Azukre ugari, gatz gutxitxo

Atalak: Zinema, Zinemaldia 2014

39 urte elkarrekin eman ostean, bikote gay bat ezkondu egin da, horren ondorioz lan egiten zuen ikastetxe erlijiosotik bota egin dute bikotekideetako bat, eta diru faltan, pisua saldu eta hurbilekoen etxeetan ostatu hartu beharrean dira. Horrela hasten da Love is strange estatubatuarra, baina abiapuntu indartsu horri askoz ere probetxu handiagoa atera zitzaiokeela da bukaeran geratu zaigun sentsazioa.

Xumea baita Love is strange, pretentsio handirik gabea, bikote heldu baten maitasuna erakustea helburu. Hain da xume eta soila istorioa, ordea, eboluziorik ere ez dagoela maitasun horretan; hasierako eszenan esan zaigu elkar asko maite dutela, eta goxo eta dotore egingo du aurrera pelikulak, sotil, baina apenas kontatzen duen ezer berririk. Bikote horretan dena goxotasun ez dela izan dakigun arren (iraganean adar kontuak izan zirela aipatzen da, zeharka), eta bigarren mailako gai interesgarri ugariri atea zabaltzen zaien arren (familia eredu-bizimodu-harremanak, komunikazio falta, nerabezaroko errebeldia, tolerantzia faltsu homofobikoa, heriotza…), azkenean ezeri ez dio helduko Ira Sachs zuzendariak, ezertan ez da sakonduko, eta dena geratuko da airean. Konturatzerako, pelikula bukatu da, eta laua iruditu zaigu istorioa, zuzenegia, sotilegia, gatzik gabea.

Hori bai, aktore protagonistak, John Lithgow eta Alfred Molina (nahiko ezagunak AEBetako filmografian), primeran daude pelikulan.

ZABALTEGI PERLAK

Love is strange

Zuzendaria: Ira Sachs.

Gidoilariak: Ira Sachs, Mauricio Zacharias.

Aktoreak: John Lithgow, Alfred Molina, Marisa Tomei, Charlie Tahan, Cheyenne Jackson.

AEB, 100 minutu.