dugu mihian asaba zaharren eta falta ditugun lagunen zapore urtero berritua.

[Izan ARGIAko bazkide: astekariaren harpidedun edo argia.eusen laguntzaile]