Hizkuntza-politikak

Atalak: Sailkatu gabea

Hizkuntza politikaren kontzeptua era batera ulertua izan da orain arte. Hala ere, batez ere Bernard Spolsky-k kontzeptua zabaldu egin du. Eta nazioarteko literaturan zabalkunde nahikoa izan du (ikusi adibidez “The Cambridge handbook of language policy” liburukotea). Pasa den astean gurean egon den Julia Sallabank soziolinguistika honela ekarri egin zuen kontzeptua (elkarrizketa itzela egin diote Berrian bide batez):

Hizkuntza-politikak hiru atalez osatzen dira: hizkuntzaren praktikak (language practices), hizkuntza-sinesmenak (language beliefs) eta hizkuntza-kudeaketa (language management). Praktikak jendeak publikoan (edo pribatuan) hizkuntzarekin egiten duena da. Eta, horrez gain, hizkuntza horretan hitz egitea baimenduta ala debekatuta dagoen, edo zein diren erabiltzen diren hizkuntzak ere hizkuntza praktikak dira. Sinesmenak, aldiz, hizkuntzarekiko edo bere aldaerekiko jarrerak dira, hots, zein hizkuntza, nola eta zein egoeratan erabili beharko liratekeenaren inguruko iritziak; horri elebitasun eta eleaniztasunari buruzko sinesmenak eta hizkuntzen eta dialektoen arteko bereizketak lotzen zaizkio, izan ere, hizkuntza politiken zati oso garrantzitsu dira. Azkenik, hizkuntza-kudeaketa, hizkuntza baten arazoa identifikatzea eta horri aurre egiteko neurriak hartzea da.