Kadentzia egokian
Istorioak kontatzeko kadentzia egokia du Hayao Miyazakik, erritmo pausatua, estetika zaindua. The wind rises pelikulan, mangatik eta Pixar-Dreamworks ahalguztidunetatik harago animaziorik badela erakutsi du berriz ere Chichiroren bidaia eta Totoro nire auzokoa filmen egileak. Mimoz egindako animazioa da, gainera.
Jiro Horikoshi hegazkin diseinatzaile japoniarraren bizitzan oinarritua, Bigarren Mundu Gerra aurreko garaietara garamatza helduei zuzenduriko lan honek. Protagonistaren abioiekiko pasioak eta pelikularen erdialdetik aurrera indarra hartuko duen maitasun istorioak gidatuko dute trama, erronkaz, ezustez eta zailtasunez betea. Maitasun istorioak apur bat ipuinetakoa dirudi batzuetan, hain da eztabaidaezina, gaixotasun gaindiezin melodramatiko bat tarteko. Abioiak (gero eta hobeak, gero eta azkarragoak) eraikitzeari buruzko kontakizuna berriz, teknikoegia da hainbatetan.
Baina berdin dio. Miyazakiren munduak harrapatu egiten zaituelako: irudien magiak, detaileen garrantziak, protagonistaren ametsetan murgiltzeko aukerak, haizearen orroak, hegan egitearen zirrarak, abioien edertasunak… Eta edertasun horren atzean, bizitzaren, gizakion eta protagonistaren beraren kontraesanak: abioi eder horiek suntsiketa eta gerra dutelako helburu.
ZABALTEGI PERLAK
Kaze tachinu/The wind rises
Zuzendari eta gidoilaria: Hayao Miyazaki.
Japonia, 126 minutu.
Iruzkinik ez
Trackbacks/Pingbacks