Eskola-gaitza
Daniel Pennac idazlea, haurren artean jolasean.
Eskolari buruzko beste liburu bat? Ez zaizu iruditzen dagoeneko asko daudela?, dio kontrazalak (egileak anaiarekin izan zuen elkarrizketa bat irudikatuz). Baina ez da eskolari buruzko liburua! Mundu guztia arduratzen da eskolaz, bere betebehar eta helburuez. Ez, “babuari” buruzko liburua da! Ez ulertzeak sortutako minari eta ondorioei buruzkoa.
Eskola-gaitza izango litzateke Daniel Pennac idazle frantziarrak idatzitako Chagrin d’école liburuaren izenburuaren itzulpena (euskarara ez baina gaztelerara eta katalanera itzuli dutena: Mal de escuela, Mal d’escola). Eskola-gaitza jasaten dutenez hitz egin du Pennac-ek, bere esperientziatik abiatuta, haurtzaroan eskola porrotaren biktima izan baitzen. Ondoren, gainera, irakasle aritu zen hogeita bost urtez, Parisko institutu batean. Liburua 2007koa da, baina hezkuntzari buruzko erreportaje batek bultzatuta deskubritu berri dut.
Eskola porrota jasaten duten ikasle frustratuen lekuan jartzeko primerako saiakera da, eskolan igarotako denbora nola bizi duten ulertzeko aproposa. Ikasle bezala sufritutako etsipen eta gabeziak umorez kontatu ditu autoreak. Irakasle bezala ikusitako “porrotei” aurre egiten nola lagundu dien zintzotasunez azaldu du Pennac-ek.
Udaberriro bere etxeko leiho batetik sartu eta bestetik atera ohi den enara multzoaz mintzo da pasarte batean. Kanpora bideratzen dituen leihoa ez da enara guztiak hartzeko bezain handia, batzuk pareta jo eta lurrera erortzen dira. Zorabiatu samar bukatzen dute, nahasita, non dauden eta nora jo behar duten ez dakitela. Autoreak eskuan jaso, laztandu eta bere onera itzul daitezen itxaroten du. Ondoren, beren bidea jarrai dezaten uzten die, atzerago, euren erritmora, baina leihotik ateratzea lortuz. Hori omen da irakasleak ikasleekin egin behar duen lana.
Kaixo, Mikel,
Uztailaren bigarren astean, Frantzian oporretan, Chagrin d’école erosi nuen hipermerkatu batean, Pennacen beste liburu batekin batera (nobela bat, polar horietako bat, Malaussenne sortakoa). Une horretan ez nekien oso ongi zer erosten ari nintzen (nire helburua, besterik gabe, frantsesez irakurtzeko zerbait erostea izan zen, frantsesa freskatzeko prozesuan ari naizelako).
Lehenik, polarra irakurri nuen eta orain saiakera honekin nago. Asko gustatzen ari zait Chagrin d’école liburua (erdia edo irakurri dut), eta hara non, orain, uztaileko postako mezuak begiratzen eta garbitzen ari nintzela, zure iruzkinarekin egin dut topo!
Kasualitaterik ote?
Agian ez. Egia da euskaraz ez dagoela, eta pena da, ene iritziz. Seguru bainago jende askok irakurriko zuela gustura, irakasle askok, eta guraso ugarik ere. Seme-alabak ditut, nerabe, eta irakasle-guraso askori halako harridura zalantzati eta minez betea igarri diet(eskolan gazteek haiengandik espero dena lortzen ez dutela ikustean ez dakite, ez dakigu, zer egin!).
Irakurri dudan tartean (erdia edo, esan bezala), Pennacek ez du irtenbide miragarririk proposatzen, baina arazoa deskribatzen du, xehe-xehe, hura konpreniarazi, eta horrek, hasteko, arazoari beste lasaitasun batez heltzeko balio du! Ikusmira-kontua!
inma