Medikuen adimen emozional (ez)a

Atalak: Osasuna

Pentsatu nahi nuke nire familia-medikuaren tankerakoak direla mediku gehienak, errespetuz eta pazientziaz artatzen dutela herritarra, beti aholkuak emateko eta beldurrak uxatzeko prest. Ez nituzke nahiko lehengoan egokitu zitzaidan medikuaren tankerakoak.

Medikuak ez al daki buruaren –eta gorputzaren– osasunari on egiten diola kontsultatik lasai eta informatuta ateratzeak?

Telebistako House doktore arrakastatsuak mezu okerra helarazi digu urteotan: asko dakiena da mediku ona, traturako jasangaitza izan arren. Eta ez nago ados. Lehengoan ama laguntzera joan eta Osakidetzan egokitu zitzaigun medikua, hotza, urrunekoa, goitik behera begiratzen eta hitz egiten ziguna, guk adierazitako zalantzez eta kezkez trufatzen zena, begiradaz –eta hitz lehorrez– mozolo-ezjakin deitu gintuena, hori ez da mediku ona, asko jakinagatik. Inteligentzia emozionalik ez duen profesionala ez baita profesional ona, ezta inteligentea ere.

“Beste tronbo bat izateko arriskurik al du?” galdetu eta “bai, eta minbizia ere ager dakioke bihar” erantzutea ez da onargarria, eta ez dio pazienteari laguntzen bere egoera ulertzen. Baina medikuari ez diozu kontra egingo, zure amaren osasuna bere esku dagoela uste duzulako, eta ez duzu pertsona hori haserretu nahi. Eta kontsultatik atera eta orduan bai, pentsatzen duzu, osasuna bezalako hain gai delikatuan higuingarria dela beldurti iristen den bezero babesgabeaz aprobetxatzea. Mediku horrek ez al daki  buruaren –eta ondorioz baita gorputzaren– osasunari on egiten diola kontsultatik lasai eta informatuta ateratzeak, amorratuta, umiliatuta eta burua kezkaz beteta irten ordez?

Baina pentsatu nahi dut baietz, nire familia-medikua bezain atsegin, adeitsu eta profesionalak direla mediku gehienak.