AHTren amesgaiztoa

Atalak: Azpiegiturak

Urumea bailaran gora, mendi magalek oraindik errioari arnasa hartzen uzten dioten puntuan, paisaia harrigarri bat deskubritu dugu. Gure bizikletekin Loidiko zubia igaro eta Errotaran baserria pasa ondoren, AHTren obrekin izan dugu istripua.

AHTren obrek ezkutaturik aurkitu dugu Gure Ametsa izeneko etxea, Hernani eta Urnieta artean

Urnieta eta Hernaniko mugan gaude, eta hantxe, trenbidearen biaduktua izango denaren zutabeek harrapatua, etxetxo bat begiztatu dugu. Haraino iristeko hormigoi zatarrez egindako malda piko eta artifiziala igotzea beste erremediorik ez dago. Izerdi tantak kopetan iritsi gara muinora. “Ze, paisajea ikustera?” galdegin digu amona batek berehala. Gure Ametsa etxearen ataritik ari da. Ez dakigu ametsetan edo benetan ilargian ote gauden: bertatik ikus daiteke AHTren bideak Martuteneko erriberaraino mendian egin duen zauri zuzen eta sakona. Dena hankaz gora dago, dena da lurra, hormigoia eta harria.

Galdetu diogu amonari eta hasi da hitz egiten. Hasieran etxea bota behar zutela, hustu ere egin zutela, baina gero ezetz, eta orain euren logelatik hogei metro eskasera igaroko zaie gau eta egun ziztu bizian doan munstroa. Amonak esan digu firmak biltzen aritu zirela, pareko menditik datorren tunela beste aldetik zulatzen hastea lortu zutela, dinamitaren eztandek 2 kilometrora ere bidal ditzaketela harriak… Abenduan iritsiko dira tunelaren alde hontara. Sumatuko dute.

Urnieta eta Hernani arteko tunela urte amaieran zulatuko omen dute guztiz.

Bi urtetan jasan dituzte obrak, baina orain geldirik daude, amaitu gabe: “Uste duzue hormigoi horrek 2018 arte agoantatuko duela? Aurtengo udaberria bezalakoak egiten baditu ez behintzat!”. Kamioiak eta hondeamakinak etorri bezala ospa egiten omen zuten enpresak ordaintzen ez zielako. 1.000 euro baino gutxiago kobratzen zuten langileak bota eta are gutxiago kobratzen dutenak hartu omen zituzten, badakigu zein baldintzatan lan egiten duten…

Etxearen inguruan dena da grisa, hortaz kexa da amona, belar gune bakarra trenbideko hesiaren bestaldean jarri diete: “Zertara sartuko gara horra? Trenean doazenei agur egitera?”, eta lur jaleek utzi dioten baratze apurretik piperrak eta bainak biltzera joan da lugina.

Aldapa ikaraturik jaitsi dugu bueltan, amonak esandakoa gogora etorri zaigu: kasik hilero todoterrenoaren pneumatikoak aldatu behar izaten dituzte porlanezko bideak izorratzen dizkielako.