Hesien ezintasuna: gerrak baretu gabe ez dugu lasaituko iheslari uholdea

Atalak: Iritzia, Nazioartea

Hungariarrak Serbiarekiko mugan txarrantxazko hesia eraikitzen. (Argazkia: Reuters)

“Alemaniako erregina gure laguna da” ez dute gehiago esango iheslariek Merkelekin selfiak eginez. Bat batean etorkin gaizoak gozo hartzen hasi zirèn austriar patxadatsuek armada bidali dute Hungariarekiko mugara. Gero arte Schengen, aparkatu dugu barne mugarik gabeko Europaren espejismoa. Atzo moskeatuta baldin bageunden kanpotarrak ari direlako ogia kentzen gure seme-alabei, gure zergen kontura edoskitzen dituztelako zerbitzu sozial publikoek, ohitura zaharrak arriskuan jarri dizkigutelako, lapurretak ugaritu, emakumeen lorpenak galarazi, kutsatu… funtsean gaur ere berdin gaude haiekiko mesfidati, edo gehiago. Agur Aylan, mutikoa, labur iraun dik hireganako errukiak. Ez gaude lau milioi hartzeko Europan. Lau milioi, bai, pixkanaka boto emaileok ohartu baikara berrikitan Europar Batasunak agintariek aipatutako –ez erabakitako– kuotak ez direla entremesa baizik. Hesiak banan bana gainditurik datoz. EBz kanpokoek visa behar izana, iritsi ondorengo miseria eta eraso xenofoboak, Mediterraneoa zeharkatzearen arriskuak, klase guztietako kontrabandistei pagatu beharreko dirutzak… orain txarrantxak. Alemaniak esan duenean “aski!”, bere inguruan hesiak hasi dira sortzen ilara konzentrikoetan, gotorlekua defenditzeko gisan. Zer eraiki behar ote dute Greziak, Italiak eta Espainiak hainbeste milaka kilometrotako itsas hegian? Dena alferrik izango da, ongiegi bizi baikara hemen (barkatu biezat Cameron usaina hartu didanak) eta ikaragarriki gaizkiegi han. Ezer egin al duzu gerrarik egon ez zedin? Orduan orain irentsi kalte-ordainak. Gerra handi bat den globalizazio neoliberalaren biktimak aterpe bila datoz gure artera. Nora, bestela?