Ez naiz baina banaiz Charlie Hebdo

Atalak: Iritzia, Net Hurbil

Arrazoi osoz ohartarazi gaitu Matt Welchek Reason.com gunean: “‘Je suis Charlie?’ Ez, zu ez zara, bestela hilda egongo zinen“.  Naturak ez zidan oparitu kronikagile mitiko horiekin alderatzeko dohainik. Ez horiek beren lana temati jarraitzeko erakutsi zuten ausardia, edo burugabekeria, edo koherentzia… batek daki zein hitzekin ez sartu hanka Charlie Hebdoren ildoa izendatzerakoan.  Prentsa deitzen den alor honetan urruneko kolega izan ditudan horien oso bestelako jokabideetan ari gara gainerakoak, asko agintariekiko morroi-neskame, urriagoak diren kritikoetan ere gehienak zuhurrago, esadazu kalkulatzaileago, epelago. Charlie Hebdo izan denaren (akabatu baitute tiroka) hurbilen sentitu naiz astekariko artista edo kideren baten emaitza justifikatzera joan behar izan dudanean aginteren batetik kontuak eskatzeko eskubidearen jabe direnengana.

#JeSuisCharlie idatzi dugu askok twitterrik izan balitz 1977ko irailaren 20an #SomosElPapus idatziko genuen gisan. Elkartasunezko mezu triste eta inpotentea, egia esan, baina bihotzekoa. Eta apala, edozein ezin baita izan Charlie Hebdo.

Baina, bai, Charlie Hebdokoak zanpatu dituen tsunamiak beste guztiok ere harrapatu gaitu. Zibilizazioen talka famatua asmatu zuenak ez zuen ideia soila sortu, uholde handi bat antolatu zuen norbaitek benetan jende txiroen eta aberatsen arteko gatazka dena korapilatuz jainkoen arteko gudu bihurtzeko. Zibilizazioen talkak aurrera darama bere agenda inoren kupidarik gabe, asko daude nonbait Lurra izeneko planetak metatu dituen gehiegizko energiak hortik askatuz lehertarazi nahi dituztenak, Gasteizen bezala Dresden. Batera edo bestera denok garenez Charlie, ikasi beharko dugu gerra handi honetako uhin erraldoien artean bizirauten.