Hautu-determinatzen

Atalak: Sailkatu gabea

Uste dut PPko politikari batek esan zuela euskal herritarrok lau urterik behin autodeterminatu egiten garela. Ba, orain batzuk esaten dugu euskaldunok uneoro hautu-determinatu egiten garela (kontzeptua Metrokoadrokari lapurtua).

Feminismoak erakutsi zigun pertsonala politikoa zela. Anarkismo zaharberrituak (John Holloway, adibidez) ere gauza bera dio. Autodeterminazio sozialerako bulkada deitzen dio berak mugimendu honi (arrakalen mugimenduari hain zuzen ere).

Uneoro hautu-determinatu egiten gara, beraz. Horrek etengabeko bilatze eta esperimentatzea dakar, horrek denok kontraesanak ditugula agerian jartzen du, horrek 0tik 100era eskala zabala dagoela adierazten du eta dena ez dela beltz edo zuri. Hautu-determinazioa beti da galdera, beti zalantzazko ekintza, dogmen aurkakoa, beti egonezin eta beti kontraesankorra eta osatugabea.

Gainera, hautu-determinazioak hizkuntzaren biziberritzean denok (hiztun edo irakurle edo kontsumitzaile edo entzule gisa) dugun funtzioa gogorarazten digu. Ezin dugu utzi biziberritzearen zama erakunde, aditu edo plangintzak egiten dituztenen bizkar. Guk ere hautu-determinatzeko gaitasuna baitugu.

Baina ez hori bakarrik. Hautu-determinazioak ere esan gura du borrokatu gura dugun lokatzaren parte garela, eta onartu behar dugula. Denok gaude lokatzetan, denok basatzan, eta denok joan behar dugu basatz horretan ibiltzen eta aurrepausoak egiten.