Errealitatearekin zikindu behar da

Atalak: Sailkatu gabea

Orain aste batzuk Luzien Etxezaharretak honako esaten zuen Argia aldizkarian:

Erramun
Baxokek zioen errealitatea eraiki behar genuela, legeak errealitatea
onartu beste erremediorik ez zuelako. Euskaraz indartsu agertzen bagara,
onartu beharko gaituzte. Bestela zer da ikusten duguna? Maitia eta
Brissonen adierazpen ederrak, euskaltzaleen oihuak, aholku batzordeak…
Ados, ofizialtasuna galdegin behar da, baina uste dut ikastolen urratsa
ukan behar dugula gogoan. Gauzak gure gain hartu behar ditugu. Eskola,
osasuna, ekonomia, denak gure gain hartzea da gure buruaren jabe izateko
bide nagusia. Baiona-Angelu-Biarritzen %5ak bozkatzen du abertzale,
baina horrek ez du erran nahi beste %95a euskaraz futitzen denik. Zer
egiten dugu alta, euskara biziarazteko? Parisen beha egon behar dugu
gure hizkuntza ikasi eta mintzatzeko? Uste dut aurtengoa lehen kanpaina
izan dela non ez den hitzik ere erran herri hizkuntzei buruz. Ni ez naiz
sobera politikoa, eta goitik etor litekeenari baino gehiago begiratzen
diot gure errealitatea indartzeko egin genezakeenari. Txepetxek zioen
gisan, euskara baliatzeko guneak sortu behar ditugu, euskarari
erakargarritasuna eman. Zergatik eta zertarako ikasiko dute jendeek
euskara? Zein dira motibazioak? Nik ez dut soluziorik, baina ez dut uste
gehiegi higatu behar dugunik gramatikan edo hizkuntzalaritzan. Ez da
aski hizkuntza ikertzea, errealitatearekin torratu, zikindu behar da.
Sartrek zioen giristinoek esku zikinak ez ukaiteagatik ez dutela
eskurik, eta guregatik hori erran ez dezaten, sar gaitezen saltsan, gure
gustuko eremuetan egin ditzagun ekarpenak euskaraz.