Bigarren hezkuntza, errealitatetik deskonektatua?

Atalak: Hezkuntza

“Bigarren hezkuntzan, badirudi sakrilegioa dela txikiagoekin egiten ditugun asanbladak eta talde ariketak egitea, baina bat-batean unibertsitatera iritsi eta publiko aurrean hitz eginarazten diete, eta shock modukoa da ikasleentzat”.

Berrikuntzarako edozein zirrikitu itxiko du DBH bukaeran ezarriko duten errebalidak.

Errealitate baten isla dira César Bona irakaslearen hitz horiek: Haur eta Lehen Hezkuntzan pedagogia eta metodologien berrikuntza, memorizatzetik harago doazen gaitasun anitzen lanketa, adimen emozionala… pixkanaka lekua irabazten ari diren bitartean, “gauza serioa” da Bigarren Hezkuntza, zurrunagoa, edukietara lotuegia batzuetan. Unibertsitaterako eta Lanbide Heziketarako prestatu nahi dituzte gazteak… baina gero eta gehiago unibertsitateak –gizarteak, behintzat– gazte sortzaileak eskatzen ditu, espresatzen dakitenak, taldean lan egiten, enpatizatzen, arazo praktikoei aurre egiten, kritikatzen, iritzi propioa garatzen… eta hori guztia ez da barneratzen edukiak memorizatuz.

Hezitzaile eta ahots ugari dira uste dutenak berrikuntza pedagogiko metodologikoetan sakondu behar duela Bigarren Hezkuntzak, baina horretarako edozein zirrikitu itxi nahi du agintari politikoen azken erabakiak: LOMCEk agindu bezala, Hego Euskal Herrian ere kanpo-azterketa edo errebalida egin beharko dute ikasleek DBH bukaeran. Batxilergoa urte galdua da, ikasturte osoa eta ahalegin guztiak bideratuak daudelako eduki memoristiko jakinak neurtzen dituen selektibitatea prestatzera. Bada, irudikatu orain zer bihurtuko den DBH, selektibitatearen estilo eta irizpide antzekoak izango dituen –eta Madrilen erabakiko den– makro-azterketa bat baldin badu ziklo amaieran.

Hasi eta bukatu, Bonaren hitzekin egingo dugu: “Alferrikakoa da Lehen Hezkuntzan aldaketa metodologikoetan sakontzea, gero Bigarren Hezkuntzako hormarekin talka egingo badugu”.