Mundu batean goaz baina krisi berean ez

Atalak: Ekonomia, Gizartea, Historia

Emigranteak Ellis Islanden

Euskaldunek zenbat aldiz ez ote dute beren herria utzi behar izan kanpora lan egitera joateko? Ellis Island-eko euskal abizenez beteko artxiboak dira horren testigu. Gaur egun, berriz ere lana garesti dagoen honetan, ez dago datu zehatzik emigratzeko joera berpiztu ote den esateko, baina atzo gertaera bitxi baten lekuko izan nintzen kafetegi batean:

Aldameneko mahaian bi gizon zeuden, eskuak onduta eta aurpegia zartatuta, lan gogorraren ajeak dudarik gabe. Haien ondoan emakume bat eta hainbat haur, gizonek oparitan ekarritako litxarkeriak gozatuz. “Holako lanak oso larri zaudenean bakarrik hartu behar dira” entzun nion nahigabean emakumeari. Kafetegira magrebtar bibotedun bat sartu zen, kotoizko jertseak eta larruzko poltsak saltzen ari zen.

– Ez dudala ezer nahi! –esaten dio gizonetako batek zigarroa ahotik atereaz– Afrikatik etorri naiz oraintxe eta!
– Afrikatik? Nondik? –esaten dio saltzaileak herriminez eta bere gisan emigratzen ibili izan den batekin hitz egiten ari balitz bezala–
– Durbandik.
– Urruti dago?
– Oso urruti. Pentsa, abioiez bi egun behar dira.

Saltzailea erosle berrien bila abiatu da pixkanaka. Ez dakit, baina magrebtar horrek ez zuen Euskal Herrira abioiez etorri izanaren itxura handirik… Gustura galdetuko nioke ea bere ustez krisian gauden ala ez. Izan ere, Ametsek arrazoi zuen: mundu batean goaz baina krisi berean ez.