Pribatizazioaren 10 adibide

Atalak: Uncategorized

Osasun publikoaren aldeko plataformek gogor kritikatzen dute pribatizazioa.

1) Anbulatoriora joan eta probak egiteko medikuak ospitale pribatura bidaltzea, nahiz eta probak zuzenean guk ez ordaindu, pribatizazioa da. Kontzertazioa ohiko jarduna da gurean eta diru publiko asko ospitale pribatu horietara bideratzen da (ospitale publikoen hobekuntzan inbertitu beharrean), zenbat eta proba eta ebakuntza gehiago egin, orduan eta etekin handiagoa lortzen duten ospitale pribatuetara.

2) Herritarren artean hezkuntza/osasun/administrazio publikoarekiko irudi txarra zabaltzea, pribatuaren mesedetan. Mirari Irure (ELA): “Ez da nahikoa inbertitzen publikoan, beraz ez da denera iristen, eta pribatura jotzen da. Irudi hori eman nahi da: publikoak bere gain hartu ezin duena pribatuak hartzen du; pribatua berdin eraginkorra, publikoa berdin ez-eraginkorra”. Jendeari pentsarazten zaio gainera zerbitzu publikoak ez direla eskubidea, pribilegioa baizik, testuinguru ekonomikoak baldintzatuta.

3) Sistema publikoa ahultzea, langileria murriztuz (krisia dela-eta, nabarmen hezkuntzan eta osasunean), baliabideen kudeaketa txarra eginez (dauden aparailuak ez direla behar bezala aprobetxatzen salatu du osasun publikoaren aldeko elkarteak), soldatak jaitsiz edota nahikoa ez inbertituz (Ekonomia Lankidetza eta Garapenerako Antolakundeko herrialdeek –tartean Europar Batasunakoek– batez beste Barne Produktu Gordinaren %6,5 bideratzen dute Osasunera, Hego Euskal Herrian %4,74).

4) Zabaltzen ari den PFI (Finantzazio Pribaturako Ekimena) eredua: langile publikoak dituzten erakundeak dira (adibidez ospitaleak) eta diru publikoak ordaindurikoak, baina jabegoa enpresa pribatuak du (honen diruarekin ordaindu baita eraikina), eta kudeaketa ere pribatua da.

5) Medikuak goizean burutu gabe utzi dituen ebakuntzak arratsaldean egitea, arratsaldeko ebakuntza bakoitzeko kobratuz (aparteko orduak bailiran). Auto-kontzertazioa deitzen zaio jarduera honi eta lanaren eta ordutegien antolakuntza eraginkorragoak saihestu dezakeela uste dute sindikatuek.

6) Pertsonen pribatizazioa edo, beste era batera esanda, medikuak erostea: mutualitateek eta ospitale pribatuek eskaintza eskuzabalak luzatzen dizkiete sektore publikoan formatu diren mediku eta espezialistei.

7) Industria farmazeutikoaren presioei men egitea, produktu jakinak erabiltzeko eta errezetatzeko.

8 ) Anbulatorioan artatutako gaixoak norberaren kontsulta pribatura bideratzea.

9) Ikastetxe eta ospitaleetako zerbitzuak azpikontratatzea: sukaldea, segurtasuna, garbitasuna, mantentze lanak, larrialdietako etxeko arreta, telefono arreta, anbulantziak, esterilizazioa, ikerketa, artxiboak…

10) Kopagoa bultzatzea, herritarrari erabilitako zerbitzu bakoitza ordainaraziz, dagoeneko zergen bidez ordaindu duen arren. Italian 25 euro ordaindu behar ditu herritarrak Larrialdietara doan bakoitzean, eta beste 10 euro mediku espezialistaren beharra izanez gero. Katalunian, osasun zerbitzuen erabileraren araberako tasa kobratzea proposatu dute berriki.