Zer daukagu euskaldunok esportatzeko?

Atalak: Sutondoko kontuak

Hemengo enpresek gauza asko esportatzen dituzte: altzariak, armak, etxeko-tresnak eta beste hainbat gauza. Baina ez gara horretaz ari blog honetan normalean.

Soziolinguistika arloan zer daukagu esportatzeko? Hori da galdera. Eta hainbat erantzun eman dakioke, baina hemen neurea emango dut. Nire erantzuna.

Garabidekoek euskararen berreskuratze esperientziaren inguruan lan eskerga (eta ezinbestekoa) egiten ari dira, batez ere Hegoaldeko herriei begira. Momentuz hiru lan eman dituzte argitara: esperientzia orokorrean batzen duena, estandarizazioaren ingurukoa eta hedabideen ingurukoa (hurrengoa hezkuntzari buruzkoa izango da).

Baina beste gauza batzuk ere baditugu esportatzeko nire ustez. Batez ere, bi egile (Txillardegi eta Txepetx) eta bi horien lan teorikoaren inguruan egin diren ekimen praktikoak (ahozko erabileraren inguruko metodologiak eta euskara elkarteak).

Metodologia aldetik, munduko soziolinguistikari ahozko erabileraren inguruko metodologia eman ahal diogu. Metodologia berritzailea da eta hemen sortu, ondu eta zaildu da. Eta munduko hainbat bazterretan interesez hartuko lukete, nire ustez.

Txepetxen teoriak ezagunak dira hemendik kanpo (eta hemen ere). Baina hemendik kanpo, teoria horietan oinarritutako (ondo ala ez, baina hori beste kontu bat) euskara elkarteen mugimendua zeharo ezezaguna da.

Egongo dira esportatzeko moduko beste hainbat gauza, baina goian esan bezala, horiek dira nire erantzunak.