Austerizidioaren aurretik zabaldua zen prekarizidio ikusgaitza

Atalak: Net Hurbil, Osasuna

Aste honetako Net Hurbilek “Austerizidioa: ez du hiltzen krisiak baina murrizketek” landu du, oinarritzat harturik David Stuckler eta Sanjay Basu ikerlariek plazaratu duten “The Body Economic: Why Austerity Kills“ liburua, gaztelaniaz berrikitan “Por qué la austeridad mata: el coste humano de las políticas de recorte“ izenburupean plazaratu dutena.

Dionisi-Sopranzi senar-emazteen eta Giuseppe Sopranziren gorpuak Civitanovako udaletxean (El Sol Web)

Gure artikulua abiatu da Stuckler eta Basuk The New York Timesen argitaratutako “How Austerity Kills” artikulutik, zeinaren hasieran kontatu baitute suizidio hirukoitz ikaragarri hau, Italian gertatu berria: “Italiako Civitanova Marchen gertatu zen, joan den apirilean, suizidio hirukoitza. Anna Maria Sopranzi (68) eta Romeo Dionisi (62) senar-emazteak borrokatzen ziren 500 euro inguruko pentsioarekin bizirauten, baina etxearen errentaren hilabete batzuk zor zituzten. Dionisi harrapatua zuten Erromako Gobernuaren murrizketek, tartean erretreta adina atzeratzea. Beste milaka gehiago bezala aurkitu zen laguntza sozialen babesik gabe. Apirilaren 5ean berak eta emazteak lehen auzoari autoan oharra utzi barkamena eskatuz eta ondoren beren buruak zintzilikatu zituzten etxeko garajean. Albistea jakitean, emaztearen anaia Giuseppe Sopranzik (73) bere burua bota zuen Adriatiko itsasora”.

Gertakizun latzaren berri zehatzagoak gaztelaniazko kronika honetan leitzen ahal dira. Bestalde, Ami Goodmanek Democracy Now katean elkarrizketatuak ditu Stuckler eta Basu.

Krisiak berak ez baina krisiari aurre egiteko agintariek erabakitako austeritate politikek neke berriak ekarri dizkiete aurreko hamarkadan denetan zabaldu den prekarizazioak eragindakoei. Berrikitan Parisko Bobignyn burutu den biltzar inportante bat dela eta “Ez ukitu nire prostata, zaindu osasun publikoa” artikuluan nagusiki hiper-medikalizazioa landu bazen ere, bertan aipatzen zen gehiegizko diagnostiko, tratamendu eta botikek ifrentzutzat daukatela gero eta herritar gehiagok nozitzen duten gutxiegizko medikalizazioa. Alegia, frantsesari makulua eskaturik, “surmedicalisation” versus “sousmedicalisation“. Azken atal honetaz ez zen arren sobera mintzatu Bobignyn, Florence Hamrouchek deskribitu zituen herritar askoren prekarizazio eta pobretzeak beren osasunean dakartzan kalteak; Hamrouchek bere mintzaldiari ipinitako titulu berarekin txosten mamitsua burutu zuen Parisko gobernuak 1998an, PDF formatuan irakur daitekeena: “La progression de la pauvreté et ses effets sur la santé“.

Txostenaren 43. orrialdean irakur zitekeen informazio faltaren aitortza: “Frantziak informazio sanitarioaren informazioa dela eta ez daukagu informazio fidagarririk pobreziak eta prekarietateak jendearen hilkortasunean daukaten eraginaz”. Eragina badela garbi zekiten ikerlariek, munduko beste leku askotan frogatuta dagoelako, baina edozein txorakeriatan euroak milioika xahutzen dituen Frantzia aberatsak ez zeukan 1998a arte aski indar eginik bere herritar txiroenen osasun egoeraren okerragotzea neurtzeko. Orain austerizidioa hein batean begin bistako izatera iritsi izanak gabezia hori hobetzen lagunduko ote du.