Gaindituta
Burua galtzen hasi dela-eta ama ospitalera eraman dutenean desegin da Nereak daraman bizimoduaren oreka hauskorra: bikote harremana, alaba, lana eta orain ama zaindu beharra gehiegi da pertsona bakarrarentzat. Hala abiatzen da Amaren eskuak filma. Beteta zegoen edalontziak gainezka egin ostean, bi baino ez dira aukerak: etsi edo aurrera indartsuago ekin. Azken finean, amaren gaitzak bere buruaz eta egoeraz gogoetatzeko balioko dio protagonistari, amarekin duen harremana sakontzeko, bizitzan...
Read MoreGutxienez, heroia emakumezkoa da
Ados, Hollywood Style filmak egurtzea da errazena (kritika honentzako beste titular aukera Zabor espaziala zen, pelikula nirekin ikusi duen lankideak gomendatuta), eta horregatik bilatu dizkiot alde onak Alfonso Cuarón zuzendariaren Gravity lanari: 3 dimentsiotan, Lurreko eta espazioko irudiak ikusgarriak dira, teknikoki eztabaidaezina, primerako efektu bereziz hornitua, eta gainera, heroia behingoz emakumezkoa da. Hortik harago, ordea, ez edukirik, ez tentsiorik, ez istoriorik, ez...
Read MoreBizitzaren etapa berriez gozatzeko prest
“Egunero egiten dudan guztia egiten dut zahartzaroan bakarrik ez egoteko”, esan zidan duela gutxi Campanella zuzendariak. Zaharra ez, baina heldua da Gloria, eta bakarrik dago. Eta okerragoa dena: bakarrik sentitzen da. Bakardadea dario Gloria pelikulari, maitasun gosea, kariño egarria, baina batez ere, bizitzaren etapa berri batera egokitzeko abentura zaila kontatzen digu film txiletar honek. Gloriak 58 urte ditu eta bananduta dago. Semeak ez dio telefonoz deitzen, alabak ere ez, euren...
Read MoreZer espero dugu seme-alabengandik?
Zer espero dugu seme-alabengandik? Zoriontsu izan daitezela erantzungo dizute guraso guztiek, noski, berdin dio ez badituzte gure pausoak jarraitzen, ez badute gure antzik, ez badituzte aurreikusitako espektatibak betetzen… Teorian garbi dago dena, praktikan ez hainbeste. Galderaz eta gogoetaz betetako istorio bikaina da Kore-edaren Like father, like son. Bonba baten moduan jaurti diete berria ospitaleko buruek: jaioberriak zirenean beraien semea beste batenarekin ordezkatu zuten duela sei...
Read MoreKadentzia egokian
Istorioak kontatzeko kadentzia egokia du Hayao Miyazakik, erritmo pausatua, estetika zaindua. The wind rises pelikulan, mangatik eta Pixar-Dreamworks ahalguztidunetatik harago animaziorik badela erakutsi du berriz ere Chichiroren bidaia eta Totoro nire auzokoa filmen egileak. Mimoz egindako animazioa da, gainera. Jiro Horikoshi hegazkin diseinatzaile japoniarraren bizitzan oinarritua, Bigarren Mundu Gerra aurreko garaietara garamatza helduei zuzenduriko lan honek. Protagonistaren abioiekiko...
Read MoreNire lagun ETAkidea
Iaz ez bezala, aurten ETA gai duen pelikula bat onartu du Donostiako Zinemaldiak: Asier ETA biok. Aitor Merino aktore eta zuzendari madrildartuak hango bere lagun aktoreentzat egindako dokumentala da: film honen bidez, ETAko kide izateagatik preso egon den adiskidea aurkeztu nahi die Aitorrek, ez baitute ulertzen nola izan dezakeen ETAkide bat adiskide. Bidaia horretan, azkura eragiten duten orbainetan sartuko du hatza dokumentalak. Euskal gatazkaren azalpen sinplistegia ematen du hainbatetan...
Read MoreHamar gomendio zinematografiko, Sail Ofizialetik harago
Sail Ofizialetik harago bada bizitzarik Donostiako Zinemaldian (Sail Ofizialerako aholkuak nahi izanez gero, ikusi Gorka Bereziartua lankidearenak). Hona zine aretoan sartzeko hamar gomendio, Zabaltegi, Zinemira eta Zuzendari Berriak sailak arakatu ostean. La vie d’Adèle-Chapitre 1&2 Polemikak polemika, komiki batean oinarritutako film honek Urrezko Palmorria eskuratu du Cannesen eta nazioarteko kritikariek ematen duten FIPRESCI saria irabazi du. Horiek badira nahikoa arrazoi, bi nesken...
Read MoreEuskal zinemaren Zinemaldia?
Aurtengo Zinemira saila aurkeztu du Donostiako Zinemaldiak, euskal ekoizpenak biltzen dituen saila, alegia. Azken urteotan, bertako pelikulen presentzia areagotzeko ahalegina egin du jaialdiak, baina espainiar kutsua dario oraindik. Zinemaldiaren zuzendari kargua hartzear zela, hitzok entzun genizkion Jose Luis Rebordinosi, 2010ean: “Espreski erakutsi nahi diot nire babesa euskal zinemagintzari eta iragarri nahi dut Zinemaldiak izan behar duela euskal zinemaren Zinemaldia”. Aurreko...
Read MorePinochet ez da Darth Vader
Baina gazte txiletarrek, Augusto Pinochet militarraren irudia telebistan edo zineman ikusterakoan, barre egiten dutela esan du Pablo Larrain zuzendariak: “Ez dute gaizkile erreal gisa ikusten, baizik eta komikietatik ateratako pertsonaia kasik barregarri gisa, Gargamel edo Darth Vader bailitzan. Arrotza zaie, oso urruneko norbait”. Bada, hezur-haragizko diktadore ankerra izan zela gogoratuz, pelikula arras gomendagarria egin du zinemagile txiletarrak: No. Zehazki, diktaduraren azken...
Read MoreErrelatoak
Pinocheti bi film eskaini dizkio aurten Donostiako Zinemaldiak, eta Zuzendari Berriak saileko sari nagusia lortu du horietako batek, Fernando Guzzoni txiletarraren Carne de Perro lanak. Diktadura garaian torturatzaile izan zen protagonista, eta horrek sortzen dion oinazearekin bizi behar du orain. Txileko garai ilunetara gerturatu den beste pelikulak, kritikarien txaloak jaso dituen Pablo Larrainen No biribilak, diktaduraren azken hilabeteak berreskuratu ditu, modu oso originalean....
Read More
Iruzkin berriak