Pontes ez, baina zubia bai

Atalak: Kulturgintza, Musika

Aspaldi halako batera joan gabe. Groseko kafetegi erraldoi horretan ohi baino euskara gehiago, pertsonalitate zenbait eta gau musikatu bati ekiteko prest zegoen jende ugari. Denok Kursaaleko kubo handian sartu eta Sortuko Dira Besteak emanaldiaz gozatzeko irrikaz, Dulce Pontesen ahots malenkoniatsuaz bustitzeko gogoz. Ez zen dena antolatzaileek nahi bezala irten, baina aho-zapore bikaina eraman genuen etxera.

Lehenengo ezustea megafoniak: Dulce Pontesek ezingo zuela kantatu esan zigun ahots batek, osasun arazoak medio. “Guk dena emango dugu” esan ziguten han bildutako musikari eta abeslariek. Eta hala izan zen. Olatz Prat izan zen niretzako bigarren ezustea. Fadoa zergatik den unibertsala ulertarazi zigun guztioi. Pontes ez zen han, baina Pontes entzun genuen Harkaitz Canok euskaraturik. Ez zitzaion lan samurra egokitu azpeitiarrari, agian horregatik jaso zuen gaueko txalo zaparrada handienetako bat. Kontzertua mokaduz mokadu jan genuen han ginenek. Konturatzerako igaro ziren bi ordu eta postrearen zain ginen jada.

Bigarren ezustea: Joxan Goikoetxea zuzendari musikalak hartu zuen mikrofonoa eta Amets Arzallus oraindik “kartzelan” zegoela ohartarazi zigun: “Jakingo bazenute nola ari garen kozinatzen kontzertu hau!”. Goikoetxeak agindutako making- of-aren zain geratuko gara beraz. Halako batean azaldu zen bertsolari txapelduna, eta arnas estua eginez heriotzaz jarritako bertso hunkigarri batzuekin amaitu zuen gaua.

Euskal artisten artean zubiak eraikitzea omen da SDBen helburuetako bat. Ez hori bakarrik. Canok zubiez hitz egin zigun bere poeman, badaudela zubiak zu eta zu elkartzeko, bi zu, zubi. Ni aspaldi igaro gabe nengoen Ligiko zubi horretatik eta atzo gure musikariek berriz sorgindu ninduten.