Melea

Atalak: Ekonomia, Gizartea, Politika

Aste bete falta da greba orokorrerako eta itxura guztien arabera beroketa lanak intentsitate handiagoz egingo ditu gehiengo sindikalak datozen egunetan. Izan ere, azken egunetako “beste” boom mediatikoarekin erdi ezkutuan eduki dute greba deialdia zenbait hedabidek, baina Euskal Herrian eragin nabarmena izango duen protesta baten aurrean isiltzea nabarmenegi litzateke jada.

Zein ildotan kokatuko da greba atariko eztabaida? Hori ekipo bakoitzaren estrategia eta abileziaren arabera izango da, baina ez luke inor harritu behar, azkenekoetan bezala, eskubideen inguruko hika-mika egotea: grebalarien eskubideak eta lanera joan nahi dutenen eskubideak. Normala da, sindikatu deitzaileek nahi dute grebak ahalik eta eragin handiena izatea kalean, eta gobernu nahiz patronalak alderantziz. Dena den, oraindik ez da atera “gutxiengo zerbitzuen” dekretua, baina sindikatuak zerbitzu minimoen inguruko eztabaidan sartzen badira “matoi” batzuen moduan geratzeko arriskua dute, lanera joan nahi duten langile ondratuen aurrean. Argi erakutsi behar lukete auzia ez dela greba, baizik eta krisiaren ondorioak langileek ez ordaintzea.

Greba gero eta babes gehiago biltzen ari da enpresa, alderdi eta norbanakoen aldetik. Baina historia hurbilak erakutsi du masa kritiko eta soziala atzean edukitzeak ez duela, halabeharrez, partiduaren garaipena ekartzen. Estrategia komuna behar da, zulorik ez utzi defentsa-lerroan, politikariak abilak baitira gerriarekin. Errugbiko aurrelariek ondo dakite melean ez duela norbere aldetik ibiltzeak balio, batera egin behar da bultza, bestela kontrarioaren takoak probatuko dituzu gainetik pasatzean.