Tsiprasi infernua erakutsi diote, purgatoriorik latzena onartu dezan

Atalak: Grezia

Uztailaren 13 goizaldeko argazkian, ezkerrean, Donald Tusk (Europako Kontseilua), Alexis Tsipras eta Euklid Tsakalotos. Eskuinean, François Hollande eta Angela Merkel. (Argazkia: Bolsamania)

Ez ote ginen ohartu Keynes aspaldi hil zela? Zer da XXI. mendean aurrera goazela 1960ko politika ekonomiko sozialdemokratak aldarrikatze hori, izen handiko Nobel saridunen ariketa akademikotik harago? François Hollande eta Angela Merkelek argi eta garbi erakutsi zioten astelehen goizaldean, The Guardianeko korrespontsal Ian Traynorri Europako goi funtzionario batek bañera tortura saio batekin alderatu zion itxialdian: edo irentsi opila oso-osorik edo Europatik infernu beltzera zoazte. Obeditu ala suntsitu.

Bost urteotan Grezia miseriara eraman duen austeritate neoliberalaren alternatiba Grexita izatekotan, zor erraldoia pagatzeari utzi etorkizun hurbilean horren zati handi bat iraungitzea lortzeko, euroaren eremutik irten eta berriro drakmarekin funtzionatzen hastea… alternatiba prestatu gabe harrapatu gaitu. Greziarrak eta Europako beste edozein. Yanis Varufakisek egunotan esan dituen batzuk desegoki eta solidaritaterik gabekotzat jo daitezkeen arren, erakutsi du eurorik eta Eurogunerik gabeko funtzionamendurik ez zela antolatu.

Ezin zaie aurpegiratu Syrizako agintariei hori egin ez izana, hirugarren erreskate leunago bat lortzeko apustua jokatu izana de facto Europako aginte faktikoak hain urrun iritsiko ez ziren itxaropenean. Kartarik ez jokorako eta etsaiak jakin. Baina zer aurpegiratu behar dio Tsiprasi Europako ezein ezkerrek, Syriza bezain harrapatuta egonik hamarkada luzeotako ortodoxia neoliberalaren atzaparretan?

Egunak aurrera joan ahala ageri da Alemania buru duen establishment europarrak ez diola sufrikario bakar bat ere aurreztuko Greziari. Bai, neoliberalismoaren arimetako bat den Nazioarteko Diru Funtsak berak aitortzen du orain Greziari zorraren zati handiagoa barkatu beharko zaiola… baina informazio hauek ez dute Panzer austerizidaren estrategia aldatzen, ez bada hartzekodunak ere hasi direla elkarren artean disputan ea norberak zenbat galduko duen Greziako zuloan.

Lerrook idazteko unean ordulariak tiki-taka egiten du Atenasko parlamentuari Europak ezarritako baldintzak lege noiz bihurtuko urduri. Eta kontuz, hori ere ez da aski izango, hiru urteko erreskatea borobildu ahal izateko baldintza berriak irakurtzen dira ordu oro. Grexit derrigortuaren mehatxuak bizirik dirau.

Bost urtez Grezia odolustu duen estrategiak ez dirudi daukanik alternatibarik, estatuaren erabateko kiebra den infernua ez bada. Hori iradokitzen du NDFk orain aditzera ematean 3. erreskateak ezin duela funtzionatu, zuloa aurretik espero baino handiagoa delako. Infernua. Hori kenduta, alternatibarik ez. Edo bai, egon daiteke alternatiba baina eraiki egin behar da. Ez da izanen neoliberalismoa katedra akademikoen epeletik salatzen dutenen gustukoa.